به گزارش گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) این روزنامه آمریکایی افزود: در هیاهوی اخبار و تحولات جاری خاورمیانه یک خبر مهم از توجه جهانیان پنهان مانده و آن در شرف انقضا بودن مهلت مذاکرات هسته ای ایران برای رسیدن به توافق نهایی است.
به نوشته ایرنا، اوباما به نتیجه رسیدن این کشمکش چندین و چند ساله را تاج مرصع میراث خود در سیاست خارجی آمریکا دانسته است.
اما اصولا شهرت اوباما به این است که همواره در حل پیچیده ترین موضوعات جهانی فقط با خودش مشورت می کند.
بارزترین مصداق این نظریه دست ردی بود که اوباما به سینه کنگره در موضوع لزوم حمایت کنگره از توافق با ایران زد. در حال حاضر همه اعتماد و تکیه دولت اوباما بر دمکرات های سنا است تا تلاش جمهوریخواهان برای اعمال نظر در توافق هسته ای ایران را دفع کنند.
با توجه به این رویه سیاسی اوباما اواخر ماه ژوییه باب کروکر، لیندسی گراهام، مارکو روبیو و جان مک کین قوی ترین صداهای محافظه کاران GOP در سیاست خارجی کنگره طرحی با نام «پیمان 2013 مذاکرات هسته ای ایران» را تهیه و تنظیم کردند که دولت را موظف می کند «هر توافقی را ظرف سه روز پس از تکمیل توافق، برای تایید تقدیم کنگره کند».
این طرح صراحت دارد بر اینکه «چنانچه ایران بدون توافق میز مذاکره را ترک کند، تحریم های کاهش یافته مجددا به اجرا در خواهد آمد».
اما این طرح برخلاف قانون های قبلی وضع شده در کنگره نتوانست حمایت دمکرات ها را به دست آورد.
سناتور رابرت منندز از نیوجرسی و رییس جمهوریخواه کمیته روابط خارجی سنا از امضای این طرح خودداری کرد.
دمکرات ها اعلام کرده اند که تا زمان امضای توافق نهایی از ورود به هر اقدامی دست نگه می دارند.
همه امید و اتکای کاخ سفید بر دمکرات هاست تا کنگره را به حمایت از دولت اوباما در راه رسیدن به توافق با ایران ترغیب کنند.
اوباما این توافق را مهم ترین دستاورد دیپلماتیک خود به حساب خواهد آورد.
وال استریت ژورنال می نویسد: اوباما در مراسم ادای سوگند در دوره نخست کاری خود در کاخ سفید دستان دراز شده اش را به سوی ایران نشان داد و با توافق موقت هسته ای در سال گذشته نیز نشان داد که در عزم خود جدی است.
ایران هم در مقابل کار کردن بر روی سانتریفیوژهای پیشرفته خود را متوقف کرد و آمریکا و اتحادیه اروپا هم برخی تحریم های اقتصادی ایران را بر چیدند. دو طرف عزمشان را برای رسیدن به توافق نهایی که تا 24 نوامبر(3 آذر) بیشتر مهلت ندارد، نشان دادند.
اما در طول مدت مذاکرات دولت اوباما از موضع ضعف در پای میز مذاکره حاضر شده است.
کاخ سفید اوایل امسال با سنا درگیر شد و طرحی را که از حمایت هر دو جناح کنگره برخوردار بود و به امضای 60 تن از 100 قانونگذار مجلس سنا رسیده بود را وتو کرد. این طرح بر لزوم تحریم های قوی تر ایران در صورت شکست مذاکرات صراحت داشت.
به رغم مخالفت اوباما سنا دست از شدت عمل هر چه بیشتر علیه ایران نکشید. اما دولت اوباما با مخالفت با طرح سنا اعلام کرد که مترصد است علامتی از باب حسن نیت به ایران نشان دهد و با تمدید چهار ماهه گفت وگوها موافقت کرد.
سنا به حکم قانون اساسی امریکا این حق را دارد و موظف است پیمان های رسمی دولت امریکا با سایر کشورها را با اکثریت دو سوم آراء به تصویب برساند.
اما توافق هسته ای ایران توافقی است میان ایران با چند کشور نه فقط با آمریکا؛ بنابراین نیازی هم به تاییدیه سنا ندارد وانگهی اغلب تحریم ها می تواند با یک فرمان اجرایی از میان بر داشته شود.
به نوشته ایرنا، اوباما به نتیجه رسیدن این کشمکش چندین و چند ساله را تاج مرصع میراث خود در سیاست خارجی آمریکا دانسته است.
اما اصولا شهرت اوباما به این است که همواره در حل پیچیده ترین موضوعات جهانی فقط با خودش مشورت می کند.
بارزترین مصداق این نظریه دست ردی بود که اوباما به سینه کنگره در موضوع لزوم حمایت کنگره از توافق با ایران زد. در حال حاضر همه اعتماد و تکیه دولت اوباما بر دمکرات های سنا است تا تلاش جمهوریخواهان برای اعمال نظر در توافق هسته ای ایران را دفع کنند.
با توجه به این رویه سیاسی اوباما اواخر ماه ژوییه باب کروکر، لیندسی گراهام، مارکو روبیو و جان مک کین قوی ترین صداهای محافظه کاران GOP در سیاست خارجی کنگره طرحی با نام «پیمان 2013 مذاکرات هسته ای ایران» را تهیه و تنظیم کردند که دولت را موظف می کند «هر توافقی را ظرف سه روز پس از تکمیل توافق، برای تایید تقدیم کنگره کند».
این طرح صراحت دارد بر اینکه «چنانچه ایران بدون توافق میز مذاکره را ترک کند، تحریم های کاهش یافته مجددا به اجرا در خواهد آمد».
اما این طرح برخلاف قانون های قبلی وضع شده در کنگره نتوانست حمایت دمکرات ها را به دست آورد.
سناتور رابرت منندز از نیوجرسی و رییس جمهوریخواه کمیته روابط خارجی سنا از امضای این طرح خودداری کرد.
دمکرات ها اعلام کرده اند که تا زمان امضای توافق نهایی از ورود به هر اقدامی دست نگه می دارند.
همه امید و اتکای کاخ سفید بر دمکرات هاست تا کنگره را به حمایت از دولت اوباما در راه رسیدن به توافق با ایران ترغیب کنند.
اوباما این توافق را مهم ترین دستاورد دیپلماتیک خود به حساب خواهد آورد.
وال استریت ژورنال می نویسد: اوباما در مراسم ادای سوگند در دوره نخست کاری خود در کاخ سفید دستان دراز شده اش را به سوی ایران نشان داد و با توافق موقت هسته ای در سال گذشته نیز نشان داد که در عزم خود جدی است.
ایران هم در مقابل کار کردن بر روی سانتریفیوژهای پیشرفته خود را متوقف کرد و آمریکا و اتحادیه اروپا هم برخی تحریم های اقتصادی ایران را بر چیدند. دو طرف عزمشان را برای رسیدن به توافق نهایی که تا 24 نوامبر(3 آذر) بیشتر مهلت ندارد، نشان دادند.
اما در طول مدت مذاکرات دولت اوباما از موضع ضعف در پای میز مذاکره حاضر شده است.
کاخ سفید اوایل امسال با سنا درگیر شد و طرحی را که از حمایت هر دو جناح کنگره برخوردار بود و به امضای 60 تن از 100 قانونگذار مجلس سنا رسیده بود را وتو کرد. این طرح بر لزوم تحریم های قوی تر ایران در صورت شکست مذاکرات صراحت داشت.
به رغم مخالفت اوباما سنا دست از شدت عمل هر چه بیشتر علیه ایران نکشید. اما دولت اوباما با مخالفت با طرح سنا اعلام کرد که مترصد است علامتی از باب حسن نیت به ایران نشان دهد و با تمدید چهار ماهه گفت وگوها موافقت کرد.
سنا به حکم قانون اساسی امریکا این حق را دارد و موظف است پیمان های رسمی دولت امریکا با سایر کشورها را با اکثریت دو سوم آراء به تصویب برساند.
اما توافق هسته ای ایران توافقی است میان ایران با چند کشور نه فقط با آمریکا؛ بنابراین نیازی هم به تاییدیه سنا ندارد وانگهی اغلب تحریم ها می تواند با یک فرمان اجرایی از میان بر داشته شود.