به گزارش گروه ایرانشناسی خبرگزاری دانا(داناخبر)، فرهاد نظری در گفت‌وگو با تسنیم، در پاسخ به این سوال که اگر یک اثر ناملموس ما که مشترک با کشورهای دیگر هم بوده اما ایران پایه‌گذار آن بوده است، توسط یک کشور دیگر به ثبت جهانی برسد آیا بعد از چندین سال ریشه این فرهنگ که ما بودیم به دست فراموشی سپرده نمی‌شود اظهار کرد: اول باید به این نکته توجه داشت که آیا تحقیق فقط بر اساس پرونده یونسکو انجام می‌شود یا خیر؟
وی اضافه کرد: منابع متعدد و بی‌شمار دیگری هم داریم که می‌توان به آن برای تحقیق مراجعه کرد و خود پرونده هم بر اساس آن‌ها نوشته شده است، یعنی اگر به بند آخر پرونده یونسکو مراجعه کنیم فهرست منابع پرونده‌های تک ملیتی و چند ملیتی آمده است یعنی این پرونده با اتکا به این منابع بسته شده است.
مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی کشور تصریح کرد: موضوع دیگر این‌که در بحث ثبت میراث ناملموس رقابت مردود است یعنی اگر شما بگویید که من نخستین کشوری هستم که عاشورا دارم، پرونده شما رد می‌شود چون این رقابت باعث می‌شود که شما از کشورهای دیگر دور شوید در حالی که اساس اصل کنوانسیون 2003 تقارب فرهنگ‌هاست.
نظری خاطرنشان کرد: این موضوع با اثر تاریخی ملموس متفاوت است در میراث تاریخی می توانیم بگوییم کهن‌ترین سایت تاریخی یا بلندترین برج آجری دنیا که اتفاقا اینها امتیاز است ولی در میراث ناملموس که بحث فرهنگ است نه تنها امتیاز محسوب نمی‌شود که موجب می‌شود اثری به ثبت نرسد.
