سخنان محمود عباس در نشست امسال مجمع عمومی سازمان ملل، حاکی از راهبرد تازه او برای مبارزه با اسراییل است.
گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - سخنان چند روز پیش محمود عباس در مجمع عمومی سازمان‌ملل‌متحد، گویی آتشی بود که بر سر اسراییل فرو بارید. این حرف‌ها چنان تند و گزنده بود که بلافاصله اسراییل و آمریکا را بر آن داشت تا با شدیدترین لحن به آن واکنش نشان دهند. آویگدور لیبرمن، وزیرخارجه تندرو اسراییلی ضمن محکوم‌کردن این سخنان، عباس را یک «تروریست دیپلمات» خواند و وزارت خارجه آمریکا نیز با صدور بیانیه‌ای، سخنان او را «توهین‌آمیز» دانست.
اما این پیرمرد سفیدموی فلسطینی که روزی نیست در رسانه‌های عربی و اسلامی، مردی «سازشکار» توصیف نشود؛ چه گفته بود؟ او که آنقدر دیگر نق‌زدن‌ها و مویه‌هایش در مورد حقوق ملت فلسطین و جفای اسراییل تکراری شده بود که هیچ‌کس حتی حاضر به شنیدن آنها نیز نبود، این‌بار مگر چه‌چیز تازه‌ای رو کرده بود؟
از دو سال پیش که دولت فلسطین توانست در مجمع‌عمومی سازمان‌ملل ۱۳۸رای موافق به‌دست آورد و به‌عنوان یک‌کشور ناظر غیرعضو معرفی شود، روح تازه‌ای در کالبد مبارزات فلسطینی‌ها دمیده شد.
به دنبال آن بود که دولت فلسطینی در سال جاری میلادی درخواست عضویت در 10 نهاد بین‌المللی را ارایه کرد و بهار گذشته به عضویت کنوانسیون ژنو درآمد.
به این ترتیب فلسطینی‌ها بعد از مرحله مبارزه مسلحانه و مبارزه دیپلماتیک یک گام فرا پیش برداشته و دامنه مبارزه‌شان را به نهادها و محافل بین‌المللی کشاندند.
آنها در واقع تصمیم گرفته‌اند اسراییل را در سطحی بین‌المللی و حقوقی وادار به پذیرش شرایط خود کنند. برای همین سخنان ابومازن در مجمع‌عمومی سازمان‌ملل دیگر مانند گذشته تکراری نبود و معنای خاصی داشت.
او این‌بار با استفاده از یک تریبون جهانی اسراییل را «جنایت‌کار جنگی» و «اشغالگر» خطاب کرد و خواستار رسیدگی جدی به پرونده‌های تل‌آویو در هر دو زمینه شد.
محمود عباس، تاکنون بارها نشان داده زبان گزنده‌اش تاثیرگذار است. او نشان داده که اگر اراده کند با همان زبان گزنده‌اش می‌تواند طرف مقابل خود را مقهور کرده و به تسلیم وا دارد.
دوران ریاست‌جمهوری محمود عباس بر دولت خودگردان هنوز به یک‌دهه نرسیده است. طی 9سال گذشته این «کشتی بی‌لنگر» افت و خیزهای فراوانی را تجربه کرده است.
در این سال‌ها به تعبیری اگر او آبی نیاورده، کوزه‌ای هم نشکسته است و این امر از جهاتی می‌تواند بزرگ‌ترین دستاورد او باشد.
عباس که تاکنون به‌دلیل حمایت‌نشدن مکفی از سوی آمریکا نتوانسته است در مذاکرات صلح نتیجه‌ای بگیرد حال برای یک مرحله تازه خیز برداشته است. باید دید آیا این بار جامعه جهانی او را یاری خواهد داد یا خیر؟
منبع: شرق
اما این پیرمرد سفیدموی فلسطینی که روزی نیست در رسانه‌های عربی و اسلامی، مردی «سازشکار» توصیف نشود؛ چه گفته بود؟ او که آنقدر دیگر نق‌زدن‌ها و مویه‌هایش در مورد حقوق ملت فلسطین و جفای اسراییل تکراری شده بود که هیچ‌کس حتی حاضر به شنیدن آنها نیز نبود، این‌بار مگر چه‌چیز تازه‌ای رو کرده بود؟
از دو سال پیش که دولت فلسطین توانست در مجمع‌عمومی سازمان‌ملل ۱۳۸رای موافق به‌دست آورد و به‌عنوان یک‌کشور ناظر غیرعضو معرفی شود، روح تازه‌ای در کالبد مبارزات فلسطینی‌ها دمیده شد.
به دنبال آن بود که دولت فلسطینی در سال جاری میلادی درخواست عضویت در 10 نهاد بین‌المللی را ارایه کرد و بهار گذشته به عضویت کنوانسیون ژنو درآمد.
به این ترتیب فلسطینی‌ها بعد از مرحله مبارزه مسلحانه و مبارزه دیپلماتیک یک گام فرا پیش برداشته و دامنه مبارزه‌شان را به نهادها و محافل بین‌المللی کشاندند.
آنها در واقع تصمیم گرفته‌اند اسراییل را در سطحی بین‌المللی و حقوقی وادار به پذیرش شرایط خود کنند. برای همین سخنان ابومازن در مجمع‌عمومی سازمان‌ملل دیگر مانند گذشته تکراری نبود و معنای خاصی داشت.
او این‌بار با استفاده از یک تریبون جهانی اسراییل را «جنایت‌کار جنگی» و «اشغالگر» خطاب کرد و خواستار رسیدگی جدی به پرونده‌های تل‌آویو در هر دو زمینه شد.
محمود عباس، تاکنون بارها نشان داده زبان گزنده‌اش تاثیرگذار است. او نشان داده که اگر اراده کند با همان زبان گزنده‌اش می‌تواند طرف مقابل خود را مقهور کرده و به تسلیم وا دارد.
دوران ریاست‌جمهوری محمود عباس بر دولت خودگردان هنوز به یک‌دهه نرسیده است. طی 9سال گذشته این «کشتی بی‌لنگر» افت و خیزهای فراوانی را تجربه کرده است.
در این سال‌ها به تعبیری اگر او آبی نیاورده، کوزه‌ای هم نشکسته است و این امر از جهاتی می‌تواند بزرگ‌ترین دستاورد او باشد.
عباس که تاکنون به‌دلیل حمایت‌نشدن مکفی از سوی آمریکا نتوانسته است در مذاکرات صلح نتیجه‌ای بگیرد حال برای یک مرحله تازه خیز برداشته است. باید دید آیا این بار جامعه جهانی او را یاری خواهد داد یا خیر؟
منبع: شرق
