عینک‌های آفتابی علاوه بر محافظت از چشم‌ها، به طرز عجیبی باعث افزایش جذابیت چهره می‌شوند، ولی چرا این وسیله که موجب پوشاندن چشم‌ها می‌شود، چنین خاصیتی دارد؟
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از ایسنا، پروفسور «ونسا براون» محقق دانشگاه «ناتینگهام ترنت» انگلستان در حال پژوهش بر روی این موضوع است.
وی که یک روز برای خرید به سوپرمارکت رفته بود انعکاس چهره خود را در شیشه مغازه دید و متوجه جذابیت اضافه شده به چهره اش با عینک آفتابی شد، به همبن دلیل کنجکاو شد تا در این زمینه بیشتر بداند.
پروفسور براون به این نتیجه رسیده که استفاده از عینک آفتابی وضعیت تقارن صورت را بهتر می کند و ضمنا ساختار استخوان بندی صورت را به جای حالتی معمولی، تراشیده و زیباتر به نمایش می‌گذارد. علاوه بر این عینک آفتابی موجب می‌شود که چهره شخص رازآلود به نظر برسد.
به گفته این محقق، چشم‌ها منبع عجیب و شگفت‌انگیزی از اطلاعات هستند و فراهم کردن شرایطی برای دیده نشدن آن‌ها، موجب می‌شود افراد دیگر نتوانند به سادگی به آن چه ما می اندیشیم یا احساس می‌کنیم و حتی به این که چقدر باهوش هستیم، پی برده و یا در مورد آن قضاوت کنند.
نکته دیگری که پروفسور براون از آن به عنوان دلیلی برای افزایش جذابیت چهره به وسیله عینک آفتابی اشاره می‌کند، مربوط به نگرش تاریخی ما می‌شود.
به گفته او در اوایل قرن بیستم عینک آفتابی تقریبا مختص خلبانان جسور و ورزشکاران بود. در دهه‌های 50 و 60 میلادی هم ستاره های هالیوود آن را برای اجتناب از شناسایی شدن توسط مردم مورد استفاده قرار می دادند. این نگرش تاریخی به قضیه باعث می شود که ما به نوعی و به طور ناخودآگاه استفاده کنندگان از عینک آفتابی را با افراد مشهور مقایسه کنیم و از این طریق جذب حالت چهره آن ها شویم.
وی که یک روز برای خرید به سوپرمارکت رفته بود انعکاس چهره خود را در شیشه مغازه دید و متوجه جذابیت اضافه شده به چهره اش با عینک آفتابی شد، به همبن دلیل کنجکاو شد تا در این زمینه بیشتر بداند.
پروفسور براون به این نتیجه رسیده که استفاده از عینک آفتابی وضعیت تقارن صورت را بهتر می کند و ضمنا ساختار استخوان بندی صورت را به جای حالتی معمولی، تراشیده و زیباتر به نمایش می‌گذارد. علاوه بر این عینک آفتابی موجب می‌شود که چهره شخص رازآلود به نظر برسد.
به گفته این محقق، چشم‌ها منبع عجیب و شگفت‌انگیزی از اطلاعات هستند و فراهم کردن شرایطی برای دیده نشدن آن‌ها، موجب می‌شود افراد دیگر نتوانند به سادگی به آن چه ما می اندیشیم یا احساس می‌کنیم و حتی به این که چقدر باهوش هستیم، پی برده و یا در مورد آن قضاوت کنند.
نکته دیگری که پروفسور براون از آن به عنوان دلیلی برای افزایش جذابیت چهره به وسیله عینک آفتابی اشاره می‌کند، مربوط به نگرش تاریخی ما می‌شود.
به گفته او در اوایل قرن بیستم عینک آفتابی تقریبا مختص خلبانان جسور و ورزشکاران بود. در دهه‌های 50 و 60 میلادی هم ستاره های هالیوود آن را برای اجتناب از شناسایی شدن توسط مردم مورد استفاده قرار می دادند. این نگرش تاریخی به قضیه باعث می شود که ما به نوعی و به طور ناخودآگاه استفاده کنندگان از عینک آفتابی را با افراد مشهور مقایسه کنیم و از این طریق جذب حالت چهره آن ها شویم.
