به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا(دانا خبر)، به نقل از بی بی سی، کشف این ستاره که عمر دارد به پژوهشگران امکان داده تا ترکیبات ˈنخستین ستارهˈ هستی را بررسی کنند.
به گزارش ایرنا، این محققان امیدوارند کشف این ستاره به آنها کمک کند تا ناهمخوانی هایی که بین تئوری های فیزیک نظری در مورد انفجار بزرگ با مشاهدات اخترشناسی وجود دارند برطرف کنند.
دانشمندان دانشگاه ملی استرالیا پس از یازده سال جستجو توانستند با استفاده از تلسکوپ اسکای مپر در رصدخانه سایدینگ اسپرینگ این ستاره را که اندکی بعد از انفجار بزرگ شکل گرفته شناسایی و ترکیبات شیمیایی آن را بررسی کنند.
دکتر استفان کلر، که هدایت این گروه از دانشمندان دانشگاه ملی استرالیا را بعهده دارد این ستاره را ˈکپسول زمانˈ لقب داده و می گوید ˈپیدا کردن این ستاره مثل پیدا کردن سوزن در کاهدان بوده است.ˈ
ˈاین ستاره به ما شناختی از بنیادی ترین نقطه عالم می دهد، آنچه ما می بینیم منشا تمام موادی است که هستی ما از آنها نشات گرفته است.ˈ
تلسکوپ اسکای مپر در رصدخانه سایدینگ اسپرینگ در نیوساوت ویلز استرالیا
این ستاره کهنسال در فاصله 6000هزار سال نوری از زمین قرار دارد که در مقیاس های نجومی فاصله ای کوتاه محسوب می شود.
بر اساس نظریه های موجود اولین ستارگان عالم در انفجارهایی بسیار شدید از بین رفته اند. این انفجارها بخش عظیمی از فضا را با عنصر آهن آغشته اند.
ستارگان مثل پیاز لایه لایه هستند و عناصر سنگین مثل آهن در هسته آنها قرار دارند. اما ستاره ای که ما کشف کردیم کربن و اندکی منیزیم دارد.
به گفته اخترشناسان هر چه ستاره ای کمتر آهن داشته باشد قدیمی تر است و این ستاره یک شصتم ستاره های دیگر آهن دارد.
به گفته دکتر کلر کشف این ستاره یکی از نظریه های قدیمی را نقض می کند که براساس آن ستارگان کهنسال بیشتر از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده بودند.
این ستاره یکی از 60 میلیون ستاره ای است که تلسکوپ اسکای مپر از آنها عکسبرداری کرده است.
انفجار بزرگ (مهبانگ) بطور ساده لحظه آفرینش کائنات است که پیش از آن هستی وجود نداشته است
تلسکوپ اسکای مپر برای شناسایی ستارگان کهنسال ساخته شده و بخشی از پروژه تهیه نقشه دیجیتال جنوب آسمان است.
این تلسکوپ میدان دید وسیعی دارد و دوربین دیجیتال آن هر دقیقه از محدوده ای از آسمان به وسعتی29 برابر ماه کامل عکسبرداری می کند.
کشف این ستاره با استفاده از تلسکوپ ماژلان در شیلی تایید و نتایج این تحقیق در نشریه نیچر منتشر شده است.