بنیاد میاهام چیست؟
در میان مشاهیر فوتبال، میا هام یکی از نام های ماندگار است. هام چند سالی است که از فوتبال بازنشسته شده است. با این حال با تاسیس یک بنیاد خیریه، نه تنها به یاری بیماران پرداخته، بلکه خانواده ها را تشویق می کند که کودکانشان را به ورزش سوق دهند.
میاهم (هام) یكی از اسطوره‌های فوتبال زنان است. كمتر عنوان و موفقیتی بود، كه این مهاجم آمریكایی در دوران فوتبالی درخشان و 17 ساله خود، به دست نیاورده باشد. 158 گل ملی، دو مدال طلای المپیك و یك نقره این رقابت‌ها و از همه مهم‌تر: دو عنوان قهرمانی و یك نایب‌قهرمانی جام جهانی زنان از افتخارات میاهام هستند. دومین قهرمانی میا در جام‌جهانی 1999 یكی از به یادماندنی‌ترین لحظات تاریخ فوتبال، محسوب می‌شود. 90هزار تماشاگر برای تماشای فینال جام جهانی بین آمریكا و چین ورزشكا رزبال پادسانا را پر كرده بودند. در همان حال، 40 میلیون نفر در سراسر جهان، این مسابقه را تماشا می‌كردند. او درباره آن تجربه می گوید:« از آن تجربه‌های باور نكردنی بود! ما قبل از جام جهانی در مسابقات متعددی شركت كرده بودیم و از مراحل متعددی صعود كردیم. یادم می‌آید كه تمرینات قبل از آن تورنمنت، واقعاً فوق‌العاده بود. حس می‌كردم كه تیممان واقعاً به یك تیم تبدیل شده است و همین سبب شد كه وقتی تورنمنت آغاز شد، از جان و دل، مایه بگذاریم و نشان بدهیم كه تا چه اندازه عاشق فوتبال هستیم.»
در دیدار فینال مسابقه در وقت‌های قانونی و اضافی بدون گل خاتمه یافت. هام درباره آن تیم و اهمیت آن می‌گوید:
«به نظر من یكی از مزیت‌های فوتبال ملی این است كه می‌توان شخصیت و قدرت یك كشور را در قالب تیم ملی فوتبال آن كشور، مشاهده كرد. من از این بابت خیلی خوشحال بودم. ما هیچ گاه عقب نمی‌نشستیم و به تیم رقیب، اجازه خودنمایی نمی‌دادیم. دلمان می‌خواست وارد زمین شویم؛ به صورت حریف نگاه كنیم و بگوییم در 90 دقیقه آینده یا هر چقدر كه مسابقه طول بكشد، دست از سرتان برنمی‌داریم.»
اهمیت تورنمنت های جوانان
هنوز هم در فوتبال زنان، كمتر فوتبالیستی به اندازه هام به شهرت رسیده است. میا در 15 سالگی به جوان‌ترین فوتبالیست تیم ملی آمریكا بدل شد و چهار سال بعد در 1991، به همراه تیم ملی كشورش در اولین دوره جام جهانی زنان در چین به قهرمانی رسید. سبك بازی پرقدرت میا باعث شد كه هواداران زیادی پیدا كند. به خصوص دختران جوان آمریكایی در سراسر كشور به زمین‌های فوتبال هجوم آوردند تا راه الگوی خودشان را دنبال كنند. به عقیده هام، تورنمنت‌های جوانان در مسیر پیشرفت یك فوتبالیست اهمیت زیادی دارد. او معتقد است:
«وقتی یك فوتبالیست فرصت پیدا می‌كند تا در تیم ملی كشورش بازی كند، باید دو دستی این فرصت را بچسبد و نهایت استفاد را از آن ببرد. تیم ملی آمریكا سال گذشته در جام جهانی زیر 20 سال قهرمان شد. هرچند ممكن است برخی از نفرات آن تیم نتوانند به تیم ملی بزرگسالان راه پیدا كنند؛ اما آن‌ها همگی قهرمان جهان هستند. قهرمانانی كه به فرصت حضور در تیم ملی نه نگفتند.»
تاثیرات فوتبال
میا هام در سال 1998 به عنوان بهترین ورزشكار زن سال آمریكا انتخاب شد و در سال 2001 عنوان بهترین فوتبالیست زن فیفا را از آن خود كرد. عنوانی كه یك سال بعد نیز نصیب او شد. میا هام یكی از سفرای بزرگ فوتبال زنان بوده و برای نسلی از دختران علاقه‌مند به ورزش، الگویی بزرگ محسوب می‌شد. او درباره تاثیرات فوتبال بر زندگی و شخصیتش می گوید:
«ما علاقه زیادی داشتیم كه به میدان برویم. زیرا نه تنها می‌توانستیم به فوتبال زنان كمك كنیم بلكه خیلی از دختران جوان بودند كه از ما، الگو می‌گرفتند. من اكنون مادر هستم و دو دختر 7 ساله دارم. می‌توانم ببنیم كه آن‌ها فارغ از تصمیمی كه می‌توانند برای خود بگیرند و علایقی كه پیدا خواهند كرد، در محیطی مثبت فعالیت می‌كنند. این محیط مثبت برای من، ورزش ـ و به خصوص فوتبال ـ بود. من در فوتبال، چیزهایی زیادی یاد گرفتم. روز به روز اعتماد به نفس بیشتری پیدا كردم، اعتماد به نفسی كه نه تنها به من كمك كرد تا فوتبالیست بهتری شوم، بلكه انسان بهتری باشم.»
چگونگی شکی گیری بنیاد
میا در سال 2004 بازنشسته شد. موفقیت‌هایی كه او در زمین فوتبال به دست آورد، نیازی به تعریف و تمجید ندارد. او در خارج از زمین فوتبال هم توانست بر چالش‌های شخصی متعددی غلبه كند. چالش‌هایی از جمله مرگ برادر ناتنی‌اش در 28 سالگی كه به دلیل بیماری كم‌خونی مادرزادی رخ داد. میا پس از آن فاجعه، «بنیاد میا هام» را تأسیس كرد؛ بنیادی كه هدف آن، جمع‌آوری اعانه و افزایش آگاهی عمومی درباره بیماری‌های مغز استخوان است و در عین حال، برای افزایش فرصت‌های ورزشی موجود برای زنان نیز فعالیت می‌كند. دو موضوعی كه برای هام، بیشترین اهمیت را دارند. او در خاتمه صحبت‌های خود، درباره این بنیاد می‌گوید:
«من یك بنیاد دارم: بنیاد میا هام. ما سعی می‌كنیم به خانواده‌ها كمك كنیم تا دخترانشان را به ورزش تشویق كنند. و همین طور به خانواده‌هایی كه با بیماری‌های مغز استخوان و اختلالات خونی درگیرند، كمك می‌كنیم. من تا جایی كه بتوانم فوتبال را دنبال می‌كنم. هوادار پر و پا قرص تیم ملی آمریكا هستم و باید بگویم كه واقعاً عاشق فوتبال هستم. وقتی آدم به ورزش‌های مختلف نگاه می‌كند، می‌بیند كه چه در فوتبال مردان و چه در فوتبال زنان، این رشته تنها ورزشی است كه انسان فارغ از قامت و جثه و سرعت خود، می‌تواند به بهترین بازیكن جهان بدل شود.»
در دیدار فینال مسابقه در وقت‌های قانونی و اضافی بدون گل خاتمه یافت. هام درباره آن تیم و اهمیت آن می‌گوید:
«به نظر من یكی از مزیت‌های فوتبال ملی این است كه می‌توان شخصیت و قدرت یك كشور را در قالب تیم ملی فوتبال آن كشور، مشاهده كرد. من از این بابت خیلی خوشحال بودم. ما هیچ گاه عقب نمی‌نشستیم و به تیم رقیب، اجازه خودنمایی نمی‌دادیم. دلمان می‌خواست وارد زمین شویم؛ به صورت حریف نگاه كنیم و بگوییم در 90 دقیقه آینده یا هر چقدر كه مسابقه طول بكشد، دست از سرتان برنمی‌داریم.»
اهمیت تورنمنت های جوانان
هنوز هم در فوتبال زنان، كمتر فوتبالیستی به اندازه هام به شهرت رسیده است. میا در 15 سالگی به جوان‌ترین فوتبالیست تیم ملی آمریكا بدل شد و چهار سال بعد در 1991، به همراه تیم ملی كشورش در اولین دوره جام جهانی زنان در چین به قهرمانی رسید. سبك بازی پرقدرت میا باعث شد كه هواداران زیادی پیدا كند. به خصوص دختران جوان آمریكایی در سراسر كشور به زمین‌های فوتبال هجوم آوردند تا راه الگوی خودشان را دنبال كنند. به عقیده هام، تورنمنت‌های جوانان در مسیر پیشرفت یك فوتبالیست اهمیت زیادی دارد. او معتقد است:
«وقتی یك فوتبالیست فرصت پیدا می‌كند تا در تیم ملی كشورش بازی كند، باید دو دستی این فرصت را بچسبد و نهایت استفاد را از آن ببرد. تیم ملی آمریكا سال گذشته در جام جهانی زیر 20 سال قهرمان شد. هرچند ممكن است برخی از نفرات آن تیم نتوانند به تیم ملی بزرگسالان راه پیدا كنند؛ اما آن‌ها همگی قهرمان جهان هستند. قهرمانانی كه به فرصت حضور در تیم ملی نه نگفتند.»
تاثیرات فوتبال
میا هام در سال 1998 به عنوان بهترین ورزشكار زن سال آمریكا انتخاب شد و در سال 2001 عنوان بهترین فوتبالیست زن فیفا را از آن خود كرد. عنوانی كه یك سال بعد نیز نصیب او شد. میا هام یكی از سفرای بزرگ فوتبال زنان بوده و برای نسلی از دختران علاقه‌مند به ورزش، الگویی بزرگ محسوب می‌شد. او درباره تاثیرات فوتبال بر زندگی و شخصیتش می گوید:
«ما علاقه زیادی داشتیم كه به میدان برویم. زیرا نه تنها می‌توانستیم به فوتبال زنان كمك كنیم بلكه خیلی از دختران جوان بودند كه از ما، الگو می‌گرفتند. من اكنون مادر هستم و دو دختر 7 ساله دارم. می‌توانم ببنیم كه آن‌ها فارغ از تصمیمی كه می‌توانند برای خود بگیرند و علایقی كه پیدا خواهند كرد، در محیطی مثبت فعالیت می‌كنند. این محیط مثبت برای من، ورزش ـ و به خصوص فوتبال ـ بود. من در فوتبال، چیزهایی زیادی یاد گرفتم. روز به روز اعتماد به نفس بیشتری پیدا كردم، اعتماد به نفسی كه نه تنها به من كمك كرد تا فوتبالیست بهتری شوم، بلكه انسان بهتری باشم.»
چگونگی شکی گیری بنیاد
میا در سال 2004 بازنشسته شد. موفقیت‌هایی كه او در زمین فوتبال به دست آورد، نیازی به تعریف و تمجید ندارد. او در خارج از زمین فوتبال هم توانست بر چالش‌های شخصی متعددی غلبه كند. چالش‌هایی از جمله مرگ برادر ناتنی‌اش در 28 سالگی كه به دلیل بیماری كم‌خونی مادرزادی رخ داد. میا پس از آن فاجعه، «بنیاد میا هام» را تأسیس كرد؛ بنیادی كه هدف آن، جمع‌آوری اعانه و افزایش آگاهی عمومی درباره بیماری‌های مغز استخوان است و در عین حال، برای افزایش فرصت‌های ورزشی موجود برای زنان نیز فعالیت می‌كند. دو موضوعی كه برای هام، بیشترین اهمیت را دارند. او در خاتمه صحبت‌های خود، درباره این بنیاد می‌گوید:
«من یك بنیاد دارم: بنیاد میا هام. ما سعی می‌كنیم به خانواده‌ها كمك كنیم تا دخترانشان را به ورزش تشویق كنند. و همین طور به خانواده‌هایی كه با بیماری‌های مغز استخوان و اختلالات خونی درگیرند، كمك می‌كنیم. من تا جایی كه بتوانم فوتبال را دنبال می‌كنم. هوادار پر و پا قرص تیم ملی آمریكا هستم و باید بگویم كه واقعاً عاشق فوتبال هستم. وقتی آدم به ورزش‌های مختلف نگاه می‌كند، می‌بیند كه چه در فوتبال مردان و چه در فوتبال زنان، این رشته تنها ورزشی است كه انسان فارغ از قامت و جثه و سرعت خود، می‌تواند به بهترین بازیكن جهان بدل شود.»
