به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانا، روجریو سنی متولد 22 ژانویه 1973 است و با این سن و سال، به نظر نمی رسد که او بتواند فوتبالیست مثمر ثمری باشد؛ اما سنی نه تنها درون دروازه سائوپائولو برزیل می درخشد، بلکه روز به روز بر گلهای زده خود می افزاید و دسترسی به رکورد گلزن ترین دروازه بان جهان را برای دروازه بانان نسل های آتی دشوار و دشوارتر می سازد. سنی در گفتگویی جذاب، همه چیز را درباره روزهای آغاز دروازه بانی خود و دوران درخشش در میادین را بیان کرده است.
سنی در ابتدای صحبت های خود از یک گل ویژه می گوید: «صدمین گلی كه به ثمر رساندم، لحظه فوق‌العاده‌ای برایم بود. زیرا این گل در برابر رقیبمان پائولیستا به ثمر رسید و به این ترتیب به لحظه‌ای خاص بدل شد. من دروازه‌بانی هستم كه بیش از 110 گل در كارنامه‌اش دیده می‌شود. گلهایی كه تك‌تك آنها با اهمیت بوده‌اند. نخستین گل من در سال 1997 به ثمر رسید و دارای اهمیتی فراوان بود. زیرا از آن به بعد به من فرصت می‌دادند تا پشت ضربات آزاد بایستم. امّا من گلهای مهم دیگری نیز به ثمر رسانده‌ام. یكی از گلهایم مرا به اولین دروازه‌بانی تبدیل كرد كه در جام جهانی باشگاهها گلزنی كرده است.»
دروازه بانی به جای رییس بانک
روجریو سنی دروازه‌بان سائوپائولو بیشتر از هر دروازه‌بان دیگری در جهان گلزنی كرده است. امّا او این توانایی را به صورت اتفاقی به دست نیاورده است. او از اولین روز دروازه بانی خود، چنین یاد می کند: «من در برزیل در یك بانك كار می‌كردم و رییس بانك، دروازه‌بان تیم بود. روزی رییس در بازی غایب بود و من كه جوان‌ترین بازیكن تیم بودم، برای به جا آوردن شرط ادب، برای ایستادن درون دروازه داوطلب شدم. امّا آن قدر خوب بازی كردم كه به من گفتند دیگر نباید به عنوان مهاجم بازی كنم! به من گفته شد كه از آن به بعد به عنوان دروازه‌بان جدید تیم فعالیت كنم. همین امر سبب شد كه مدتی بعد در تمرین باشگاه سینوپ (تیم زادگاهم) شركت كنم و در 17 سالگی كار خود را با این تیم آغاز كنم.»
حضوری 24 ساله در سائوپائولو
سنی پس از پشت سر گذاشتن دو فصل و در سال 1990 به باشگاه سائوپائولو، تیم معروف برزیل پیوست و تا امروز در این تیم بازی كرده است. تنها كسانی كه به اندازه سنی او در یك باشگاه بزرگ دوام آورده‌اند، پائولو مالدینی و ریان گیگز بوده‌اند. با توجه به نقل و انتقالات كنونی فوتبالیست‌ها، چنین ركوردهایی دیگر روز به روز دست نیافتنی‌تر می‌شوند.
سنی در همین ارتباط گفت: «همیشه به نظرم می‌رسید كه این باشگاه، بخشی از خانواده من است. حتی شاید بتوان گفت كه مثل یكی از پسرانم بوده است. چه در فوتبال و چه در هر رشته دیگری، كار كردن گروهی از افراد به مدّت 24 سال، اتفاق بسیار مهمی است. برای این كه چنین مدت طولانی در یك باشگاه دوام آوریم، باید ویژگی‌های خاصی داشته باشیم. سائوپائولو برای من مثل بخشی از زندگی و خانه‌ام است.»
12 سال ؛ فاصله حضور در دو فینال
سنی عضو تیمی بود كه در سالهای92 و 93 قهرمان كوپالیبرتادورس و جام بین قارّه‌ای شد. در آن روزها وی بازیكن ذخیره بود و این قهرمانی‌ها را از روی نیمكت مشاهده كرد. امّا وقتی سائوپائولو در سال 2005 برای سومین بار قهرمان باشگاههای آمریكای جنوبی می‌شود، او به رؤیای خود دست یافت. خودش می گوید: «اشتیاق زیادی داشتم تا یك بار دیگر در فینال چنین رقابت‌هایی بازی كنم؛ البته این بار به عنوان كاپیتان تیم. رؤیایی كه 12 سال برایش انتظار كشیدم و در سال 2005 به آن دست یافتم. ما برای شركت در جام جهانی باشگاهها عازم ژاپن شدیم و متوجه شدم كه رؤیایم تحقق یافته است. این قهرمانی برای ما اهمیت فراوانی داشت. زیرا سائوپائولو را به یكی از معدود تیم‌هایی بدل ساختیم كه سه بار فاتح جام باشگاههای جهان شده است. به نظر من، این قهرمانی مهمترین افتخار زندگی ورزشی من به شمار می‌آید. قبل از دیدار فینال فشار زیادی را تحمل كرده بودیم ولی در میدان، بازی درخشانی به نمایش گذاشتیم.
آقای گل باشگاه
در سال 2005 جام جهانی باشگاهها برای اولین بار به شكل فعلی برگزار شد و سیستم جدید جایگزین تك بازی جام بین قاره‌ای شده بود. تا آن زمان تنها قهرمان اروپا و آمریكای جنوبی در یك مسابقه به مصاف هم می‌رفتند. امّا از سال 2005 رقابت‌های حذفی جایگزین آن مسابقه شده بود.
سنی در آن سال با به ثمر رساندن پنج گل، به صورت مشترك به بهترین گلزن سائوپائولو بدل شده بود. او در جام جهانی باشگاهها نیز در مسابقه فینال مقابل لیورپول، دروازه خود را بسته نگه داشت و پیروزی (1ـ0) سائوپائولو سبب شد تا او در پایان فینال، جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
هرچند با وجود كارنامه بسیار موفق در عرصه باشگاهی، سنی در رده ملّی به موفقیت خاصی دست نیافت. شاید اگر به اروپا می‌رفت، بیشتر شانس بازی در تیم ملّی را به دست می‌آورد. اما خودش معتقد است: «بازی در لیگ برزیل را دوست دارم و این رقابت‌ها را به لیگهای اروپایی ترجیح می‌دهم. رقابت در لیگ برزیل بسیار فشرده است و من این شانس را داشتم كه در باشگاهی بازی كنم كه یك مدعی همیشگی در لیگ كشورم بوده است. به نظر من، این شرایط خیلی بهتر از بازی در یك تیم و لیگ درجه 2 است. حتی اگر تیم ضعیف‌تر و لیگ درجه 2 پول بیشتری پرداخت كنند. چیزی كه به من انگیزه می‌دهد تا هر روز با انگیزه به تمرین بپردازم، دورنمای قهرمانی و احتمال بالای سر بردن جامهای مختلف است.»
هیچ نشانه‌ای دیده نشده است كه انرژی سنی در آینده‌ای نزدیك فروكش كند. به طوری که سال گذشته سه گل سنی در كوپالیبرتادورس، سائوپائولو را به مرحله حذفی رساند. روجریو از این كه شانس دارد كه در آینده، جامهای بیشتری را بالای سر ببرد، بسیار خوشحال است.
