به گزارش خبرگزاری دانا، مذاهب و فرهنگ‌های گوناگون در سراسر جهان به بهانه تولد، ازدواج، رسیدن به بلوغ، مرگ و .. آداب و رسوم خاص خود را برگزار می‌کنند، آداب و رسومی که شاید از نگاه دیگران، خشن، ترسناک، دردناک، بیهوده و سنگدلانه محسوب می‌شوند،اما برای پیروان آن آیین به‌عنوان نوعی تقدیس و پالایش روحی و معنوی نگریسته می‌شود.
جشنواره تایپوسام در هند
«تایپوسام» یکی از جشن‌های آیین هندوست که در آن افراد برای ادای احترام و نشان دادن هواخواهی خود نسبت به «موروگان» از خدایان آیین هندو بخش‌های مختلف بدن خود را سوراخ می‌کنند. این مراسم در کشورهای دیگری با جمعیت قابل ملاحظه از قوم «تادیل» چون سریلانکا، مالزی، موریس، سنگاپور، تایلند و میانمار نیز برگزار می‌شود. داستانها زیادی در مورد فلسفه آغازین این جشن مطرح است، بر اساس روایت هندو، این جشن زادروز «موروگان» پسر شیوا و پروتی است و روزی است که پروتی نیزه‌ای را به مورگان هدیه می‌کند و وی با آن اقدام به نابودی دیو «سوراپادمن» می‌کند؛ و به همین دلیل پیروان هندو نیز در این روز سوراخ‌هایی در اطراف بدن و زبان خود ایجاد می‌کنند. در طول سالیان برگزاری این جشن مهیج‌تر، رنگارنگ‌تر و البته خونین‌تر شده و شرکت کنندگان نیزه‌هایی را به صورت و سینه خود فرو می‌کنند و حتی برخی از پیروان متعصب با بدن خونین خود واگن‌های بزرگی را با طناب می‌کشند.
جنگ گوجه فرنگی توماتینا
بزرگ‌ترین جنگ گوجه فرنگی در جهان که هر ساله در آخرین چهارشنبه ماه اوت در نزدیکی شهر والنسیا در کشور اسپانیا برگزار می‌شود و طی آن ده‌ها هزار نفر از اقصی نقاط جهان در این جشنواره گرد هم می‌آیند تا یکصد تن گوجه فرنگی را در یک نبرد خیابانی به سوی یکدیگر پرتاب کنند. درباره نقطه آغازین این مراسم نظریه‌های زیادی مطرح شده است که معروف‌ترین آن به سال 1945 بازمی‌گردد، زمانی که جوانان شهر تلاش می‌کردند در رژه‌ی موزیسین‌ها، غول‌پیکرها و کله‌گنده‌ها جایی برای خودشان داشته باشند و به همین دلیل یک دعوای تمام عیار در میدان اصلی شهر به راه انداختند و در این گیر و دار یک بازار میوه قربانی خشم و هیاهوی جمعیت شد. مردم آن قدر به طرف همدیگر گوجه‌فرنگی پرتاب کردند که سرانجام نیروی پلیس مجبور به دخالت شد و به نبرد گوجه فرنگی پایان داد. «توماتینا» در سال‌های اوایل دهه‌ی 1950 ممنوع بود، اما شرکت‌کنندگان به این موضوع اهمیتی نمی‌دادند و حتی به قیمت دستگیر شدن هم از پرتاب گوجه‌فرنگی دست برنمی‌داشتند. چند سال بعد ممنوعیت این جشن لغو شد و تعداد شرکت‌کنندگان، و البته تعداد گوجه‌فرنگی‌های قربانی‌شده بیشتر و بیشتر شد تا به شکل امروزی درآمد.
دستکش مورچه گلوله
این یکی از دردناکترین رسوم در قبایل آمازون است که اگر در این مراسم شرکت نکنید نمی‌توانید مرد شوید. زمانی که پسران به سن خاصی می‌رسند به همراه پسران بالغ دیگر به درون جنگل رفته و مورچه گلوله (نوعی مورچه) می‌یابند. نیش این حشرات بسیار دردناک است. نام آین مورچه‌ها از آنجایی «مورچه گلوله» انتخاب شده است که درد نیش آنها با درد اصابت گلوله به بدن مقایسه شده است. مورچه‌ها پس از جمع‌آوری با نوعی ماده مخدر گیاهی به خواب می‌روند. سپس مورچه‌ها را در حالت خواب ناشی از مواد مخدر داخل یک دستکش بافته شده قرار می‌دهند. این حشرات زمانی که بیدار می‌شوند خود را محبوس در دستکش می‌یابند و بسیار عصبانی و تهاجمی هستند و در این هنگام پسران تازه به بلوغ رسیده باید طی 10 دقیقه این مورچه‌ها را در دستکش نگه داشته و درد آن را تحمل کنند و بعد از 20 مرتبه تکرار این مراسم پسران جوان ثابت می‌کنند که مرد شده‌اند.
سوپ با خاکستر مرده
مراسم تدفین مردگان در قبیله «یانومامی» بسیار مهم است و مردم این قبیله می‌خواهند از آرامش روح رفتگان خود مطمئن شوند. زمانی که یکی از افراد متعلق به این قبیله که در مرز میان برزیل و ونزوئلا زندگی می‌کنند می‌میرد، جسد او سوزانده می‌شود و با مخلوط کردن پودر خاکستر استخوان‌های آنان با بارهنگ سوپی آماده و خورده می‌شود. آنان معتقدند با خوردن این سوپ روح عزیز از دست رفته‌اشان تا ابد در بدن آنان جاویدان خواهد ماند. یانومامی‌ها معتقدند اجساد همه باید سوزانده شود چرا که از بین رفتن جسد به روش طبیعی بسیار وحشتناک است و از سویی دیگر روح مرده اگر به داخل بدن عزیران خود نرود آزرده خواهد شد. آنها همچنین معتقدند جسد مرده باید هرچه زودتر از بین برود؛ چراکه در غیر این صورت روح او بازمی‌گردد و پیوسته در نظر آنها ظاهر می‌شود.
پر کردن دندان هندوها
یکی از مراسم مهم‌ترین آداب و سروم مذهب هندو پر کردن دندان است که به‌منظور گذر از دوران بلوغ به بزرگسالی برگزار می‌شود. این مراسم که شامل زنان و مردان می‌شود حتما باید تا قبل از ازدواج انجام شود و یا همزمان با ازدواج صورت گیرد. در سیستم هندو این افراد با صاف کردن و پرکردن دندان‌هایشان از شر تمامی نیروهای شر نامرئی در امان می‌مانند. آنان معتقدند که دندان نماد شهوت، حرص، خشم، پریشانی و حسادت است که با پر کردن آنها فرد از لحاظ فیزیکی و معنوی دچار تغییر می‌شود.
مراسم ازدواج در قبیله تایدونگ
عروسی کردن در قبیله تایدونگ اندونزی با رسم و رسومی واقعا منحصر به فرد همراه است. شاید یکی از معروف‌ترین این رسوم این باشد که داماد تا زمانی که چند آواز عاشقانه برای عروس نخواند نمی‌تواند صورت او را ببیند. اما شاید یکی از عجیب‌ترین این آداب این باشد که عروس و داماد تا سه روز پس از مراسم عروسی نباید از حمام استفاده کنند. تایدونگی‌ها معتقدند که رعایت نکردن رسم سه روز حمام نرفتن پس از ازدواج بدشانسی وحشتناکی برای این زوج به همراه خواهد داشت که شامل جدایی، ناباروری و مرگ فرزندان در سنین کم می‌شود. بنابراین افرادی خاص برای سه روز مراقب عروس و داماد هستند و حداقل آب و غذا را در اختیار آنها قرار می‌دهند و پس از این مدت زوج به زندگی عادی بازمی‌گردند.
رقص با مردگان
«فامادیهانا» نام یک جشن و رسم است که در اکثر مناطق روستایی و شهری ماداگاسکار برگزار می‌شود اما بیشتر میان اجتماعات قبیله‌ای رایج است. در این مراسم تشییع جنازه، افراد مردگان خود را از دورن تابوت بیرون می‌آورند و دوباره آنها را در پارچه‌هایی نو می‌پیچند و با مردگان در اطراف قبر با پخش موزیک می‌رقصند. در واقع این مراسم ادای احترامی به مردگان و خانواده آنها پیش از رهسپار کردن مردگان به مکان دفن دائمی آنهاست. در این مراسم بستگان فرد فوت شده بهترین لباس‌های خود را به تن می‌کنند و تمامی نزدیکان متوفی نیز دعوت می‌شود. انگیزه اصلی از این جشن و پایکوبی در هنگام دفن مردگان این است که آنها معتقدند فرد فوت شده به سمت خدا بازگشته و مجددا متولد شده است.
قطع کردن انگشتان
قبیله «دانی»، ساکنان بومی زمین‌های حاصل‌خیز غرب گینه نو هستند. اعضای این قبیله برای نشان دادن اندوه خود در مراسم تدفین، انگشت‌های خود را قطع می‌کنند و سپس صورت خود را به خاک و خاکستر آغشته می‌کنند. آنها انگشتان خود را برای نشان دادن عشق و علاقه به کسی که دوستش داشتند قطع می‌کنند و نزدیکان اصلی فرد فوت شده دست قطع شده خود را همراه با جنازه خاک می‌کنند. این عضو قطع شده نمادی از بدن و روح بازماندگان است که همواره در کنار متوفی خواهد ماند و با او زندگی می کند. تعداد انگشتان قطع شده یک فرد نشان دهنده این است که وی چند نفر را دوست داشته است و در برخی مواقع فرد برای مراسم تدفین همسرش انگشتی برای قطع کردن و اجرای مراسم ندارد!
پرتاب نوزاد
پرتاب نوزاد از ارتفاع 15 متری و گرفتن آن روی یک پارچه که افراد اطراف آن را نگه داشته‌اند، یکی از سنت‌هایی است که از 500 سال پیش در هند برگزار می‌شده است. این رسم توسط زوج‌هایی در ایالت «کاماتاکل» هند برگزار می‌شود که خداوند اخیرا فرزندی به آنها اعطاء کرده است. افراد معتقدند این مراسم که هرساله در اولین هفته دسامبر تحت تدابیر شدید امنیتی برگزار می‌شود، برای فرزندشان سلامتی، موفقیت و شانس به ارمغان خواهد آورد. هر ساله بیش از 200 کودک کمتر از 2 سال توسط والدین خود در این مراسم به پایین پرتاب می‌شوند.
