مدیر اندیشکده آمریکایی: آمریکا در حال باختن در جنگ اراده ها با ایران است

به گزارش گزارش گروه راهبرد خبرگزاری دانا و به نقل از ایرنا ، «کریستوفر گریفین» مدیر اجرایی اندیشکده «ابتکار سیاست خارجی» در مقاله ای با عنوان «جنگ اراده ها بین آمریکا و ایران» نوشت:

هر چند اوباما قول داده که در صورت شکست دیپلماسی اولین کسی خواهد بود که خواستار تحریم های بیشتر می شود و آماده استفاده از تمام گزینه ها است، اما آمریکا بسرعت در حال باختن در نبرد اراده ها با تهران است.

طبق طرح مشترک اقدام اعلام شده در نوامبر 2013 ، ایران تنها متعهد به یک وقفه تاکتیکی در آستانه هسته ای است. چنانچه ایران 80 درصد از 19 هزار سانتریفیوژ نصب شده خود را در چارچوب توافق نهایی برچیند ، با این وجود تهران باز هم تنها ممکن است شش ماه از ساخت بمب فاصله داشته باشد.

اما حسن روحانی رییس جمهوری ایران به نوبه خود حتی این شروط نرم را نیز رد کرده و گفته است که ایران تحت هیچ شرایطی هیچ سانتریفیوژی را بر نخواهد چید.

توافق موقتی همچنین به ایران اجازه داده که از تحریم های فلج کننده بین المللی نفسی بکشد. ایران با نادیده گرفتن موضع آمریکا مبنی بر اینکه «درهای تهران برای تجارت گشوده نیست» ، در دو هفته اول سال 2014 بیش از تمام مدت سال گذشته میزبان هیات های تجاری بود و اقتصاد این کشور نشانه های مهمی از بهبود نشان می دهد.

در حالی که مذاکره کنندگان هر دو طرف ایران و اروپا پیشنهاد تمدید مدت پیش بینی شده در «طرح مشترک اقدام» را مطرح می کنند ، رهبران ایران مطمئن هستند که دستکم می توانند روی مدت یک سال برای فرسودن تحریم ها حساب کنند.

ایران در حال بهره برداری از پرستیژ رو به بهبود خود است. در ماههای متعاقب اعلام طرح مشترک اقدام ، ایران سانتریفیوژهای نسل جدید را برای غنی سازی اورانیوم تولید کرده ، با حزب الله همکاری کرده و حمایت از بشار اسد را ادامه داده است.

در حالی که ایران برای دور بعدی مذاکرات آماده می شوند ، گام های اشتباه دیپلماتیک آمریکا این خطر را دارد که همانند شروط نرم توافق موقتی ، اعتماد به نفس آنان را تقویت کند.

تهران واکنش بی رمق واشنگتن به اقدام روسیه در نقض معاهده 1987 «نیروهای هسته ای میان برد» را مشاهده می کند. روسیه با شلیک آزمایشی یک موشک کروز شلیک شده از زمین، معاهده مزبور را نقض کرد اما کاخ سفید از اذعان به این نقض معاهده از بیم به خطر افتادن مذاکرات آینده با روسیه در زمینه کاهش سلاح های هسته ای، خودداری کرده است.

تا زمانی که ایران بر این اعتقاد باشد که کاخ سفید برای فرایند دیپلماتیک بیش از نتایج جهان واقعی ارزش قائل است ، دلیل زیادی ندارد که باور کند اوباما اراده سیاسی برای کاربرد تمام گزینه ها را دارد.

منتقدان آمریکایی این سیاست شکست خورده باید طرح اقدام خود را برای عقب بردن برنامه هسته ای ایران تدوین کنند.

حامیان سیاست معقول در قبال ایران باید به کار خود در زمینه آنچه سناتور «رابرت منندز» یک «سیاست بیمه دیپلماتیک» در صورت برچیده نشدن برنامه هسته ای ایران نامیده است، ادامه دهند.

سناتور منندز و سناتور مارک کرک در دسامبر 2013 قانون ایران عاری از سلاح هسته ای 2013 را معرفی کردند که در صورت نقض توافق موقتی از سوی ایران یا مذاکره نکردن با حسن نیت این کشور ، تحریم های شدید جدیدی اعمال خواهد کرد. با وجود تهدید رییس جمهوری برای وتوی چنین مصوباتی ، ناسازگاری ایران احتمالا موجب می شود که این طرح یا طرح مشابهی در سال جاری بار دیگر در دستور کار کنگره قرار گیرد.

کنگره همچنین باید شروط حداقلی قابل قبول برای توافق فراگیر را مشخص کند. حتی اگر ایران از موضع «برنچیدن هیچ چیز» عدول کند، باز هم آمریکا نباید یک توافق بد با ایران را قبول کند. یک گام فوری که کنگره می تواند انجام دهد این است که از دولت اوباما بخواهد «نیازهای عملی» ایران برای برنامه هسته ای غیرنظامی را تعریف کند.

گزارش فصلی آژانس بین المللی انرژی اتمی در سال جاری فعالیت های هسته ای ایران از زمان نهایی شدن طرح مشترک اقدام در نوامبر 2013 و اجرای آن در 20 ژانویه و نیز ادامه رشد ذخیره اورانیوم 5/3 درصدی ایران را توضیح خواهد داد.

در نهایت اینکه ما باید کاهش بودجه دفاعی را که به توانایی های نظامی آمریکا ضربه می زند ، برگردانیم. اگر آمریکا نتواند به تعهداتش در قبال متحدان حیاتی خود عمل کند یا نتواند از پس عملیات نظامی برآید ، هیچ هشداری درباره «روی میز بودن تمام گزینه ها» معتبر نخواهد بود.

مدیر این اندیشکده آمریکایی در بخش پایانی مقاله اش گفته است که ˈآمریکا راهی طولانی باید بپیماید تا زمین از دست رفته در رویارویی با ایران را جبران کند ، اما راه پیش رو قابل پیمودن است اگر منتقدان سیاست کنونی آمریکا یک دستور کار فراگیر را برای شکستن اراده ایران دنبال کنندˈ.

** هدف ایرنا از انتشار این نوع مقالات اندیشکده ها، اطلاع رسانی درباره نگرش این اتاق های فکر است و انتشار این مقاله ها الزاما به معنای تایید تمام محتوای آنها نیست.