اکنون مطالعات محققان سیدنی نشان می دهد، افراد مبتلا به افسردگی از اندازه هیپوکامپ کوچکتری نسبت به افراد سالم برخوردارند. نقش اصلی هیپوکامپ تأمین محرکی است که موجب تبدیل حافظه کوتاه مدت به حافظه بلند مدت می شود، به این معنی که نوعی سیگنال به ناحیه انبار کننده حافظه دراز مدت فرستاده و دستور ذخیره اطلاعات را صادر می کند. نقش هیپوکامپ در روند یادگیری و شکل گیری خاطرات جدید بسیار مهم است.
در این پژوهش از اسکن های مغزی برای مطالعه ۹ هزار شرکت کننده استفاده شد. افرادی که به افسردگی های حاد مبتلا بودند از اندازه هیپوکامپ کوچکتری نسبت به افراد سالم برخوردار بودند. اما با این وجود، اسکن مغزی افرادی که در مراحل اولیه افسردگی به سر می بردند تفاوت چندانی را نسبت به افراد سالم نشان نمی داد. این تحقیق نشان می دهد، عدم درمان افسردگی در دراز مدت می تواند تاثیرات قابل توجهی بر عملکرد مغزی مبتلایان داشته باشد.
پرفسور Jim Lagopoulos سرپرست این پروژه تحقیقاتی می گوید: «نتایج این پژوهش می تواند ما را در درک بهتر از ساختار و همینطور عملکرد مکانیسم مغزی یاری کند. چنین مطالعاتی می توانند در درمان مبتلایان به افسردگی نیز سودمند باشد.»
