لذا در حال حاضر منابع آب زیرزمینی کشور به دلیل برداشت بیش از حد ناشی از ازدیاد چاه‌های غیرمجاز و اضافه برداشت های چاه‌های مجاز، همراه با وقوع خشکسالی های متوالی سالیان اخیر به وضعیت بحرانی رسیده است.
تشدید افت سطح آب و کسری مخزن در آبخوان ها، ممنوعیت بیش از نیمی از دشت های کشور را به دنبال داشته و روند رو به تزاید بهره برداری های بی رویه از منابع آب زیرزمینی و با راندمان های بسیار پائین تر از متوسط نرخ جهانی چه در انتقال و مصرف در مزرعه و چه در تولید ماده خشک به ویژه در ۱۰ سال اخیر که حکایت از خسران دارد، موجب شده تا روند افت منابع آب زیرزمینی شدت بیشتری به خود گیرد، به طوری که در ۴۷ سال اخیر مخازن آب زیرزمینی کشور با کسری مخزن بیش از ۱۱۰ میلیارد متر مکعبی مواجه شده اند که حدود ۹۵ میلیارد متر مکعب آن مربوط به ۲۰ سال اخیر است.
نکته حائز اهمیت دیگر نقش مهم منابع آب زیرزمینی در تامین نیاز آب شرب آحاد جامعه است که ۶۳ درصد آن از طریق آبهای زیرزمینی تامین شده و آبهای سطحی سهم ۳۷ درصدی را به خود اختصاص می دهد. البته در بخش تامین آب شرب روستایی سهم آبهای زیرزمینی بالغ بر ۸۰ درصد است.
هم اکنون در کشور کسری مخزن و افت شدید سطح آب باعث کمبود آب و عدم قطعیت در تامین آب کلان‌شهرهای کشور از جمله تهران و حتی تامین آب بیش از ۶ هزار روستای کشور با تانکر شده است.
در حال حاضر نرخ متوسط فرونشست در دشت تهران بین ۳۰ تا ۳۶ سانتیمتر در سال در مناطق مختلف است که بسیار بیشتر از سایر نقاط جهان است. همچنین تغییرات کیفی آب زیرزمینی در اثر کاهش حجم مخزن، ایجاد فروچاله ها و شکاف های بزرگ در دشت ها و تهدید حیات شهرها و روستاها در اثر تخلیه آبخوان ها، از دیگر واقعیت های کشور است.
تعداد دشت های ممنوعه کشور از حدود ۱۵ دشت در سال ۱۳۴۷ به ۳۱۹ دشت در سال ۱۳۹۳ افزایش یافته و به دلیل روند صعودی مصارف و بهره برداری های بی رویه آب، تعداد دشت های ممنوعه در حال افزایش است.
