معطلی چند ساعته در گمرک، بلاتکلیفی برای کرایه کردن تاکسی، برخورد نامناسب بعضی از پرسنل فرودگاهی در همان آغاز سفر تصویر نامطمئنی از ایران را به روی گردشگران خارجی می‌گشاید
به گزارش گروه ایرانشناسی خبرگزاری دانا، به نقل از روزنامه ایران، معطلی چند ساعته در گمرک، بلاتکلیفی برای کرایه کردن تاکسی، برخورد نامناسب بعضی از پرسنل فرودگاهی در همان آغاز سفر تصویر نامطمئنی از ایران را به روی گردشگران خارجی می‌گشاید.مشکل البته نه از نبود جا و غذا و سوغات که بیشتر از برخورد نامناسب و ناآگاهانه افرادی است که به نوعی با گردشگران در ارتباطند، حالا مراکز متعددی برای آموزش گردشگری راه‌اندازی شده که می‌طلبد نخستین دانشجویانش همان‌هایی باشند که در کار گردشگری، میراث فرهنگی، صنایع دستی هستند. یکی از این مراکز که زیر نظر مستقیم سازمان میراث فرهنگی است، مؤسسه آموزش عالی علمی – کاربردی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری است.گفت وگو با دکتر شهرود امیر انتخابی، رییس این مؤسسه درباره چگونگی جذب دانشجویان را می خوانید.
از چه زمانی شروع به کار کردید و هم‌اکنون در چه وضعیتی قرار دارید؟
ما در گذشته در سازمان میراث‌فرهنگی؛ مؤسسه آموزشی و پژوهشی با عنوان میراث ایرانیان داشتیم که 98 درصد سهام آن متعلق به کانون اتومبیلرانی و جهانگردی بود و به شکل نیمه دولتی اداره می‌شد. اما اکنون یک مؤسسه آموزش عالی هستیم که چند مرکز دانشگاهی داریم؛ اما زیر نظر سازمان میراث فرهنگی و با نظارت دانشگاه جامع کار می‌کنیم. مدرکی هم که ارائه می‌شود بین‌المللی است و قابلیت ترجمه دارد.
هدف از تأسیس این مرکز چیست؟
مؤسسه ما مثل دانشگاه‌های دیگر است، فقط به دنبال ارائه مدرک نیستیم و هدف اصلی اشتغالزایی بویژه در مناطق محرومی است که مهد صنایع دستی کشور محسوب می‌شوند.
صنعت فرش دستباف الان زیر مجموعه وزارت بازرگانی است. با وجود این آیا بحث آموزشی آن با شماست؟
بله، فرش دستباف زیرمجموعه سازمان میراث فرهنگی نیست؛ اما دانشجویان را دراین رشته پذیرش می‌کنیم.
آیا می‌توان امیدوار بود که شما دانشجویان متخصص و با انگیزه را به این حوزه‌ها وارد کنید؟
هدف ما همین است. برای مثال باید برای جامعه هتلداران دوره‌های کوتاه مدت تعریف شود و ما به همین ترتیب به سطوح پایین‌تر بیاییم. ما حاضریم تفاهمنامه‌هایی را در این زمینه با مشارکت بخش خصوصی برای آموزش نیروی انسانی شاغل در هر سه حوزه به امضا برسانیم. قاعده این است که همه پرسنل باید آموزش دیده و اصول اولیه را بلد باشند.
اخیرا انتقادی از زبان تعدادی از گردشگران خارجی در یکی از نشریات ایتالیایی درباره همین موضوع منتشر و تأکید شده بود که هتل‌های ایران آماده پذیرایی و استقبال از گردشگران خارجی نیستند.
تا حدودی با این مسأله موافقم اما آنچه مربوط به حوزه کار ماست، آموزش است. برای آموزش ما در مجموع دو مسیر را طی می‌کنیم. هم به کسانی که هنوز وارد بازار کار نشده‌اند، آموزش می‌دهیم و هم به افرادی که ممکن است سال‌ها در این سه حوزه مشغول به کار بوده‌اند، آموزش‌های تخصصی و براساس استانداردهای روز دنیا ارائه می‌کنیم. یکی از کارهای مهمی که ما بر آن تأکید داریم، تشکیل انجمن‌ها و کارهای جمعی است تا دانشجویان پس از فارغ‌التحصیلی با هم کارگاه تشکیل داده یا کار مشترک انجام دهند.
چه تضمینی وجود دارد که این دانشجویان پس از پایان تحصیلات خود وارد بازار کار شوند؟
رشته‌هایی که سازمان متولی آن است ماهیت اشتغالزا دارند. امکانات و کارگاه‌های ما هم به همین منظور آماده شده‌اند. اساس کار عملی است تا نظری. جالب است بدانید وقتی برای نخستین بار برای دانشجویان‌مان، جشن فارغ‌التحصیلی گرفتیم قول دادیم برایشان یک انجمن تشکیل دهیم تا بعد از فارغ‌التحصیلی هم بتوانند با بدنه مؤسسه درارتباط باشند و از توانایی هایشان استفاده شود برای مثال وقتی می‌خواهیم در یک نمایشگاه بین‌المللی شرکت یا در داخل کشور نمایشگاه برگزار کنیم، مستقیم به سراغ دانشجویانی می‌رویم که کار را به شکل کارگاهی و اکادمیک یاد گرفته‌اند.
یعنی با ارائه مدرک به استادانی که کار مهارتی بلدند، به نوعی وجهه و تشخص اجتماعی هم داده می‌شود. آنها با این مدرک می‌توانند تدریس هم داشته باشند؟
ما افرادی داریم که درکارشان بسیارماهرند؛ اما درخانه به شکل پنهانی کار می‌کنند و چون مدرک دانشگاهی ندارند خجالت می‌کشند در جامعه عرض اندام کنند، خب این فرد می‌تواند براحتی برای دریافت مدرک هنری‌اش اقدام کند. حتی می‌تواند در گام‌های بعدی کارگاه بزند و از طرف دولت حمایت شود. برهمین اساس در تلاشیم تفاهمنامه‌های مختلفی را با بانک گردشگری و سایر بانک‌ها به امضا برسانیم.
در چه رشته‌هایی بیشتر متقاضی جذب می‌کنید؟
رشته‌های ما متنوع است. البته بعضی از رشته‌های پرطرفدار به مرور زمان حذف شده بود که درصدد احیای آنها هستیم. رشته‌هایی مانند طراحی لباس، تراش سنگ‌های تزئینی، سفال و کاشی‌سنتی، صنایع چوب، امور موزه و مدیریت گردشگری و معماری داخلی، شهری و روستایی که متولی آنها سازمان میراث فرهنگی است؛ اما به علت غفلتی که در دو سال گذشته شده بود همه این رشته‌ها حذف یا در آستانه حذف شدن هستند بنابراین تلاش می‌کنیم با مجوز آموزش عالی همه این رشته‌ها را به سرفصل‌های درسی برگردانیم.
اشاره‌ای هم داشتید به نیازسنجی، آیا رشته‌ها متناسب با مناطق جغرافیایی طرح‌ریزی می‌شوند؟
به هر حال هر منطقه‌ای پتانسیل خاص خود را دارد برای مثال در اصفهان رشته سنگ‌های تزئینی خیلی طرفدار دارد. از طرفی دراین شهر بازارخوبی هم برای فروش این سنگ‌ها وجود دارد. طبیعی است که این رشته در اصفهان متقاضی بیشتری داشته باشد تا مثلاً چهارمحال و بختیاری. ما الان نگران ظرفیت‌ها در واحد آموزشی نقش جهان هستیم یا شما فرض کنید ما بخواهیم دانشجوی هتلداری در سیستان و بلوچستان بگیریم این منطقه ظرفیت پذیرش دانشجویان این رشته را ندارد؛ اما در این استان، صنایع دستی خیلی خوب جواب می‌دهد و می‌توان در این حوزه کار زیادی انجام داد. ما با توجه به این موارد اقدام به راه‌اندازی واحد‌های آموزشی می‌کنیم تا در نهایت مردم همان منطقه از آن بهره‌برداری کنند. البته تا زمانی که مسوولان محلی در برابرچنین حرکت‌هایی موضعگیری کنند و اجازه ندهند رشته‌های تخصصی پا بگیرد، به نتیجه دلخواه نمی‌رسیم. درهراستان به همکاری مسوولان محلی، استانداری، اداره کل میراث فرهنگی و مدیران دانشگاه‌های علمی کاربردی نیاز است و این نهادها نباید حالت رقابتی و درگیری پیدا کنند. درهرحال اگر اشتغالی هم ایجاد می‌شود به نفع استان است.
دانشجویان برای ورود به مؤسسه آموزش عالی باید چقدر شهریه بپردازند؟
شهریه‌های ما نسبت به دیگر دانشگاه‌ها و حتی دانشگاه علمی کاربردی در سطح پایین تری قرار دارد و اگر بخواهیم به شکل تقریبی بگوییم، شهریه ثابت هر ترم در حدود 400 تا 500 هزار تومان است.
کارگاه‌های ما با وسایل سازمان میراث فرهنگی تجهیز شده‌اند و به همین علت هم هزینه اضافی به ما تحمیل نشده تا بخواهیم از جیب دانشجویان تأمین کنیم.
از چه زمانی شروع به کار کردید و هم‌اکنون در چه وضعیتی قرار دارید؟
ما در گذشته در سازمان میراث‌فرهنگی؛ مؤسسه آموزشی و پژوهشی با عنوان میراث ایرانیان داشتیم که 98 درصد سهام آن متعلق به کانون اتومبیلرانی و جهانگردی بود و به شکل نیمه دولتی اداره می‌شد. اما اکنون یک مؤسسه آموزش عالی هستیم که چند مرکز دانشگاهی داریم؛ اما زیر نظر سازمان میراث فرهنگی و با نظارت دانشگاه جامع کار می‌کنیم. مدرکی هم که ارائه می‌شود بین‌المللی است و قابلیت ترجمه دارد.
هدف از تأسیس این مرکز چیست؟
مؤسسه ما مثل دانشگاه‌های دیگر است، فقط به دنبال ارائه مدرک نیستیم و هدف اصلی اشتغالزایی بویژه در مناطق محرومی است که مهد صنایع دستی کشور محسوب می‌شوند.
صنعت فرش دستباف الان زیر مجموعه وزارت بازرگانی است. با وجود این آیا بحث آموزشی آن با شماست؟
بله، فرش دستباف زیرمجموعه سازمان میراث فرهنگی نیست؛ اما دانشجویان را دراین رشته پذیرش می‌کنیم.
آیا می‌توان امیدوار بود که شما دانشجویان متخصص و با انگیزه را به این حوزه‌ها وارد کنید؟
هدف ما همین است. برای مثال باید برای جامعه هتلداران دوره‌های کوتاه مدت تعریف شود و ما به همین ترتیب به سطوح پایین‌تر بیاییم. ما حاضریم تفاهمنامه‌هایی را در این زمینه با مشارکت بخش خصوصی برای آموزش نیروی انسانی شاغل در هر سه حوزه به امضا برسانیم. قاعده این است که همه پرسنل باید آموزش دیده و اصول اولیه را بلد باشند.
اخیرا انتقادی از زبان تعدادی از گردشگران خارجی در یکی از نشریات ایتالیایی درباره همین موضوع منتشر و تأکید شده بود که هتل‌های ایران آماده پذیرایی و استقبال از گردشگران خارجی نیستند.
تا حدودی با این مسأله موافقم اما آنچه مربوط به حوزه کار ماست، آموزش است. برای آموزش ما در مجموع دو مسیر را طی می‌کنیم. هم به کسانی که هنوز وارد بازار کار نشده‌اند، آموزش می‌دهیم و هم به افرادی که ممکن است سال‌ها در این سه حوزه مشغول به کار بوده‌اند، آموزش‌های تخصصی و براساس استانداردهای روز دنیا ارائه می‌کنیم. یکی از کارهای مهمی که ما بر آن تأکید داریم، تشکیل انجمن‌ها و کارهای جمعی است تا دانشجویان پس از فارغ‌التحصیلی با هم کارگاه تشکیل داده یا کار مشترک انجام دهند.
چه تضمینی وجود دارد که این دانشجویان پس از پایان تحصیلات خود وارد بازار کار شوند؟
رشته‌هایی که سازمان متولی آن است ماهیت اشتغالزا دارند. امکانات و کارگاه‌های ما هم به همین منظور آماده شده‌اند. اساس کار عملی است تا نظری. جالب است بدانید وقتی برای نخستین بار برای دانشجویان‌مان، جشن فارغ‌التحصیلی گرفتیم قول دادیم برایشان یک انجمن تشکیل دهیم تا بعد از فارغ‌التحصیلی هم بتوانند با بدنه مؤسسه درارتباط باشند و از توانایی هایشان استفاده شود برای مثال وقتی می‌خواهیم در یک نمایشگاه بین‌المللی شرکت یا در داخل کشور نمایشگاه برگزار کنیم، مستقیم به سراغ دانشجویانی می‌رویم که کار را به شکل کارگاهی و اکادمیک یاد گرفته‌اند.
یعنی با ارائه مدرک به استادانی که کار مهارتی بلدند، به نوعی وجهه و تشخص اجتماعی هم داده می‌شود. آنها با این مدرک می‌توانند تدریس هم داشته باشند؟
ما افرادی داریم که درکارشان بسیارماهرند؛ اما درخانه به شکل پنهانی کار می‌کنند و چون مدرک دانشگاهی ندارند خجالت می‌کشند در جامعه عرض اندام کنند، خب این فرد می‌تواند براحتی برای دریافت مدرک هنری‌اش اقدام کند. حتی می‌تواند در گام‌های بعدی کارگاه بزند و از طرف دولت حمایت شود. برهمین اساس در تلاشیم تفاهمنامه‌های مختلفی را با بانک گردشگری و سایر بانک‌ها به امضا برسانیم.
در چه رشته‌هایی بیشتر متقاضی جذب می‌کنید؟
رشته‌های ما متنوع است. البته بعضی از رشته‌های پرطرفدار به مرور زمان حذف شده بود که درصدد احیای آنها هستیم. رشته‌هایی مانند طراحی لباس، تراش سنگ‌های تزئینی، سفال و کاشی‌سنتی، صنایع چوب، امور موزه و مدیریت گردشگری و معماری داخلی، شهری و روستایی که متولی آنها سازمان میراث فرهنگی است؛ اما به علت غفلتی که در دو سال گذشته شده بود همه این رشته‌ها حذف یا در آستانه حذف شدن هستند بنابراین تلاش می‌کنیم با مجوز آموزش عالی همه این رشته‌ها را به سرفصل‌های درسی برگردانیم.
اشاره‌ای هم داشتید به نیازسنجی، آیا رشته‌ها متناسب با مناطق جغرافیایی طرح‌ریزی می‌شوند؟
به هر حال هر منطقه‌ای پتانسیل خاص خود را دارد برای مثال در اصفهان رشته سنگ‌های تزئینی خیلی طرفدار دارد. از طرفی دراین شهر بازارخوبی هم برای فروش این سنگ‌ها وجود دارد. طبیعی است که این رشته در اصفهان متقاضی بیشتری داشته باشد تا مثلاً چهارمحال و بختیاری. ما الان نگران ظرفیت‌ها در واحد آموزشی نقش جهان هستیم یا شما فرض کنید ما بخواهیم دانشجوی هتلداری در سیستان و بلوچستان بگیریم این منطقه ظرفیت پذیرش دانشجویان این رشته را ندارد؛ اما در این استان، صنایع دستی خیلی خوب جواب می‌دهد و می‌توان در این حوزه کار زیادی انجام داد. ما با توجه به این موارد اقدام به راه‌اندازی واحد‌های آموزشی می‌کنیم تا در نهایت مردم همان منطقه از آن بهره‌برداری کنند. البته تا زمانی که مسوولان محلی در برابرچنین حرکت‌هایی موضعگیری کنند و اجازه ندهند رشته‌های تخصصی پا بگیرد، به نتیجه دلخواه نمی‌رسیم. درهراستان به همکاری مسوولان محلی، استانداری، اداره کل میراث فرهنگی و مدیران دانشگاه‌های علمی کاربردی نیاز است و این نهادها نباید حالت رقابتی و درگیری پیدا کنند. درهرحال اگر اشتغالی هم ایجاد می‌شود به نفع استان است.
دانشجویان برای ورود به مؤسسه آموزش عالی باید چقدر شهریه بپردازند؟
شهریه‌های ما نسبت به دیگر دانشگاه‌ها و حتی دانشگاه علمی کاربردی در سطح پایین تری قرار دارد و اگر بخواهیم به شکل تقریبی بگوییم، شهریه ثابت هر ترم در حدود 400 تا 500 هزار تومان است.
کارگاه‌های ما با وسایل سازمان میراث فرهنگی تجهیز شده‌اند و به همین علت هم هزینه اضافی به ما تحمیل نشده تا بخواهیم از جیب دانشجویان تأمین کنیم.
