تجارب تاریخی نشان داده است «دولت وحدت ملی» در کشورهای چند قومیتی، به تشدید شکاف ها و خشونت ها کمک می کند.
گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - بازشماری بی سابقه هشت میلیون وصدهزار اوراق رای گیری دور دوم انتخابات افغانستان، تحت نظارت گسترده بین المللی و به رهبری سازمان ملل و در حضور برخی از ناظران برجسته این سازمان صورت می گیرد.
به گفته یان کوبیس نماینده سازمان ملل برای افغانستان، هدف از بازشماری این آرا رفع ابعاد بالای تقلب از میلیون ها رای صحیح است.
بازشماری آرا، بخش اول بسته پیشنهادی جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده بود و 2 نامزد انتخابات افغانستان نیز با آن موافقت کردند.
بخش دوم پیشنهاد کری، تشکیل دولت وحدت ملی بود، دولتی که بر اساس آن، قدرت میان رییس جمهوری و مدیر اجرایی تقسیم می شود.
اگرچه بازشماری صددرصدی آرا، پیشنهاد هوشمندانه ای از سوی جان کری برای فرونشاندن تنش فزاینده و تضمینی برای درستی روند انتخابات است اما ممکن است برخی استدلال کنند که تشکیل دولت وحدت ملی، نتایج انتخابات را تحت تاثیر قرار می دهد و از جنبه عمومی نیز پذیرفته شده نیست.
البته این توافق می تواند به نفع نامزدها باشد چرا که فارغ از نتیجه این انتخابات، یک صندلی قدرت را برای آنها تضمین می کند. برنده بر کرسی ریاست جمهوری می نشیند و بازنده نیز مدیر اجرایی می شود و شانس این را دارد که در آینده نخست وزیر شود. این دولت همچنین به نفع دولت آمریکا نیز هست چرا که آمریکا احتمالا می تواند امضای توافقنامه امنیتی دوجانبه با افغانستان را تا پیش از سال 2014 بگیرد.
با این حال برای مردم افغانستان چارچوب سیاسی دولت وحدت ملی به احتمال زیاد به جای حل مسایل، مشکلات بیشتری به همراه می آورد.
کمیسیونی که برای حل اختلافات دوطرف طراحی شده، در ابتدای کار به اختلاف برخورده است. 2 طرف از توافق، برداشت های متفاوتی دارند و روی اصول اولیه نیز اتفاق نظر ندارند.
روند انتخابات تقریبا پنج ماه طول کشیده است و در این پنج ماه ما شاهد ردوبدل شدن اتهام، توهین، درگیری و فحاشی بوده ایم. ازآن سو البته به واسطه کنفرانس خبری جان کری، 2 کاندیدا را در حال درآغوش گرفتن و بوسیدن هم دیدیم.
اینها صحنه های آشنایی در افغانستان هستند، همانطور که درگیری مسلحانه جاری در نیمی از کشور. بسیاری از ما اتحاد کوتاه مدتی را در دهه 90 به یاد داریم که به سرعت از هم پاشید و به دور جدیدی از خشونت و خونریزی تبدیل شد.
دولت وحدت ملی پیش از این در نقاط مختلف جهان امتحان شده است. در اغلب موارد، این دولت ها که نشانه ناکارآمدی روند انتخابات بوده اند لزوما به ثبات منجر نشده اند.
این دولت ها آرامشی موقتی برای رفع تنش میان 2 طرف به وجود می آورند اما در درازمدت قادر به برطرف کردن علل ریشه ای این تنش ها نیستند. در واقع، تحقیقات نشان می دهند که در کشورهای چندقومیتی، دولت وحدت ملی، خشونت های قومیتی را بیشتر آشکار می کند.
افغانستان جامعه ای چندقومیتی دارد و با چالش های امنیتی جدی ای روبه روست. این کشور همچنین ساختار دولتی شکننده ای دارد که با درمان اشتباه به راحتی می تواند از هم بپاشد.
در چندماه گذشته، تا حدودی به دلیل طولانی شدن روند انتخابات، وضعیت امنیتی بدتر شده و ارتش ملی افغانستان در 14استان از 34استان، با چالش های جدی مواجه است. بنا به گزارش ها این روند در طول 13سال گذشته بی سابقه بوده است.
اگر با دقت به توافق بر سر تشکیل دولت وحدت ملی نگاه کنیم، درمی یابیم که این دولت احتمالا سردرگمی و اختلاف را افزایش می دهد. نگاهی به بند اول توافقنامه بیندازید.
هدف دولت وحدت ملی، توسعه و پیاده سازی برنامه جامع اصلاحات برای «صلح، ثبات، امنیت، حاکمیت قانون، عدالت، رشد اقتصادی و ارایه خدمات» است.
در طول 13سال گذشته چندبار این وعده ها را شنیده ایم؟ و چندبار ثابت شده است که رسیدن به این وعده ها به خاطر مشکلات ریشه ای مانند فساد بومی غیرممکن است؟
منبع: شرق
به گفته یان کوبیس نماینده سازمان ملل برای افغانستان، هدف از بازشماری این آرا رفع ابعاد بالای تقلب از میلیون ها رای صحیح است.
بازشماری آرا، بخش اول بسته پیشنهادی جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده بود و 2 نامزد انتخابات افغانستان نیز با آن موافقت کردند.
بخش دوم پیشنهاد کری، تشکیل دولت وحدت ملی بود، دولتی که بر اساس آن، قدرت میان رییس جمهوری و مدیر اجرایی تقسیم می شود.
اگرچه بازشماری صددرصدی آرا، پیشنهاد هوشمندانه ای از سوی جان کری برای فرونشاندن تنش فزاینده و تضمینی برای درستی روند انتخابات است اما ممکن است برخی استدلال کنند که تشکیل دولت وحدت ملی، نتایج انتخابات را تحت تاثیر قرار می دهد و از جنبه عمومی نیز پذیرفته شده نیست.
البته این توافق می تواند به نفع نامزدها باشد چرا که فارغ از نتیجه این انتخابات، یک صندلی قدرت را برای آنها تضمین می کند. برنده بر کرسی ریاست جمهوری می نشیند و بازنده نیز مدیر اجرایی می شود و شانس این را دارد که در آینده نخست وزیر شود. این دولت همچنین به نفع دولت آمریکا نیز هست چرا که آمریکا احتمالا می تواند امضای توافقنامه امنیتی دوجانبه با افغانستان را تا پیش از سال 2014 بگیرد.
با این حال برای مردم افغانستان چارچوب سیاسی دولت وحدت ملی به احتمال زیاد به جای حل مسایل، مشکلات بیشتری به همراه می آورد.
کمیسیونی که برای حل اختلافات دوطرف طراحی شده، در ابتدای کار به اختلاف برخورده است. 2 طرف از توافق، برداشت های متفاوتی دارند و روی اصول اولیه نیز اتفاق نظر ندارند.
روند انتخابات تقریبا پنج ماه طول کشیده است و در این پنج ماه ما شاهد ردوبدل شدن اتهام، توهین، درگیری و فحاشی بوده ایم. ازآن سو البته به واسطه کنفرانس خبری جان کری، 2 کاندیدا را در حال درآغوش گرفتن و بوسیدن هم دیدیم.
اینها صحنه های آشنایی در افغانستان هستند، همانطور که درگیری مسلحانه جاری در نیمی از کشور. بسیاری از ما اتحاد کوتاه مدتی را در دهه 90 به یاد داریم که به سرعت از هم پاشید و به دور جدیدی از خشونت و خونریزی تبدیل شد.
دولت وحدت ملی پیش از این در نقاط مختلف جهان امتحان شده است. در اغلب موارد، این دولت ها که نشانه ناکارآمدی روند انتخابات بوده اند لزوما به ثبات منجر نشده اند.
این دولت ها آرامشی موقتی برای رفع تنش میان 2 طرف به وجود می آورند اما در درازمدت قادر به برطرف کردن علل ریشه ای این تنش ها نیستند. در واقع، تحقیقات نشان می دهند که در کشورهای چندقومیتی، دولت وحدت ملی، خشونت های قومیتی را بیشتر آشکار می کند.
افغانستان جامعه ای چندقومیتی دارد و با چالش های امنیتی جدی ای روبه روست. این کشور همچنین ساختار دولتی شکننده ای دارد که با درمان اشتباه به راحتی می تواند از هم بپاشد.
در چندماه گذشته، تا حدودی به دلیل طولانی شدن روند انتخابات، وضعیت امنیتی بدتر شده و ارتش ملی افغانستان در 14استان از 34استان، با چالش های جدی مواجه است. بنا به گزارش ها این روند در طول 13سال گذشته بی سابقه بوده است.
اگر با دقت به توافق بر سر تشکیل دولت وحدت ملی نگاه کنیم، درمی یابیم که این دولت احتمالا سردرگمی و اختلاف را افزایش می دهد. نگاهی به بند اول توافقنامه بیندازید.
هدف دولت وحدت ملی، توسعه و پیاده سازی برنامه جامع اصلاحات برای «صلح، ثبات، امنیت، حاکمیت قانون، عدالت، رشد اقتصادی و ارایه خدمات» است.
در طول 13سال گذشته چندبار این وعده ها را شنیده ایم؟ و چندبار ثابت شده است که رسیدن به این وعده ها به خاطر مشکلات ریشه ای مانند فساد بومی غیرممکن است؟
منبع: شرق
