به نظر می رسد برای حل مشکل کمبود منابع آبی کشور، بیش از مباحث فرهنگی و صرفه جویی، به مدیرت درست منابع نیاز داریم.
گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - در اینکه کشور ما با بحران بی‌آبی مواجه است، شکی نیست. در سال‌های گذشته و به ویژه امسال نیز با بارش کم برف و باران دامنه این بحران در حال گسترش است. فارغ از اینکه ما در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک زندگی می‌کنیم و با خشکسالی‌های پی در پی مواجه می‌شویم، نحوه مصرفمان نیز به این پدیده دامن زده است. نه سیستم تولید در کشور رعایت مصرف آب را کرده است و نه بخش شرب.
به‌هرحال ما هرساله هم بحث‌های توسعه‌ای را در کشور داریم و هم جمعیت کشور سالانه افزایش می‌یابد، بنابراین طبیعی است که مصرف سالانه نیز با افزایش همراه باشد اما ایراد زمانی ایجاد می‌شود که منابع کشور متناسب با رشد مصرف، افزایش نمی‌یابد.
علاوه‌بر آن می‌توان قسمت اعظم این مشکلات را به نظام مدیریتی کشور مرتبط دانست. آنجایی که بدون توجه به بحث‌های اقلیمی و اکولوژیکی، صنایعی را ایجاد کرده‌ایم که با وضعیت آب و هوای مناطق همساز نبوده و در نتیجه زیان‌های زیادی را متوجه منابع کشور کرده است.
در سوی دیگر از همین منابع موجود در کشور به درستی بهره‌برداری نمی‌شود و بخش قابل توجهی از آن در جریان توزیع و تصفیه هدر می‌رود. ما معمولا برای انتقال آب سدها از کانال‌های روبازی استفاده کرده‌ایم که بخشی از آب را به صورت تبخیر از دسترس خارج کرده است یا کانال‌های جاذب که خود درصدی از این منابع را جذب کرده و به هدرروی آب کمک میکند.
جدای از آن لوله‌کشی‌های شهری نیز که بالغ بر ٣٠ سال از قدمت اغلب آنها می‌گذرد، به دلیل فرسودگی بخش دیگری از آب را هدر می‌دهد؛ بنابراین می‌بینیم که قسمتی از مشکلات اصلا به حوزه مصرف باز نمی‌گردد.
البته اینکه فرهنگ استفاده از هرچیز در کشور به شکل صحیحی ایجاد شده و مقابل اسراف را از طرق مختلف بگیریم، امری پسندیده است اما باید توجه داشت که حتی با صرفه‌جویی در مصرف، مشکلاتمان رفع نخواهد شد.
ضمن آنکه باید در نظر داشته باشیم سیاست‌های تشویقی به‌عنوان ابزاری در دست دولت برای کنترل مصرف، اگرچه روش پسندیده‌ای است اما این روش به تنهایی نمی‌تواند منجر به کنترل مصرف شود و باید ما از روش‌های دیگر نیز این اصلاح مصرف را در دستور کار قرار دهیم.
هرچند برخی معتقد هستند در راستای سیاست‌های آزادسازی قیمت، رایگان‌کردن بخشی از مصرف حامل‌های انرژی، بازگشت به عقب محسوب می‌شود اما باید متذکر شد این سیاست تشویقی مصداق خط کشیدن بر طرح‌های اجرا‌شده در گذشته در قالب هدفمندی یارانه‌ها نخواهد بود. ضمن آنکه آزادسازی قیمت زمانی معنی پیدا خواهد کرد که تمام کالاها و خدمات آزاد شوند نه فقط حامل‌های انرژی.
پس مادامی‌که زیرساخت‌ها فراهم نشده و دخالت‌های قیمت‌گذاری دولت وجود دارد، دولت باید یارانه پرداخت کند ولی به شیوه‌ای صحیح و منتج به حفظ بیشتر منافع کشور.
منبع: شرق
