یک تحلیلگر مسایل خاورمیانه حملات اخیر رژیم صهیونیستی به غزه را حرکتی آگاهانه برای جلوگیری از شکل گیری انتفاضه سوم مردم فلسطین دانست.
گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) – محمدعلی عسگری: انتفاضه واژه ای عربی است به معنای جنبش و تکان و لرزش که به صورت اسم خاص برای یک قیام همگانی به کار می رود؛ قیامی که وجه اجتماعی و پرخاشگرانه داشته و معمولا علیه یک حکومت یا حاکمیت ستمگر شکل می گیرد.
در یک انتفاضه سلاح مردم معترض حداکثر سنگ است نه بمب و موشک و... در اکثر موارد انتفاضه ها با دست های خالی است تا بتواند بیانگر روح یک نارضایتی و قیام مردمی باشد؛ بحثی که در انتفاضه دوم فلسطینی ها به شدت جریان داشت و برخی از تحلیلگران علت شکست انتفاضه دوم را مسلح کردن آن توصیف می کردند و مروان البرغوثی، از رهبران نامی و درحال حاضر زندانی جنبش فتح نیز با مسلح کردن انتفاضه مخالف بود.
فلسطینی ها تاکنون دو انتفاضه را پشت سر گذاشته اند: نخست انتفاضه سنگ (سال 1366ش-1988م) که به دنبال یک حادثه رانندگی در جنوب غزه شکل گرفت و به تدریج به کرانه باختری نیز کشیده شد.
این قیام که چهارسال طول کشید و به «انقلاب سنگ» معروف شد در نهایت با شروع مذاکرات مادرید رو به افول رفت.
انتفاضه دوم، «انتفاضه الاقصی» نام گرفت که با ورود آریل شارون، به مسجدالاقصی شروع شد.
ورود شارون به همراه 2 هزار سرباز اسراییلی به داخل حرم مسجدالاقصی احساسات فلسطینی ها را جریحه دار کرد و موجب شد تا در کنار ده ها عامل دیگر انتفاضه ای شکل گیرد که چندسال ادامه داشت و چنانکه اشاره شد با ورود گروه های مسلح از مسیر خود خارج و بی نتیجه پایان یافت.
طی روزهای اخیر، بارها از زبان تحلیلگران و حتی مقامات فلسطینی شنیده شد که ممکن است انتفاضه دیگری در راه باشد؛ انتفاضه ای که اگر به وقوع می پیوست باید آن را انتفاضه سوم می نامیدیم اما چنین اتفاقی با وجود آنکه مقدماتش نیز آماده بود رخ نداد و حتی برعکس، انرژی یک انتفاضه جدید خرج جنگ غزه و موشک باران های حماس شد.
کشته شدن سه جوان اسراییلی یک اتفاق تازه و هشدار دهنده بود. با وجود اینکه جنبش مقاومت اسلامی (حماس) از ابتدا اعلام کرد در این آدم ربایی و قتل دستی نداشته است و حتی خالد مشعل، رییس دفتر سیاسی حماس به صراحت بر این مساله تاکید کرد و حتی گروهی سلفی به نام «جبهه النصره لدوله بیت المقدس» مسوولیت این قتل را برعهده گرفت، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل از همان روزهای نخست هر دو پای خود را در یک کفش کرده و حماس را مسوول چنین جنایتی معرفی کرد و از محمود عباس نیز خواست به شراکت خود با حماس خاتمه دهد.
نتانیاهو از چند جهت زیر فشار افکار عمومی جهان بود. ادامه شهرک سازی ها و به بن بست کشاندن روند صلح موجبات خشم بسیاری را در سراسر جهان فراهم کرده بود.
اروپایی ها کالاهای تولیدشده در شهرک ها را تحریم کردند و شخص نتانیاهو نیز از سوی دولت آمریکا زیر فشار بود.
در این میان، محمود عباس نیز از یک سو با رفتن به مجامع بین المللی و از سوی دیگر با تشکیل یک دولت ائتلافی به همراه حماس عرصه را بیشتر بر او تنگ کرده بود به گونه ای که نخست وزیر به دنبال مفری می گشت تا خود را نجات دهد و حمله به غزه و بزرگ کردن دشمنی به نام حماس این بهانه را به رایگان در اختیار او می گذاشت.
به دنبال ماجرای کشته شدن سه اسراییلی دو حادثه دیگر رخ داد که برای فلسطینی ها مهم و برانگیزاننده بود؛ به آتش کشیدن یک نوجوان فلسطینی به نام محمد ابوخضیر توسط یک خانواده یهودی افراطی و بازداشت و شکنجه پسرعمویش طاهر ابوخضیر در ملا عام توسط نیروهای پلیس اسراییل این جرقه ها را زد.
روزهای آغازین تیرماه ماه تلویزیون های جهان تصاویری را از خیابان های بیت المقدس و الخلیل پخش کردند که کاملا صحنه یک انتفاضه جدید بود.
جوانان فلسطینی با پوشاندن چهره های خود، سنگ به دست به سمت خودروهای تا دندان مسلح اسراییل حمله کردند.
اسراییل طی این روزها ده ها فلسطینی را بازداشت کرد اما کاملا احتیاط می کرد که حتی یک فلسطینی در جریان این درگیری های خیابانی کشته نشود زیرا به خوبی می دانست کشته شدن یک جوان فلسطینی در این میان چگونه می تواند شعله های یک انتفاضه را فروزان تر کند.
در همین بحبوحه بود که اسراییل کاملا آگاهانه و از روی عمد حمله به غزه را کلید زد تا خود را از وقوع این انتفاضه جدید برهاند.
جنگ با غزه امری تکراری بود و اسراییل یک بار دیگر نیز در سال 2008 آن را تجربه کرد؛ جنگی نابرابر که برنده نهایی اش را می دانست. حماس اما بدون توجه به موقعیت کنونی و علت حمله و نیز بدون در نظر گرفتن اینکه پس از توافق با فتح و تشکیل یک دولت ائتلافی می رود که به بخشی از دولت فلسطینی تبدیل شود و به همین دلیل می تواند از موقعیت بین المللی جدید خود استفاده کند بلافاصله با شروع حملات هوایی اسراییل به دفاع برخاست و موشک های خود را روانه تل آویو کرد.
رسانه های اسراییلی و غربی همسو با اسراییل نیز دست به کار شده و در ظرف چهار روز حماس را به صورت یک قدرت بزرگ موشکی در منطقه به تصویر کشیدند تا در ضمن آن حملات بی رحمانه اسراییل کاملا توجیه شده و مشروعیت پیدا کند.
پایان این جنگ روشن است: ویران شدن بخش هایی از غزه، کشته شدن ده ها و صدها فلسطینی دیگر و یک بهره برداری تبلیغاتی درسطح جهانی و سرانجام بازگشت به وضعیت سابق. یعنی وضعیت پیش از توافق فتح و حماس و ردکردن یک خطر بزرگ به نام انتفاضه جدید.
منبع: شرق
در یک انتفاضه سلاح مردم معترض حداکثر سنگ است نه بمب و موشک و... در اکثر موارد انتفاضه ها با دست های خالی است تا بتواند بیانگر روح یک نارضایتی و قیام مردمی باشد؛ بحثی که در انتفاضه دوم فلسطینی ها به شدت جریان داشت و برخی از تحلیلگران علت شکست انتفاضه دوم را مسلح کردن آن توصیف می کردند و مروان البرغوثی، از رهبران نامی و درحال حاضر زندانی جنبش فتح نیز با مسلح کردن انتفاضه مخالف بود.
فلسطینی ها تاکنون دو انتفاضه را پشت سر گذاشته اند: نخست انتفاضه سنگ (سال 1366ش-1988م) که به دنبال یک حادثه رانندگی در جنوب غزه شکل گرفت و به تدریج به کرانه باختری نیز کشیده شد.
این قیام که چهارسال طول کشید و به «انقلاب سنگ» معروف شد در نهایت با شروع مذاکرات مادرید رو به افول رفت.
انتفاضه دوم، «انتفاضه الاقصی» نام گرفت که با ورود آریل شارون، به مسجدالاقصی شروع شد.
ورود شارون به همراه 2 هزار سرباز اسراییلی به داخل حرم مسجدالاقصی احساسات فلسطینی ها را جریحه دار کرد و موجب شد تا در کنار ده ها عامل دیگر انتفاضه ای شکل گیرد که چندسال ادامه داشت و چنانکه اشاره شد با ورود گروه های مسلح از مسیر خود خارج و بی نتیجه پایان یافت.
طی روزهای اخیر، بارها از زبان تحلیلگران و حتی مقامات فلسطینی شنیده شد که ممکن است انتفاضه دیگری در راه باشد؛ انتفاضه ای که اگر به وقوع می پیوست باید آن را انتفاضه سوم می نامیدیم اما چنین اتفاقی با وجود آنکه مقدماتش نیز آماده بود رخ نداد و حتی برعکس، انرژی یک انتفاضه جدید خرج جنگ غزه و موشک باران های حماس شد.
کشته شدن سه جوان اسراییلی یک اتفاق تازه و هشدار دهنده بود. با وجود اینکه جنبش مقاومت اسلامی (حماس) از ابتدا اعلام کرد در این آدم ربایی و قتل دستی نداشته است و حتی خالد مشعل، رییس دفتر سیاسی حماس به صراحت بر این مساله تاکید کرد و حتی گروهی سلفی به نام «جبهه النصره لدوله بیت المقدس» مسوولیت این قتل را برعهده گرفت، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل از همان روزهای نخست هر دو پای خود را در یک کفش کرده و حماس را مسوول چنین جنایتی معرفی کرد و از محمود عباس نیز خواست به شراکت خود با حماس خاتمه دهد.
نتانیاهو از چند جهت زیر فشار افکار عمومی جهان بود. ادامه شهرک سازی ها و به بن بست کشاندن روند صلح موجبات خشم بسیاری را در سراسر جهان فراهم کرده بود.
اروپایی ها کالاهای تولیدشده در شهرک ها را تحریم کردند و شخص نتانیاهو نیز از سوی دولت آمریکا زیر فشار بود.
در این میان، محمود عباس نیز از یک سو با رفتن به مجامع بین المللی و از سوی دیگر با تشکیل یک دولت ائتلافی به همراه حماس عرصه را بیشتر بر او تنگ کرده بود به گونه ای که نخست وزیر به دنبال مفری می گشت تا خود را نجات دهد و حمله به غزه و بزرگ کردن دشمنی به نام حماس این بهانه را به رایگان در اختیار او می گذاشت.
به دنبال ماجرای کشته شدن سه اسراییلی دو حادثه دیگر رخ داد که برای فلسطینی ها مهم و برانگیزاننده بود؛ به آتش کشیدن یک نوجوان فلسطینی به نام محمد ابوخضیر توسط یک خانواده یهودی افراطی و بازداشت و شکنجه پسرعمویش طاهر ابوخضیر در ملا عام توسط نیروهای پلیس اسراییل این جرقه ها را زد.
روزهای آغازین تیرماه ماه تلویزیون های جهان تصاویری را از خیابان های بیت المقدس و الخلیل پخش کردند که کاملا صحنه یک انتفاضه جدید بود.
جوانان فلسطینی با پوشاندن چهره های خود، سنگ به دست به سمت خودروهای تا دندان مسلح اسراییل حمله کردند.
اسراییل طی این روزها ده ها فلسطینی را بازداشت کرد اما کاملا احتیاط می کرد که حتی یک فلسطینی در جریان این درگیری های خیابانی کشته نشود زیرا به خوبی می دانست کشته شدن یک جوان فلسطینی در این میان چگونه می تواند شعله های یک انتفاضه را فروزان تر کند.
در همین بحبوحه بود که اسراییل کاملا آگاهانه و از روی عمد حمله به غزه را کلید زد تا خود را از وقوع این انتفاضه جدید برهاند.
جنگ با غزه امری تکراری بود و اسراییل یک بار دیگر نیز در سال 2008 آن را تجربه کرد؛ جنگی نابرابر که برنده نهایی اش را می دانست. حماس اما بدون توجه به موقعیت کنونی و علت حمله و نیز بدون در نظر گرفتن اینکه پس از توافق با فتح و تشکیل یک دولت ائتلافی می رود که به بخشی از دولت فلسطینی تبدیل شود و به همین دلیل می تواند از موقعیت بین المللی جدید خود استفاده کند بلافاصله با شروع حملات هوایی اسراییل به دفاع برخاست و موشک های خود را روانه تل آویو کرد.
رسانه های اسراییلی و غربی همسو با اسراییل نیز دست به کار شده و در ظرف چهار روز حماس را به صورت یک قدرت بزرگ موشکی در منطقه به تصویر کشیدند تا در ضمن آن حملات بی رحمانه اسراییل کاملا توجیه شده و مشروعیت پیدا کند.
پایان این جنگ روشن است: ویران شدن بخش هایی از غزه، کشته شدن ده ها و صدها فلسطینی دیگر و یک بهره برداری تبلیغاتی درسطح جهانی و سرانجام بازگشت به وضعیت سابق. یعنی وضعیت پیش از توافق فتح و حماس و ردکردن یک خطر بزرگ به نام انتفاضه جدید.
منبع: شرق
