به گزارش گروه آموزش خبرگزاری دانا (داناخبر) هنوز
بر سر این که با دانش‌آموز تیزهوش باید چه برخوردی داشت اختلاف نظر وجود دارد. عده‌ای
همچنان معتقدند فرد تیزهوش را باید از دیگران جدا کرد و به طور ویژه آموزش داد و عده‌ای
نیز کماکان باور دارند که این جداسازی نه به نفع دانش‌آموز تیزهوش است و نه به نفع
جامعه‌ای که او از آن جدا می‌شود.
جام جم نوشت: بر اساس آمارهای ارایه شده از سوی
مهری سویزی، رییس مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان در دوره وزارت حمیدرضا حاجی بابایی،
امسال در بیش از 200 شهر و منطقه کشور مدارس سمپاد وجود دارد و در مهرماه، 5711 کلاس
درس مختص دانش آموزان تیزهوش فعال بود که این رقم نسبت به سال 88 یعنی فقط در چهار
سال، 120 درصد رشد کرده است. این وضع به گونه ای بود که به گفته سویزی در این مدت فقط
در تهران 11 مدرسه سمپاد جدید تاسیس شد و تعداد این مدارس را از 31 به 42 مدرسه رساند.
تیزهوش کیست؟
هم اکنون مبنای جداسازی استعدادهای درخشان 2.14
درصد از جمعیت دانش آموزی در نظر گرفته شده که بهره هوشی 130 به بالا را شامل می شود.
گسترش مدارس تیزهوشان در دولت قبل
رضا گلشن مهرجردی، کارشناس پژوهش مرکز ملی پرورش
استعدادهای درخشان وزارت آموزش و پرورش می گوید در دوره وزارت حمیدرضا حاجی بابایی،
تقاضا برای تاسیس مدرسه تیزهوشان به طور دایم وجود داشت که البته خواست شهرهای کوچک
برای تاسیس مدرسه اجابت نمی شد که این تقاضای دایم، به خوبی ذایقه جامعه برای گسترش
مدارس سمپاد را نشان می دهد.
رشد بی رویه یا منطقی؟
اما این رشد چیزی نبود که در آموزش و پرورش دولت
یازدهم تحسین شود. علی اصغر فانی، وزیر فعلی هنوز سرپرست وزارت آموزش و پرورش بود که
نگرانی اش را از رشد فزاینده مدارس سمپاد اعلام کرد
فانی اعلام کرد که استانداردهای
جهانی وجود یک نفر تیزهوش در هر ده هزار نفر را تایید می کند و سعی داشت با ارایه این
استاندارد نشان دهد که اگر مدارس سمپاد در عرض چند سال در کشور رشد بیش از صددرصد داشته
به این معنی است که استانداردهای جهانی زیرپا گذاشته شده و مدارس سمپاد با اهدافی خاص
توسعه یافته است.
موافقان: استعدادها در مدارس دولتی، هرز می روند
عده زیادی از کارشناسان کاهش تعداد مدارس تیزهوشان
یا نمونه دولتی و غیرانتفاعی را لزوما به نفع مدارس دولتی نمی دانند و معتقدند مدارس
دولتی باید کیفیت آموزشی شان را بالا ببرند نه این که با محدود کردن رشد بقیه مدارس،
حق انتخاب را از والدینی که می خواهند روی فرزندان شان سرمایه گذاری کنند، سلب کنند.
این صاحبنظران معتقدند وقتی در کشور بنیاد ملی
نخبگان تاسیس می شود و وقتی واضح است که به احتمال زیاد استعداد افراد تیزهوش در مدارس
معمولی هرز می رود یا استعدادهای آنها در مسیرهای غیرعلمی به کار می رود، پس باید مدارسی
وجود داشته باشد که این افراد را شناسایی کند، به المپیادها بفرستد و برای تصدی پست
های مختلف آماده کند.
مخالفان: جداسازی در دراز مدت به ضرر تیزهوشان
است
در مقابل برخی می گویند توجه به گروهی خاص خلاف موازین عدالت است و امکانات باید به صورت عادلانه میان افراد توزیع شود. این عده به نشستن دانش آموز تیزهوش در کنار بقیه دانش آموزان اعتقاد دارند، در حالی که می گویند این دانش آموزان باید آموزش های ویژه و متمایز از دانش آموزان عادی را دریافت کنند.
به نظر اینان اگر افراد تیزهوش را از جامعه عادی
جدا کنیم، آنها فقط با افراد همسطح و شبیه به خود ارتباط پیدا می کنند و وقتی وارد
جامعه می شوند و با گوناگونی سرسام آور افراد روبه رو می شوند، طرز سلوک و سازگاری
با این دنیای متنوع را نمی شناسند.
فقدان معلم آشنا با مبانی استعدادهای درخشان
تعداد مدارس سمپاد در سال های اخیر در حالی رشد
داشته که حتی در بدنه آموزش و پرورش نیز عده ای مخالف این رشد هستند.
رضا گلشن موافق رشد مدارس سمپاد به شکل امروزی
نیست چون معتقد است این رشد بدون داشتن نقشه راه بوده است.
وی می گوید: مشکل این است که در کشور مدرسه ایجاد
شده، اما معلم آشنا با مبانی استعدادهای درخشان تربیت نشده است. این در حالی است که
ایجاد مدارس سمپاد در نقطه ای از کشور سودمند بوده ولی در نقطه ای دیگر اشتباه بوده
و سبب شده جمعیت دانش آموزی آن منطقه کیفیت لازم را نداشته باشد، ولی در سیاست های
توسعه ای به این موضوع توجه نشده است.
فقر امکانات
این کارشناس لطمه های ناشی از رشد پرشتاب مدارس
سمپاد در برخی مناطق را به ایجاد مدارسی منتهی می داند که کیفیت خدمات و امکانات آن
تفاوت معناداری با مدارس عادی ندارد.
گلشن می گوید: از لحاظ تجهیزات و امکانات آموزشی،
مدارسی که قدیمی هستند و عمری دارند وضعشان از مدارس تازه ساز سمپاد بهتر است تا حدی
که این مدارس در مقایسه با مدارس عادی، ویژگی خاصی ندارند و مسوولان ادارات آموزش و
پرورش با این تصور که این مدارس انباشته از امکانات هستند و چون از والدین شهریه دریافت
می کنند نیاز مالی ندارند، از کمک های معمولی نیز دریغ می کنند.
پس به گفته این کارشناسان پیداست رشد شتابانی که در همه ارکان آموزش و پرورش در سال های اخیر وجود داشت، به این بخش از نظام آموزشی نیز صدمه وارد کرد، در حالی که پیش از این رشد فراگیر، مدارس تیزهوشان هیبتی داشت و نخبگانی واقعی از آن خارج می شد.
گزارش از: مریم خباز
