به گزارش گروه راهبرد خبرگزاری دانا آیت الله هاشمی رفسنجانی در مصاحبه ای که سال 1390 انجام شده و روزنامه اعتماد آن را منتشر کرده گفته است:
تلویزیون خصوصی ظرف یکی دو سال حسابی راه میافتد و مستمع زیادی پیدا میکند. کسانی هم که تفکری داشته باشند، سرمایهگذاری برای آنها هدف است. در کشور هم سرمایه کم نیست. فکر میکنند که این کار خوبی است و انجام میدهند. فکر میکنم از لحاظ اقتصادی مفید است. به علاوه دولتیها سنگین هزینه میکنند، معلوم نیست صداوسیمای خصوصی این مقدار پرخرج باشد.
اگر انسانهای متعهدی کار را به عهده بگیرند، نمیخواهند به منافع ملی و منافع انقلاب آسیب بزنند. اما بالاخره در حد رسانههای معمولی انتقادها را خواهند داشت. انتقاد هم به نفع است. یعنی در کل، انقلاب را تقویت میکند. چون همه قبول دارند که انتقاد سازنده است.
مستمعینی که الان به (رسانه های)دشمن پناه میبرند، از این به بعد همه خبرهای ساده و سالم و درست را از اینجا (تلویزیون خصوصی)دنبال میکنند.
باید کسانی که تکثر رسانه و آزادی بیان را قبول دارند، در آن مجموعه باشند. منتها شروطی دارد. در مراحل اول نمیتوان به آدمهای مفسد و مادی و مخالف نظام و منافع و مصالح ملی و دینی اجازه داد. مهم است مرکزی که میخواهد اجازه دهد در محدوده وزارت ارشاد نباشد، بلکه سازمانی دیگر و با وسعت نظر تاسیس شود تا هم شرایط و هم افراد را بررسی کند تا با خیال راحت قدم اول را برداریم. هر وقت که تجربه قوی شد، میتوان آن را توسعه داد.
اگر(در شبکه های تلویزیونی خصوصی) ممیزی بخواهد مثل ممیزی بر صداوسیما باشد، بدتر میشود و بهتر نمیشود...اکنون هم بسیاری از ممیزی صداوسیما ناراضی هستند. هم مراجع حوزه و هم مجلس انتقاد میکنند.
اگر هدف این باشد که ما مخاطبان را به داخل جذب کنیم، هدف مهمی است. اگر هم هدف این باشد که افکار عمومی، تحصیلکردهها، باسوادها و نخبگان را قانع کنیم، باید ممیزی و مقررات آن خیلی سهل باشد.
الان واقعا یک خط انهدام فرهنگی داریم. آثارش هم برخی بیبندوباریها و تردیدها در جامعه است. خبرهایی وجود دارد که واقعا وحشتناک است و مردم را خیلی ناراحت میکند. ما از بسیاری مطالبی که قابل انتشار نیست، مطلع میشویم. البته ما هم از همه مسائل مطلع نمیشویم. آقای ذوالقدر، معاون پیشگیری قوه قضاییه، پیگیر این مساله است. حرفها و اطلاعات عجیب و غریبی دارد. آثار تخریبی وضع فرهنگی در جامعه خیلی بیش از اقتصاد است. آثار سوءاقتصادی را میتوان جبران کرد، اما آثار سوءفرهنگی بهآسانی جبرانپذیر نیست. به نظرم اگر یک مقدار اینها مطرح شود، خیلیها را قانع میکند. در قم هم هست. وقتی با طلبههای قم صحبت میشود، خیلی از موارد را میدانند، اما نمیخواهند این مسائل به فضای جامعه کشیده شود. شاید هم آن را مقداری اغراقآمیز میدانند. وقتی حرفها به طور علنی گفته نمیشود، با آبوتاب گفته میشود. وضع فرهنگی جامعه خطرناک شده است. به فکر مساجد باید بود. تقاضای اعزام مبلغ کاهش داشته است. باید علتها ریشهیابی و رفع شوند.