به گزارش گروه آموزش خبرگزاری دانا (داناخبر) و به نقل از جام جم، تلفن همراه که حالا نمی‌شود زندگی بدون آن را تصور
کرد، برای وارد شدن به مدارس اما و اگرهای زیادی دارد. تلفن همراه، همراهی خوب است
که در مواقع ضروری، آنجا که ممکن است هیچ کس در دسترس نباشد، به کار می‌آید.
تلفن همراه می‌تواند همراهی خوب باشد، اما وقتی در دست کودک یا نوجوانی قرار می‌گیرد که هنوز آنقدر بزرگ نشده که سود و زیانش را بشناسد، حکم همان چاقوی کشنده را پیدا می‌کند که اولین ضربه‌اش را به شخص استفاده‌کننده وارد می‌کند.
همین دیدگاه باعث شده ورود موبایل به همه مدارس
کشور ممنوع باشد؛ هرچند با وجود این ممنوعیت، تعداد زیادی از دانش‌آموزان تلفن همراه
در اختیار دارند و فشارهای ناشی از میل به داشتن موبایل، برخی مسوولان را نیز به سمت
تجدیدنظر در قانون ممنوعیت ورود تلفن همراه متمایل کرده است.
قانون چه می گوید؟
واقعیت این است که آیین‌نامه اجرایی مدارس با ورود
موبایل به محیط‌های آموزشی کنار نمی‌آید. طبق این آیین‌نامه، استفاده از هر وسیله‌ای
که باعث اختلال در آموزش شود (از جمله تلفن همراه)، همچنین بازی‌های خاص و وسایل فانتزی
ممنوعیت دارد و طبیعی است به محض مشاهده با دانش‌آموزانی که خلاف آیین‌نامه رفتار کرده‌اند،
برخورد می‌شود.
البته منظور از برخورد نه تنبیه بدنی و نه توهین و تحقیر است بلکه منظور، ضبط وسایل ممنوع و دعوت از والدین دانش‌آموز برای حضور در مدرسه و پاسخگویی نسبت به این مساله است.
امکان بازنگری در قانون
چندی قبل رحیم میرشاه‌ولد، مدیرکل ارزیابی و شکایات
آموزش و پرورش گفت: صدور بخشنامه ممنوعیت ورود موبایل به مدرسه به معنای اجرای آن تا
ابد نیست و می‌توان این قانون را بازنگری کرد تا دانش‌آموزان در شرایط ویژه امکان همراه
داشتن موبایل در مدرسه را داشته باشند.
او معتقد است، موبایل می‌تواند در اختیار دانش‌آموزان باشد چون برخی از آنها بیماری خاص دارند و اولیا می‌خواهند در جریان وضع سلامتشان باشند یا این که دانش‌آموز از سرویس مدارس جا می‌ماند و لازم است با والدین خود در ارتباط باشد.
راه های استفاده از موبایل در مدرسه
میرشاه‌ولد در عین حال توضیح می‌دهد، یکی از راه‌های
استفاده از تلفن همراه می‌تواند این باشد که موبایل به مدرسه وارد شود، اما دانش‌آموز
حق استفاده از آن را در کلاس درس نداشته باشد و در اوقات فراغت زیر نظر مسوولان مدرسه
از تلفن همراه استفاده کند.
این موضوع
گر چه به سادگی بیان می‌شود اما در مدارس به این سادگی قابل اجرا نیست و همان طور که
این مقام مسوول می‌گوید در جلسات کارشناسی متعددی که به ویژه در یک ماه اخیر برگزار
شده، نسخه‌ای همه‌پسند و جامع برای این موضوع پیچیده نشده است.
نگرانی اصلی مخالفان ورود موبایل به مدارس
مهم‌ترین موضوعی که مخالفان رویش دست می‌گذارند
و با استناد به آن بر مخالفت خود با تلفن همراه برای دانش‌آموزان پا می‌فشارند، این
است که موبایل با امکان ارسال پیامک و بلوتوث، موجب رد و بدل شدن پیام‌ها، عکس‌ها و
فیلم‌هایی میان دانش‌آموزان می‌شود که به نفعشان نیست.
منظور همان محتوای غیراخلاقی پیام‌ها و بلوتوث‌‌هاست که در جمع‌های دوستانه دانش‌آموزی به راحتی دست به دست می‌شود و تمرکز افراد، همچنین سلامت اخلاقی‌شان را به خطر می‌اندازد.
ممنوعیتی به وسعت جهان
در هیچ نقطه‌ای از دنیا رابطه کودک و نوجوان با
فناوری، رابطه بی‌قید و شرط نیست. در واقع همان ترس‌هایی که مخالفان ورود موبایل به
مدارس در کشورمان دارند، در کشورهای مختلف دنیا نیز وجود دارد، البته با کمی تفاوت.
خانواده‌ها مراقب باشند
این که نظارت بر رفتار و عملکرد دانش‌آموز را بر
عهده مدرسه بگذاریم و خانواده را از هر نظارتی مبرا بدانیم اشتباه‌ترین تصوری است که
در میان خانواده‌های ایرانی رایج است.
توان مدارس برای نظارت بر دانش‌آموزان محدود است چون هم تعداد دانش‌آموزان زیاد است و هم هر دانش‌آموز، مخفی‌کاری‌های مخصوص خود را دارد و براحتی می‌تواند دور از چشم مدیر، ناظم یا معلم رفتار دلخواهش را داشته باشد.
البته این که فرزند در بیرون خانه یا در جمع دوستانش چه پیام‌هایی را دریافت می‌کند و به چه اطلاعاتی دست می‌یابد تا حدی از حیطه نظارت خانواده‌ها خارج است اما اگر پدر و مادر در فرزندپروری موفق باشند و به او یاد بدهند چه چیزهایی به صلاح و چه مواردی و به چه علتی به ضرر اوست نگرانی از رفتار فرزند در بیرون از خانه تا حد زیادی کم می‌شود.
