فساد یا فاسد؟
یک اقتصاددان گفت: مبارزه با ساختار اقتصادی فسادآور مهم تر از مقابله با مفسدین اقتصادی است
گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - سعید شرکوند*: نامه دفتر رییس جمهوری سابق به ریاست بانک مرکزی که در آن برای رفع اتهام از اطرافیان محمود احمدی نژاد، درخواست انتشار اسامی، مبلغ و بانک های وام دهنده مطرح شده، از آن جهت حایز اهمیت است که به نظر می رسد هنوز آقای احمدی نژاد به عمق و ماهیت فساد در اقتصاد کشور پی نبرده است و همچنان از همان زاویه ای به مساله فساد اقتصادی می نگرد که در سال های آغازین ریاست دولت نهم داشت.
در آن سال ها و حتی سال قبل از آن که به عنوان نامزد ریاست جمهوری با مردم سخن می گفت همواره به این نکته تاکید می ورزید که یکی از بزرگ ترین مشکلات اقتصادی ما فسادی است که در بخش های اقتصادی کشور حاکم است و ایشان عزم آن دارند که با تمام قوا مقابل مفسدان بایستد اما از فحوای کلام ایشان و بعد در عمل نیز مشخص شد که ایشان نه تنها درک کامل و جامعی از فساد اقتصادی نداشته، بلکه تنها مبارزه با مفسدان و افراد فاسد را مد نظر دارد و حتی در این مسیر نیز با گم کردن هدف مبارزه با افراد فاسد، آدرس غلط نیز به جامعه داده اند.
ادامه این روند به گونه ای بود که بارها ایشان در مجامع عمومی و حتی نهادهای رسمی مانند مجلس بر این نکته تاکید می ورزید که اسامی فاسدان اقتصادی در جیب من است و به زودی با این افراد برخورد قاطع خواهد شد هرچه جامعه انتظار کشیدند نه این اسامی اعلام شد و نه با این افراد برخورد قانونی صورت گرفت.
مهم ترین دلیل مسیر ناصحیح این موضوع آن بود که آقای احمدی نژاد به این نکته نمی پرداخت که تمامی انسان ها طبق گفته خداوند اگر در معرض فساد قرار گیرند ممکن است دچار آلودگی شوند.
همانگونه که در مسایل اخلاقی بر این تاکید شده که باید زمینه گناه را از میان برد تا در صورت تمایل به گناه امکان انجام آن وجود نداشته باشد، در عرصه اقتصاد نیز مهم ترین مساله آن است که ما با فساد مبارزه کنیم و بررسی کنیم چه عواملی زمینه های شکل گیری شبکه ها و افراد فاسد را ایجاد می کند.
بر این اساس باید در یک نظام اقتصادی بر این نکته تاکید شود که اقتصاد را به گونه ای ساماندهی کنیم که اگر کسی بخواهد دست به اقدامات فسادآلود بزند و با اخذ رشوه یا پورسانت و یا رانت های گوناگون در اقتصاد کشور فساد ایجاد کند؛ زنگ های خطری در اقتصاد به صدا در آیند و چشم های بینایی بر عملکرد اقتصاد نظارت کنند تا فساد از بین برود.
اگر امروز در کشورهای پیشرفته کمتر دیده می شود که مسوولان دولت و وابستگان به آنان به فساد آلوده می شوند و یا اگر می شوند شناسایی و با آنها برخورد می شود، وجود سامانه های تشخیص و اعلان فساد است که چنین دستاوردی را به همراه دارد.
نامه آقای احمدی نژاد در تداوم آن غفلت نوشته شده این است که در فضای غیررقابتی و گریزان از قانون این امکان به وجود آمده است که بزرگ ترین تخلفات اقتصادی صورت گیرد و اشخاص مختلفی دست به سواستفاده های کلان اقتصادی بزنند و رکوردهایی را در آسیب بیت المال به جا بگذارند.
*اقتصاددان
منبع: شرق
در آن سال ها و حتی سال قبل از آن که به عنوان نامزد ریاست جمهوری با مردم سخن می گفت همواره به این نکته تاکید می ورزید که یکی از بزرگ ترین مشکلات اقتصادی ما فسادی است که در بخش های اقتصادی کشور حاکم است و ایشان عزم آن دارند که با تمام قوا مقابل مفسدان بایستد اما از فحوای کلام ایشان و بعد در عمل نیز مشخص شد که ایشان نه تنها درک کامل و جامعی از فساد اقتصادی نداشته، بلکه تنها مبارزه با مفسدان و افراد فاسد را مد نظر دارد و حتی در این مسیر نیز با گم کردن هدف مبارزه با افراد فاسد، آدرس غلط نیز به جامعه داده اند.
ادامه این روند به گونه ای بود که بارها ایشان در مجامع عمومی و حتی نهادهای رسمی مانند مجلس بر این نکته تاکید می ورزید که اسامی فاسدان اقتصادی در جیب من است و به زودی با این افراد برخورد قاطع خواهد شد هرچه جامعه انتظار کشیدند نه این اسامی اعلام شد و نه با این افراد برخورد قانونی صورت گرفت.
مهم ترین دلیل مسیر ناصحیح این موضوع آن بود که آقای احمدی نژاد به این نکته نمی پرداخت که تمامی انسان ها طبق گفته خداوند اگر در معرض فساد قرار گیرند ممکن است دچار آلودگی شوند.
همانگونه که در مسایل اخلاقی بر این تاکید شده که باید زمینه گناه را از میان برد تا در صورت تمایل به گناه امکان انجام آن وجود نداشته باشد، در عرصه اقتصاد نیز مهم ترین مساله آن است که ما با فساد مبارزه کنیم و بررسی کنیم چه عواملی زمینه های شکل گیری شبکه ها و افراد فاسد را ایجاد می کند.
بر این اساس باید در یک نظام اقتصادی بر این نکته تاکید شود که اقتصاد را به گونه ای ساماندهی کنیم که اگر کسی بخواهد دست به اقدامات فسادآلود بزند و با اخذ رشوه یا پورسانت و یا رانت های گوناگون در اقتصاد کشور فساد ایجاد کند؛ زنگ های خطری در اقتصاد به صدا در آیند و چشم های بینایی بر عملکرد اقتصاد نظارت کنند تا فساد از بین برود.
اگر امروز در کشورهای پیشرفته کمتر دیده می شود که مسوولان دولت و وابستگان به آنان به فساد آلوده می شوند و یا اگر می شوند شناسایی و با آنها برخورد می شود، وجود سامانه های تشخیص و اعلان فساد است که چنین دستاوردی را به همراه دارد.
نامه آقای احمدی نژاد در تداوم آن غفلت نوشته شده این است که در فضای غیررقابتی و گریزان از قانون این امکان به وجود آمده است که بزرگ ترین تخلفات اقتصادی صورت گیرد و اشخاص مختلفی دست به سواستفاده های کلان اقتصادی بزنند و رکوردهایی را در آسیب بیت المال به جا بگذارند.
*اقتصاددان
منبع: شرق
