لاریجانی در نطق پیش از دستور:
به گزارش گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) علی لاریجانی در نطق پیش از دستور خود در جلسه علنی امروز مجلس گفت: رحلت عالم ربانی و فقیه مجاهد آیتالله مهدوی کنی را به ملت عزیز و نمایندگان محترم تسلیت و تعزیت عرض میکنم.
به نوشته ایسنا، وی با بیان این که آیتالله مهدوی کنی نمونه یک عالم انقلابی بود، افزود: ایشان دردمندانه به مسائل اسلام و مسلمین توجه داشت و با همهی وجود در راه انقلاب تلاش مینمود؛ همیشه در صراط مستقیم انقلاب که همان طریق ولایت فقیه بود گام برمیداشت و شخصیت مستقل و اخلاقی وی همگان را تحت تاثیر قرار میداد.
رییس قوه مقننه خاطر نشان کرد: یکی از ویژگیهای این عالم انقلابی دقت نظر او در مسیر درست انقلاب بود که هیچ گاه چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب، دچار افراط و تفریط نشد و جو سیاسی بر ایشان غلبه نکرد. همچنین پیش از انقلاب یکی از عناصر پیشتاز در روحانیت بود که در صحنههای مختلف مبارزه با رژیم شاه حضور جدی داشت.
لاریجانی ادامه داد: ایشان مسجد جلیلی را پایگاه مبارزه با رژیم دیکتاتوری نمود و از شخصیتهای برجستهای بود که به موقع انحراف منافقین را تشخیص داد و موضعگیری نمود و هیچگاه تحت تاثیر شرایط اجتماعی و سیاسی آن دوره قرار نگرفت.
وی همچنین بیان کرد: در آستانهی پیروزی انقلاب با دستور امام(ره) به عضویت شورای انقلاب درآمد و بلافاصله پس از پیروزی انقلاب با مشورت شهید مطهری کمیتههای انقلاب اسلامی را در جهت حفاظت از انقلاب در مساجد کشور ایجاد کرد که مقر اصلی آن در همین مکان مجلس بود.
لاریجانی با اشاره به نقش آیتالله مهدوی کنی در حوادث اوایل انقلاب انقلاب اظهار کرد: ایشان در آن زمان پرفراز و نشیب با احساس وظیفه اسلامی و با دور نگری عمل مینمود حتی در شرایطی که پس از پیروزی انقلاب جو سیاسی کشور به سوی دولتی کردن همه چیز حتی مدارس بود، ایشان در مقابل این جو ایستادگی مینمود که کارها در نظام اسلامی به دست مردم باشد و از این جهت گاه با دوستان دیرین خود اختلاف پیدا میکرد.
رییس قوه مقننه با تاکید بر این که آیتالله مهدوی کنی شخصیت مستقلی داشت که جو بر او مستولی نمیشد، تصریح کرد: شاید این دقت نظر و استقلال رای مربوط به نوع تحصیلات و اساتید ایشان میشد. چرا که ایشان شاگرد علامه طباطبایی، آیتالله بروجردی و امام خمینی (ره) بودند و مدرسه فکری که از این سه گانه حوزه حاصل شد، غالبا انسانهای برگزیده و فرهیختهای شدند که در جریانهای فرهنگی و سیاسی معاصر موثر بودند. گرچه از جهاتی خود این بزرگواران با یکدیگر اختلاف نظر داشتند، اما تفکری که زاده تعلیمات این سهگانهی حوزه شد بسیار پرمغز، قوی و تاثیر گذار در فضای اندیشه معاصر بود و هست.
به نوشته ایسنا، وی با بیان این که آیتالله مهدوی کنی نمونه یک عالم انقلابی بود، افزود: ایشان دردمندانه به مسائل اسلام و مسلمین توجه داشت و با همهی وجود در راه انقلاب تلاش مینمود؛ همیشه در صراط مستقیم انقلاب که همان طریق ولایت فقیه بود گام برمیداشت و شخصیت مستقل و اخلاقی وی همگان را تحت تاثیر قرار میداد.
رییس قوه مقننه خاطر نشان کرد: یکی از ویژگیهای این عالم انقلابی دقت نظر او در مسیر درست انقلاب بود که هیچ گاه چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب، دچار افراط و تفریط نشد و جو سیاسی بر ایشان غلبه نکرد. همچنین پیش از انقلاب یکی از عناصر پیشتاز در روحانیت بود که در صحنههای مختلف مبارزه با رژیم شاه حضور جدی داشت.
لاریجانی ادامه داد: ایشان مسجد جلیلی را پایگاه مبارزه با رژیم دیکتاتوری نمود و از شخصیتهای برجستهای بود که به موقع انحراف منافقین را تشخیص داد و موضعگیری نمود و هیچگاه تحت تاثیر شرایط اجتماعی و سیاسی آن دوره قرار نگرفت.
وی همچنین بیان کرد: در آستانهی پیروزی انقلاب با دستور امام(ره) به عضویت شورای انقلاب درآمد و بلافاصله پس از پیروزی انقلاب با مشورت شهید مطهری کمیتههای انقلاب اسلامی را در جهت حفاظت از انقلاب در مساجد کشور ایجاد کرد که مقر اصلی آن در همین مکان مجلس بود.
لاریجانی با اشاره به نقش آیتالله مهدوی کنی در حوادث اوایل انقلاب انقلاب اظهار کرد: ایشان در آن زمان پرفراز و نشیب با احساس وظیفه اسلامی و با دور نگری عمل مینمود حتی در شرایطی که پس از پیروزی انقلاب جو سیاسی کشور به سوی دولتی کردن همه چیز حتی مدارس بود، ایشان در مقابل این جو ایستادگی مینمود که کارها در نظام اسلامی به دست مردم باشد و از این جهت گاه با دوستان دیرین خود اختلاف پیدا میکرد.
رییس قوه مقننه با تاکید بر این که آیتالله مهدوی کنی شخصیت مستقلی داشت که جو بر او مستولی نمیشد، تصریح کرد: شاید این دقت نظر و استقلال رای مربوط به نوع تحصیلات و اساتید ایشان میشد. چرا که ایشان شاگرد علامه طباطبایی، آیتالله بروجردی و امام خمینی (ره) بودند و مدرسه فکری که از این سه گانه حوزه حاصل شد، غالبا انسانهای برگزیده و فرهیختهای شدند که در جریانهای فرهنگی و سیاسی معاصر موثر بودند. گرچه از جهاتی خود این بزرگواران با یکدیگر اختلاف نظر داشتند، اما تفکری که زاده تعلیمات این سهگانهی حوزه شد بسیار پرمغز، قوی و تاثیر گذار در فضای اندیشه معاصر بود و هست.