اتاقی که 130 ساله شد
عضو قدیمی اتاق بازرگانی معتقد است اتاق بازرگانی می تواند «موتورمحرکه» خروج کشور از بحران اقتصادی باشد.
گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - محسن خلیلی قدیمی ترین چهره اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران به شمار می آید که همچنان در این تشکل اقتصادی باقی مانده است.
«خبرآنلاین» به مناسبت 130 سالگی اتاق ایران با او به گفت و گو نشست که در زیر می آید:
اتاق ایران 130 ساله شده است. شما اعتقاد دارید از این عمری که برای اتاق گذشته می توان درس هایی برای آینده اقتصاد ایران گرفت؟
قطعا می توان. تمام این 130 برای اقتصاد ایران تجربه ویژه بوده است. «اتاق» اكنون یكصدوسی ساله شده است. عمری دراز و باغنا و محتوای بسیار. عمری چنین بلند كه بی شك ماناتر و پویاتر نیز خواهد شد و بیش از امروز باعث افتخار و سربلندی همه ما خواهد گردید.
همه ما كسانی كه به قدر وسع و توان خود در این ماندگاری و پویایی این نهاد معظم سعی و تلاش نموده ایم چراكه «اتاق» خانه ماست. از لفظ «قطعا» برای پیش بینی بلندی عمر و تاثیرگذاری اتاق در آینده استفاده كردم؛ این «قطعیت» مبتنی است بر این باور كه «اتاقی» كه در برهوت تشكل و تشكل گرایی و جهان چندپاره حدود یك و نیم قرن قبل بنیان نهاده شد و ماندگار شد.
اینك كه جهان، «دهكده ای» است و نهادها و انجمن ها و شبكه های مجازی اجتماعی، سیستم عصبی آن، بی شك «اتاق» ما با آن پیشینه ارزشمند و تجارب انباشته شده و فراز و فرودهای بسیار قادر خواهد بود با استفاده از روحیات مشاركت جوی انسان امروز و امكانات سخت و نرم افزاری جهان امروز بیش از پیش قدرتمندتر و تاثیرگذارتر باشد و سهمی بسیار بزرگتر در ارتقای اقتصاد خرد و بنگاهی و اقتصاد ملی بیابد.
این موضوع چه طور محقق می شود؟
تحقق این امر نه فقط تامین خواست یك گروه و جمعی از فعالان اقتصادی بلكه ضرورتی است ملی. چرا كه كشورمان اكنون در شرایطی قرار دارد كه بیش از هر زمان دیگر به بسیج همگانی و همساز كردن توانایی های بالقوه، به ویژه در عرصه اقتصادی، نیاز دارد و از سوی دیگر علاقه ای كه مردم در سالهای اخیر در مقاطع مختلف برای مشاركت در سرنوشت خویش نشان داده اند، فضای مساعدی را برای فراخوان آنها به حضور بیشتر در صحنه اقتصادی ایجاد كرده است و «اتاق» از بهترین نهادها و تشكلها جهت انجام این وظیفه ملی است.
این خدمتگزار كه تشكل گرایی را 65 سال پیش و با ورود به دانشكده فنی دانشگاه تهران و عضویت در انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران آغاز و با تاسیس تشكله ایی همچون سندیكای توزیع كنندگان گاز مایع ایران، شورای سازندگان وسایل گازسوز، انجمن مدیران صنایع، كنفدراسیون صنعت ایران و... پی گرفتم و از بدایت توفیق انقلاب اسلامی افتخار عضویت هیات نمایندگان اتاق ایران و تهران و عضویت در هیات رییسه اتاق ایران در سمت های خزانه دار و نایب رییس اتاق ایران را داشته ام، براین باور و اعتقادم كه توسعه اقتصادی كشور در گرو همدلی و همكاری تمامی فعالان و دلسوزان این حوزه درچارچوب نهادها و تشكل‌هاست و بدون قرار گرفتن در این «قالب» یا «فرماسیون» امكان توفیق بسیار اندك است.
براین باور بوده و هستم كه تنها با استفاده از خرد جمعی و اتفاق عمومی در حل مشكلات اقتصادی و صنعتی كشور میتوان به نتیجه رسید چراكه در فرآیند تشكل گرایی هم شخصیت، ذهنیت و الگوهای رفتاری انسانها دچار تحول مثبت می شود و هم تصمیم سازیها و تصمیم گیریها و بسیج امكانات و هم افزایی نیروها برای تغییر در گستره ملی فراهم می گردد.
همواره بر این باور بودهام كه پیشرفت و تحول در صورتی اتفاق میافتد كه از یك سلسله امكانات زیربنایی برخوردار باشیم.
این امكانات زیربنایی از بعد انسانی، «فرهنگ» است و از بعد فیزیكی اقدامات «توسعه ای» یا «توسعه صنعتی» است.
از آنجا كه به دنبال اشاعه فرهنگ صنعتی بودهام، ملهم از مشرب فلسفی ام كه مبتنی بر دیدگاه جامعه گرایی است، ابزار مناسب این كار را تعامل و یادگیری جمعی از همكاران می دانستم و اعتقاد داشتم كه با استفاده از خرد جمعی و در سایه تفاهم، همدلی و همكاری با دولت می توان بر مسایل و مشكلات در راه توسعه اقتصادی كشور فایق آمد.
شما عملکرد این سال های اتاق را واقعا تا چه اندازه در همین چارچوب مفید می دانید؟
البته که ضعف هایی بوده است ولی ما می خواهیم از گذشته درس بگیریم. قرار نیست تجربیات گذشته را خاک کنیم و به آنها توجه نداشته باشیم.
در طول بیش از شش دهه فعالیت های حرفه ای و اجتماعیام بیشتر وقت و انرژی خود را مصروف تشكل گرایی و ایجاد یك حركت عمومی در صنعت كرده ام تا آن چنان اعتقاد و كرامتی در صنعتگران وكارآفرینان كشور به وجود آیـد كـه اینان بیشتـر از خـود بـه جامعه شان بیاندیشند.
در این مسیر «اتاق» كه «پارلمان بخش خصوصی» لقب گرفته است، امروز مسوولیتی به مراتب سنگین تر از هر زمان دیگر برعهده دارد چراكه باید همزمان ضمن گردآوردن تمامی افكار و عقاید و سلایق اقتصادی در درون خود و در تعامل با نهاد دولت نسبت به ارتقای توانمندی های بسیار خود و تبدیل شدن به یك الگوی اصیل سازمانی و تشكلی و به دور از روابط و مناسبات دست و پاگیر دیوانسالارانه (چنانكه تاكنون در این مسیر تلاش نموده است و لازم است این تلاشها بسیار تشدید شود)، اقوام و پرچمدار خروج كشور از یكی از بدترین بحران های اقتصادی كشور طی چند دهه اخیر (چنانكه در بسته سیاستی اخیر دولت برای خروج غیرتورمی از ركود بدان شده است) باشد. كاری بس دشوار؛ اصلاح هم در درون و هم در بیرون.
به تعبیر دكتر نیلی مشاور اقتصادی رییس جمهوری، باید ماشین اقتصادی كشور را در ضمن حركت، تعمیر كنیم.
«اتاق» نشان داده است در حركت رو به جلوی خود در طی یكصدوسی سال عمر ارزشمندش، این دانایی و توانایی را دارد كه بار این مسوولیت را بر دوش كشد و با استفاده از تمامی نظرات و دیدگاهها، موتور محركه خروج كشور از این بحران و پیشرفت و توسعه ایران عزیزمان باشد. ایرانی كه «میهن» ماست.
«خبرآنلاین» به مناسبت 130 سالگی اتاق ایران با او به گفت و گو نشست که در زیر می آید:
اتاق ایران 130 ساله شده است. شما اعتقاد دارید از این عمری که برای اتاق گذشته می توان درس هایی برای آینده اقتصاد ایران گرفت؟
قطعا می توان. تمام این 130 برای اقتصاد ایران تجربه ویژه بوده است. «اتاق» اكنون یكصدوسی ساله شده است. عمری دراز و باغنا و محتوای بسیار. عمری چنین بلند كه بی شك ماناتر و پویاتر نیز خواهد شد و بیش از امروز باعث افتخار و سربلندی همه ما خواهد گردید.
همه ما كسانی كه به قدر وسع و توان خود در این ماندگاری و پویایی این نهاد معظم سعی و تلاش نموده ایم چراكه «اتاق» خانه ماست. از لفظ «قطعا» برای پیش بینی بلندی عمر و تاثیرگذاری اتاق در آینده استفاده كردم؛ این «قطعیت» مبتنی است بر این باور كه «اتاقی» كه در برهوت تشكل و تشكل گرایی و جهان چندپاره حدود یك و نیم قرن قبل بنیان نهاده شد و ماندگار شد.
اینك كه جهان، «دهكده ای» است و نهادها و انجمن ها و شبكه های مجازی اجتماعی، سیستم عصبی آن، بی شك «اتاق» ما با آن پیشینه ارزشمند و تجارب انباشته شده و فراز و فرودهای بسیار قادر خواهد بود با استفاده از روحیات مشاركت جوی انسان امروز و امكانات سخت و نرم افزاری جهان امروز بیش از پیش قدرتمندتر و تاثیرگذارتر باشد و سهمی بسیار بزرگتر در ارتقای اقتصاد خرد و بنگاهی و اقتصاد ملی بیابد.
این موضوع چه طور محقق می شود؟
تحقق این امر نه فقط تامین خواست یك گروه و جمعی از فعالان اقتصادی بلكه ضرورتی است ملی. چرا كه كشورمان اكنون در شرایطی قرار دارد كه بیش از هر زمان دیگر به بسیج همگانی و همساز كردن توانایی های بالقوه، به ویژه در عرصه اقتصادی، نیاز دارد و از سوی دیگر علاقه ای كه مردم در سالهای اخیر در مقاطع مختلف برای مشاركت در سرنوشت خویش نشان داده اند، فضای مساعدی را برای فراخوان آنها به حضور بیشتر در صحنه اقتصادی ایجاد كرده است و «اتاق» از بهترین نهادها و تشكلها جهت انجام این وظیفه ملی است.
این خدمتگزار كه تشكل گرایی را 65 سال پیش و با ورود به دانشكده فنی دانشگاه تهران و عضویت در انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران آغاز و با تاسیس تشكله ایی همچون سندیكای توزیع كنندگان گاز مایع ایران، شورای سازندگان وسایل گازسوز، انجمن مدیران صنایع، كنفدراسیون صنعت ایران و... پی گرفتم و از بدایت توفیق انقلاب اسلامی افتخار عضویت هیات نمایندگان اتاق ایران و تهران و عضویت در هیات رییسه اتاق ایران در سمت های خزانه دار و نایب رییس اتاق ایران را داشته ام، براین باور و اعتقادم كه توسعه اقتصادی كشور در گرو همدلی و همكاری تمامی فعالان و دلسوزان این حوزه درچارچوب نهادها و تشكل‌هاست و بدون قرار گرفتن در این «قالب» یا «فرماسیون» امكان توفیق بسیار اندك است.
براین باور بوده و هستم كه تنها با استفاده از خرد جمعی و اتفاق عمومی در حل مشكلات اقتصادی و صنعتی كشور میتوان به نتیجه رسید چراكه در فرآیند تشكل گرایی هم شخصیت، ذهنیت و الگوهای رفتاری انسانها دچار تحول مثبت می شود و هم تصمیم سازیها و تصمیم گیریها و بسیج امكانات و هم افزایی نیروها برای تغییر در گستره ملی فراهم می گردد.
همواره بر این باور بودهام كه پیشرفت و تحول در صورتی اتفاق میافتد كه از یك سلسله امكانات زیربنایی برخوردار باشیم.
این امكانات زیربنایی از بعد انسانی، «فرهنگ» است و از بعد فیزیكی اقدامات «توسعه ای» یا «توسعه صنعتی» است.
از آنجا كه به دنبال اشاعه فرهنگ صنعتی بودهام، ملهم از مشرب فلسفی ام كه مبتنی بر دیدگاه جامعه گرایی است، ابزار مناسب این كار را تعامل و یادگیری جمعی از همكاران می دانستم و اعتقاد داشتم كه با استفاده از خرد جمعی و در سایه تفاهم، همدلی و همكاری با دولت می توان بر مسایل و مشكلات در راه توسعه اقتصادی كشور فایق آمد.
شما عملکرد این سال های اتاق را واقعا تا چه اندازه در همین چارچوب مفید می دانید؟
البته که ضعف هایی بوده است ولی ما می خواهیم از گذشته درس بگیریم. قرار نیست تجربیات گذشته را خاک کنیم و به آنها توجه نداشته باشیم.
در طول بیش از شش دهه فعالیت های حرفه ای و اجتماعیام بیشتر وقت و انرژی خود را مصروف تشكل گرایی و ایجاد یك حركت عمومی در صنعت كرده ام تا آن چنان اعتقاد و كرامتی در صنعتگران وكارآفرینان كشور به وجود آیـد كـه اینان بیشتـر از خـود بـه جامعه شان بیاندیشند.
در این مسیر «اتاق» كه «پارلمان بخش خصوصی» لقب گرفته است، امروز مسوولیتی به مراتب سنگین تر از هر زمان دیگر برعهده دارد چراكه باید همزمان ضمن گردآوردن تمامی افكار و عقاید و سلایق اقتصادی در درون خود و در تعامل با نهاد دولت نسبت به ارتقای توانمندی های بسیار خود و تبدیل شدن به یك الگوی اصیل سازمانی و تشكلی و به دور از روابط و مناسبات دست و پاگیر دیوانسالارانه (چنانكه تاكنون در این مسیر تلاش نموده است و لازم است این تلاشها بسیار تشدید شود)، اقوام و پرچمدار خروج كشور از یكی از بدترین بحران های اقتصادی كشور طی چند دهه اخیر (چنانكه در بسته سیاستی اخیر دولت برای خروج غیرتورمی از ركود بدان شده است) باشد. كاری بس دشوار؛ اصلاح هم در درون و هم در بیرون.
به تعبیر دكتر نیلی مشاور اقتصادی رییس جمهوری، باید ماشین اقتصادی كشور را در ضمن حركت، تعمیر كنیم.
«اتاق» نشان داده است در حركت رو به جلوی خود در طی یكصدوسی سال عمر ارزشمندش، این دانایی و توانایی را دارد كه بار این مسوولیت را بر دوش كشد و با استفاده از تمامی نظرات و دیدگاهها، موتور محركه خروج كشور از این بحران و پیشرفت و توسعه ایران عزیزمان باشد. ایرانی كه «میهن» ماست.
