به گزارش گروه سبک زندگی خبرگزاری دانا، ازخبرآنلاین،یکی از چالش های بزرگ ورزش کشور بحث پرداخت های میلیاردی به بازیکنان فوتبال است. وزیر ورزش برای مبارزه با این پرداخت ها تصمیم درستی گرفته است. او به جای سقف قراردادها ، روش شفاف سازی را در پیش گرفته است. وزارت ورزش در ماه های گذشته با ارگان های مختلف متولی ورزش از وزارت خانه های صنایع و معادن ، نفت و دیگر نهادهای دولتی ذی ربط خواسته است تا بساط پرداخت های میلیاردی را حل کنند.
با پایان بازی های لیگ برتر، وزیر ورزش آماری که چند بار در محافل رسمی طرح کرده بود را با افزایش نزدیک به 20 درصدی رسانه ای کرد. وی که پیشتر از هزینه های 1200 میلیاردی در فوتبال سخن گفته بود حالا پا را فراتر گذاشته و می گوید:سالانه 1500 میلیارد تومان را به جیب بازیکنان این 18 تیم می ریزیم درحالی که کل بودجه وزارت ورزش 400 میلیارد تومان است.
پیشتر که این بحث مطرح شده بود، علی کفاشیان بی آنکه بداند منبع انتشار این ارقام وزیر ورزش است در این باره گفت: این ارقام واقعی نیست و فقط باعث شده همه به فوتبال حساس شوند. اصلا گفتن همین حرف های بی سند باعث شده یک پای ما در نهاد های مسئول امنیتی باشد و پای دیگر مان در مجلس. کاری کردند که دیگر هیچ کمکی به تیم ملی هم نمی شود.
وی برای تائید حرف هایش به عنوان مدیری که سال ها فعالیت عالی در بانک مرکزی داشته، یک فرمول ریاضی ساده طرح می کند: ما امسال 16 تیم در لیگ برتر داشتیم. بالاترین سقف هزینه ها را 4 تیم داشتند که می گویند زیر 30 میلیارد تومان بوده. حالا ما اگر این رقم را به طور میانگین برای همه تیم های مان قرار بدهیم هم می شود برای 16 تیم نزدیک به 500 میلیارد تومان. تازه شما فکر می کنید واقعا تیم هایی مثل نفت، داماش، ملوان، فجر، گسترش فولاد و حتی راه آهن از این هزینه ها کرده اند؟ متاسفانه 4 تا باشگاه با این هزینه های غیر اصولی شان همه چیز را به هم ریختند و میانگین همه بازی ها را خراب کردند.
البته مقیاس دیگری هم برای سنجش درآمدهای بازیکنان است. آنچه سازمان لیگ برتر به عنوان میانگین قراردادها اعلام کرده است. آنها برای هر تیم 25 نفره ، رقم میانگین قرارداد های بازیکنان را 398 میلیون تومان اعلام کرده اند. این عدد ضرب در 25 بازیکن هر تیم رقمی می شود که تفاوتی معنادار با عدد اعلامی از سوی وزیر ورزش دارد. یعنی فقط 160 میلیارد تومان. تاج هم البته رقمی که برای هزینه های لیگ دارد رقمی بین 400 تا 500 میلیارد تومان است. او می گوید 16 تیم در لیگ داریم که اگر این ها به طور میانگین در بهترین حالات 20 میلیارد هزینه کرده باشند رقمی می شود که بیش از 500 میلیارد تومان نیست.
اگرچه بیش از 1000 میلیارد میان آنچه وزیر می گوید با آمار هزینه های تائید شده از سوی همین وزارتخانه برای تیم های پر هزینه ای مثل استقلال و پرسپولیس شکافی عجیب وجود دارد اما با همین اختلاف بزرگ هم تقریبا بسیاری از مردم به این پرداخت های بی رویه میلیاردی منتقد هستند. آنها خود را همسو با وزارت ورزش می دانند برای مبارزه با پرداخت های میلیاردی. با این حال مصطفی هاشمی طبا که خود منتقد پرداخت های میلیاردی است درباره سیاست های وزیر می گوید: وزیر ورزش اگر رقمی اعلام می کند حتما باید برایش مستنداتی داشته باشد که نشان دهد این شکاف بزرگ از کجا ناشی شده است. درباره شفاف سازی هم فکر می کنم دست وزیر بسته است. او ابزار های کافی برای مبارزه با این تیم ها را ندارد. مثلا او با چه مکانیسمی می تواند به فولاد مبارکه بگوید قراردادهای بزرگ نبند. او باید از نهادهایی مثل مجلس و هیات دولت همراهی شود تا شاید بتوان با این پرداخت ها مبارزه کرد.
حال باید دید وزارت ورزش در روزهای آینده سندی در اختیار دارد که این 1000 میلیارد اختلاف میان ارقام وزیر و باشگاه ها را ثابت کند؟
با پایان بازی های لیگ برتر، وزیر ورزش آماری که چند بار در محافل رسمی طرح کرده بود را با افزایش نزدیک به 20 درصدی رسانه ای کرد. وی که پیشتر از هزینه های 1200 میلیاردی در فوتبال سخن گفته بود حالا پا را فراتر گذاشته و می گوید:سالانه 1500 میلیارد تومان را به جیب بازیکنان این 18 تیم می ریزیم درحالی که کل بودجه وزارت ورزش 400 میلیارد تومان است.
پیشتر که این بحث مطرح شده بود، علی کفاشیان بی آنکه بداند منبع انتشار این ارقام وزیر ورزش است در این باره گفت: این ارقام واقعی نیست و فقط باعث شده همه به فوتبال حساس شوند. اصلا گفتن همین حرف های بی سند باعث شده یک پای ما در نهاد های مسئول امنیتی باشد و پای دیگر مان در مجلس. کاری کردند که دیگر هیچ کمکی به تیم ملی هم نمی شود.
وی برای تائید حرف هایش به عنوان مدیری که سال ها فعالیت عالی در بانک مرکزی داشته، یک فرمول ریاضی ساده طرح می کند: ما امسال 16 تیم در لیگ برتر داشتیم. بالاترین سقف هزینه ها را 4 تیم داشتند که می گویند زیر 30 میلیارد تومان بوده. حالا ما اگر این رقم را به طور میانگین برای همه تیم های مان قرار بدهیم هم می شود برای 16 تیم نزدیک به 500 میلیارد تومان. تازه شما فکر می کنید واقعا تیم هایی مثل نفت، داماش، ملوان، فجر، گسترش فولاد و حتی راه آهن از این هزینه ها کرده اند؟ متاسفانه 4 تا باشگاه با این هزینه های غیر اصولی شان همه چیز را به هم ریختند و میانگین همه بازی ها را خراب کردند.
البته مقیاس دیگری هم برای سنجش درآمدهای بازیکنان است. آنچه سازمان لیگ برتر به عنوان میانگین قراردادها اعلام کرده است. آنها برای هر تیم 25 نفره ، رقم میانگین قرارداد های بازیکنان را 398 میلیون تومان اعلام کرده اند. این عدد ضرب در 25 بازیکن هر تیم رقمی می شود که تفاوتی معنادار با عدد اعلامی از سوی وزیر ورزش دارد. یعنی فقط 160 میلیارد تومان. تاج هم البته رقمی که برای هزینه های لیگ دارد رقمی بین 400 تا 500 میلیارد تومان است. او می گوید 16 تیم در لیگ داریم که اگر این ها به طور میانگین در بهترین حالات 20 میلیارد هزینه کرده باشند رقمی می شود که بیش از 500 میلیارد تومان نیست.
اگرچه بیش از 1000 میلیارد میان آنچه وزیر می گوید با آمار هزینه های تائید شده از سوی همین وزارتخانه برای تیم های پر هزینه ای مثل استقلال و پرسپولیس شکافی عجیب وجود دارد اما با همین اختلاف بزرگ هم تقریبا بسیاری از مردم به این پرداخت های بی رویه میلیاردی منتقد هستند. آنها خود را همسو با وزارت ورزش می دانند برای مبارزه با پرداخت های میلیاردی. با این حال مصطفی هاشمی طبا که خود منتقد پرداخت های میلیاردی است درباره سیاست های وزیر می گوید: وزیر ورزش اگر رقمی اعلام می کند حتما باید برایش مستنداتی داشته باشد که نشان دهد این شکاف بزرگ از کجا ناشی شده است. درباره شفاف سازی هم فکر می کنم دست وزیر بسته است. او ابزار های کافی برای مبارزه با این تیم ها را ندارد. مثلا او با چه مکانیسمی می تواند به فولاد مبارکه بگوید قراردادهای بزرگ نبند. او باید از نهادهایی مثل مجلس و هیات دولت همراهی شود تا شاید بتوان با این پرداخت ها مبارزه کرد.
حال باید دید وزارت ورزش در روزهای آینده سندی در اختیار دارد که این 1000 میلیارد اختلاف میان ارقام وزیر و باشگاه ها را ثابت کند؟