یک عکس؛ یک خاطره از بازی های آسیایی
تیم ملی فوتبال ایران، اولین بار در سال 1951( 1329 ش.) به فینال بازی های آسیایی رسید. پس از آن تا مدت ها خبری از کشورمان در بین قدرت های این بازی ها نبود تا این که سال 1966( 1345 ش.) فرا رسید.
تیم فوتبال ایران در بازی های آسیایی 1966، نسلی طلایی را پیش روی خود می دید. نسلی که دو سال قبل به بازی های المپیک توکیو صعود کرده بودند و اگر اختلافات بازیکنان باشگاه شاهین و فدراسیون فوتبال پیش نمی آمد، آن می توانستند در المپیک نیز آبرومندانه به میدان بروند.دو سال گذشت و نه تنها بازیکنان محروم شاهین به تیم ملی بازگشتند، بلکه پدیده ای از باشگاه« کیان» نیز به تیم ملی اضافه شد که بعدها نقشی اساسی در سه قهرمانی ایران در جام ملت های آسیا، صعود به دو فینال بازی های آسیایی و حضور ایران در دو دوره دیگر از بازی های المپیک، ایفا کرد. او جوانی بو.د با نام« پرویز قلیچ خانی».
ایران بازی های آسیایی بانکوک را با برد(2-0) از مالزی آغاز کرد و پس از شکست(3-1) از ژاپن، هند را(4-1) برد و به دور دوم صعود کرد. تیم کشورمان در دور دوم(1-0) از اندونزی برد و پس از باخت(1-0) از برمه به عنوان تیم دوم گروه به نیمه نهایی رسید. جایی که محل انتقام ایران از ژاپن بود و تیم ملی با برتری (1-0) بر ژاپن، راهی فینال بازی ها شد. بازیکنان ایران را قبل از شروع مسابقه با برمه مشاهده می کنید.از راست: حسن حبیبی، عزیز اصلی، فرامرز ظلی، حمید جاسمیان، همایون بهزادی، علی جباری، حمید امینی خواه، محمد رنجبر، مصطفی عرب، گودرز حبیبی، پرویز قلیچ خانی، فریبز اسماعیلی و اکبر افتخاری.
تیم کشورمان در دیدار نهایی(1-0) از برمه شکست خورد و نایب قهرمان شد. اما ترکیب تیم حفظ شد و دو سال بعد، همین تیم قهرمان جام ملت های آسیا (1968 ) شد.
