رییس بنیاد شهید در مطلبی از تقارن عاشورای حسینی و ارتحال عالم ربانی، حضرت آیت الله مهدوی کنی می گوید.
گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - سیدمحمدعلی شهیدی*: باز هم محرم، این فرازگاه قصه انسان در فرا روی دیدگان به تجلی آمده است تا شکوه تکرار ناپذیر عاشورا یک بار دیگر برای همه آنانی که به رستگاری می‌اندیشند به تصویر بکشد.
عظمت و بلندای این واقعه بی‌مانند فراتر از نگرش تاریخ و عمیق‌تر از تحلیل اندیشمندان و ترسیم آن خارج از بضاعت این قلم کوچک است اما آنچه پیداست آتش نینوای عالم، آنچنان بر جغرافیای دل شعله می‌زند که جان‌ها بی‌هیچ درنگی به حسین بزرگ می‌اندیشند و در نقبی بر حقایق تاریخ به ژرفای حماسه‌ای می‌رسند که اگر چه مجاهدت و پایمردی 72 ابر مرد از جنس نور، برایشان حیرت آور البته فخرآفرین است و باید بر این افتخار بنازند و بس اما نمی‌توان بی‌تالم و تاثر از کنار اندوه دل زینب در مواجهه با سر برادر حسین «روحی فداه» بر بام نیزه، عبور کرد، مگر می‌توان در ماه حزین محرم، قلب‌ها را در تپش مداوم و تکراری خود رها کرد بی‌آنکه یاد کودک عطش زده 6 ماهه، ضربان آنها را بر هم نریزد و این است که به‌رغم ناتوانی قلم باید بنگارم که: قسم به ساقی عطشان کربلا که به سبب تعبیر جانسوز فرزند فاطمه در کلام دردآلود «وانکسرت ظهری و قلت حیلتی»، اشک ملائک را سرازیر نمود و قسم به دیدگان دائم البکاء تنها مرد برجای مانده از کربلا امام دل‌های پاک، حضرت سجاد(علیه‌السلام)، کربلا نه یک دشت که بیکرانه آرمان‌های رفیع ما و عاشورا نیز نه یک قطعه از زمان که تپش گاه مقدس قلوب سلیم در همواره زمان‌ها و سند افتخار تشیع و چراغ همیشه فروزان فرهنگ اسلامی ما خواهد بود.
باری، اکنون که در آستانه این ایام سوگواری با نام و یاد حسین عزیز، روح شیعی خود را تلطیف می‌دهیم، بر خود می‌دانم از پاک مردی بزرگ یاد کنم که در پرواز ملکوتی خود انقلاب و دوستداران نظام و عاشقان اهل بیت (علیهم‌السلام) را در سوگ خود نشاند و بدین‌سان یکی دیگر از یاران صدیق و پیشگامان متفکر این نهضت الهی به جوار رحمت دوست شتافت تا پس از حدود 7 دهه تلاش موثر و تبلیغ نافذ برای ترویج و اشاعه اسلام ناب محمدی به امام راحل، آن قافله سالار انقلاب، بپیوندد.
وه چه حزن انگیز است هجران آیت‌الله مهدوی‌کنی، یار دیرین امام و رهبری که نه فقط به استطاعت اندیشه و دانایی که به تاثیر از بندگی آگاهانه و خضوع عارفانه نیز، هماره سنگ صبور نهضت و فریادگر اتحاد و ملجا، تلاقی افکار و مولف قلوب دل بستگان به انقلاب و ولایت فقیه بود. همو بود که در حلقه دوستان به برکت اخلاق اسلامی و غنای درون و صد البته به تاثیر از نفوذ کلام الهی خود، یکایک پیرامون را فارغ از هر اندیشه جناحی، آنچنان به آشتی و محبت و اتحاد می‌رساند که تفکر جناحی و تمییز جناح‌ها در جلسات معنوی ایشان بسیار دشوار و به تعبیر صریح‌تر نادرست به نظر می‌آمد.
بی‌تردید از دست دادن این عالم ربانی و دانشمند فرهیخته، یک حادثه تلخ برای تمام پاک‌باختگان و دلسوزان این جامعه توحیدی است اما به‌رسم تسلیم در برابر تقدر خداوند، رضایت حضرت دوست را حکمت‌آمیز و بر هر چیز مرجح می‌دانیم و دلتنگی خود را به مناسبت این هجرت ابدی با گره زدن جان و دل بر آستان سلطان عشق حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) تاب تحمل می‌دهیم و در پشت پیشوای عدالت گستر و امام عصر (روحی‌و ارواحنا تراب مقدم الفداء) به عزاداری کاروان تشنه کام کربلا در ماتم و عزا می‌نشینیم.
در پایان ضمن تسلیت رحلت این عالم ربانی به پیشگاه مقدس ناجی موعود عرضه می‌داریم:
سر خم می‌سلامت، شکند اگر سبویی
نماینده ولی فقیه، معاون رییس‌جمهوری و رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران
عظمت و بلندای این واقعه بی‌مانند فراتر از نگرش تاریخ و عمیق‌تر از تحلیل اندیشمندان و ترسیم آن خارج از بضاعت این قلم کوچک است اما آنچه پیداست آتش نینوای عالم، آنچنان بر جغرافیای دل شعله می‌زند که جان‌ها بی‌هیچ درنگی به حسین بزرگ می‌اندیشند و در نقبی بر حقایق تاریخ به ژرفای حماسه‌ای می‌رسند که اگر چه مجاهدت و پایمردی 72 ابر مرد از جنس نور، برایشان حیرت آور البته فخرآفرین است و باید بر این افتخار بنازند و بس اما نمی‌توان بی‌تالم و تاثر از کنار اندوه دل زینب در مواجهه با سر برادر حسین «روحی فداه» بر بام نیزه، عبور کرد، مگر می‌توان در ماه حزین محرم، قلب‌ها را در تپش مداوم و تکراری خود رها کرد بی‌آنکه یاد کودک عطش زده 6 ماهه، ضربان آنها را بر هم نریزد و این است که به‌رغم ناتوانی قلم باید بنگارم که: قسم به ساقی عطشان کربلا که به سبب تعبیر جانسوز فرزند فاطمه در کلام دردآلود «وانکسرت ظهری و قلت حیلتی»، اشک ملائک را سرازیر نمود و قسم به دیدگان دائم البکاء تنها مرد برجای مانده از کربلا امام دل‌های پاک، حضرت سجاد(علیه‌السلام)، کربلا نه یک دشت که بیکرانه آرمان‌های رفیع ما و عاشورا نیز نه یک قطعه از زمان که تپش گاه مقدس قلوب سلیم در همواره زمان‌ها و سند افتخار تشیع و چراغ همیشه فروزان فرهنگ اسلامی ما خواهد بود.
باری، اکنون که در آستانه این ایام سوگواری با نام و یاد حسین عزیز، روح شیعی خود را تلطیف می‌دهیم، بر خود می‌دانم از پاک مردی بزرگ یاد کنم که در پرواز ملکوتی خود انقلاب و دوستداران نظام و عاشقان اهل بیت (علیهم‌السلام) را در سوگ خود نشاند و بدین‌سان یکی دیگر از یاران صدیق و پیشگامان متفکر این نهضت الهی به جوار رحمت دوست شتافت تا پس از حدود 7 دهه تلاش موثر و تبلیغ نافذ برای ترویج و اشاعه اسلام ناب محمدی به امام راحل، آن قافله سالار انقلاب، بپیوندد.
وه چه حزن انگیز است هجران آیت‌الله مهدوی‌کنی، یار دیرین امام و رهبری که نه فقط به استطاعت اندیشه و دانایی که به تاثیر از بندگی آگاهانه و خضوع عارفانه نیز، هماره سنگ صبور نهضت و فریادگر اتحاد و ملجا، تلاقی افکار و مولف قلوب دل بستگان به انقلاب و ولایت فقیه بود. همو بود که در حلقه دوستان به برکت اخلاق اسلامی و غنای درون و صد البته به تاثیر از نفوذ کلام الهی خود، یکایک پیرامون را فارغ از هر اندیشه جناحی، آنچنان به آشتی و محبت و اتحاد می‌رساند که تفکر جناحی و تمییز جناح‌ها در جلسات معنوی ایشان بسیار دشوار و به تعبیر صریح‌تر نادرست به نظر می‌آمد.
بی‌تردید از دست دادن این عالم ربانی و دانشمند فرهیخته، یک حادثه تلخ برای تمام پاک‌باختگان و دلسوزان این جامعه توحیدی است اما به‌رسم تسلیم در برابر تقدر خداوند، رضایت حضرت دوست را حکمت‌آمیز و بر هر چیز مرجح می‌دانیم و دلتنگی خود را به مناسبت این هجرت ابدی با گره زدن جان و دل بر آستان سلطان عشق حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) تاب تحمل می‌دهیم و در پشت پیشوای عدالت گستر و امام عصر (روحی‌و ارواحنا تراب مقدم الفداء) به عزاداری کاروان تشنه کام کربلا در ماتم و عزا می‌نشینیم.
در پایان ضمن تسلیت رحلت این عالم ربانی به پیشگاه مقدس ناجی موعود عرضه می‌داریم:
سر خم می‌سلامت، شکند اگر سبویی
نماینده ولی فقیه، معاون رییس‌جمهوری و رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران
