با هزاران تن از پوست پسته دور ریختنی چه می‌شود کرد؟ این سوالی است که پژوهشگران کشور ترکیه که پس از ایران و آمریکا سومین کشور تولید کننده پسته در جهان است به آن پاسخ دادند: پوست پسته یک منبع جدید تولید سوخت است.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از سیناپرس، از نظر پژوهشگران با تبدیل کردن پوست پسته دور ریخته شده در محل‌های دفن زباله به بیوگاز، می‌توان به تولید سوخت جایگزین حاصل از تجزیه مواد آلی دست یافت.تولید سوخت از پوست پسته نیازمند تخمیر هزاران تن از این نوع زباله‌های سبز و استفاده از گازهای حاصل که عمدتا متان است برای تولید گرما است. برای شروع، یک شهرک صنعتی با عنوان شهرک سبز در بهترین موقعیت ممکن بنا خواهد شد به این منظور استان قاضی آنتپ که در جنوبی‌ترین بخش کشور و هم مرز با سوریه است و نصف محصول پسته ترکیه را تولید می‌کند انتخاب شده است.
صَدا موفت اوغلو کارشناس شهرداری می‌گوید: « برای طراحی چنین سیستم سازگار با محیط زیست، باید به بررسی منابع طبیعی موجود پرداخت، اگر در منطقه‌ای به طور معمول بادهای قوی می‌وزد باید به تولید انرژی از باد پرداخت». او معتقد است شهر محیط زیست می‌تواند با سوزاندن پوست پسته‌ها گرم شود.
این منبع عجیب جزو انرژی‌های تجدید پذیر و ارزان قیمت به حساب می‌آید زیرا ترکیه دارای مقادیر فراوانی از پوست پسته است، به طوری که بر اساس آمار اتحادیه صادرکنندگان جنوب شرقی آناتولی 6،800 تن پسته در سال گذشته از این کشور صادر شده است.
کارشناسان می‌گویند تبدیل پسته به بیوگااز، نه تنها به لحاظ فنی امکان پذیر بوده بلکه بسیار راحت است. بورگیپ، شرکت مهندسی محیط زیست فرانسوی که برای اولین بار این ایده را به دولت ارائه داد، ادعا می کند که پوست انواع آجیل کارآمدترین منبع انرژی‌های جایگزین در منطقه است و می‌تواند تا 60 درصد از نیازهای گرمایشی شهر را برآورده کند.
شهرک سبز دارای سوخت پسته به وسعت 7900 هکتار و به فاصله 6 مایلی از مرکز استان قاضی آنتپ ساخته خواهد شد و پیش‌بینی می‌شود برای 200 هزار نفر قابل سکونت باشد.
این اولین تلاش ترکیه در ساخت شهرک زیست محیطی است، و اولین شهرکی در جهان خواهد بود که توسط پسته گرم می‌شود. البته در حال حاضر از پوست فندق در استرالیا و مونتری مکزیک به این منظور استفاده می‌شود و حتی از متان تولید شده از پوسیده شدن زباله برای روشن کردن چراغ‌های شهر، به برق استفاده می‌شود.
شهرک‌های سبز موجود در کشورهای دیگر بر پایه انواع دیگری از منابع تجدیدپذیر بنا شده‌اند. برای مثال در چین، شهرک سبز تیانجین که ساخت آن تا سال 2020 به پایان می‌رسد بیشتر انرژی اش از صفحات خورشیدی تامین خواهد کرد. در هند، در شهرک هوشمند دهولرا که دو برابر بزرگتر از بمبئی خواهد بود انرژی‌های تجدیدپذیر متنوعی از جمله باد به کار گرفته خواهند شد. اما منتقدان به تحقق کامل این پروژه‌ها شک دارند و اصرار دارند که این برنامه‌ها بیش از حد گران و جدا از واقعیت‌های محلی هستند.
در حال حاضر، شهرداری قاضی آنتپ منتظر دریافت نتایج گزارش امکان سنجی جامع است. گولِک می‌گوید که برای تخمین هزینه‌های پروژه زود است اما اگر به این طرح چراغ سبز نشان داده شود ساخت و ساز شهر جدید در طی دو سال آینده آغاز خواهد شد.
