به گزارش خبرگزاری دانا از ایسنا، مهیار بابازاده، مدیرعامل شرکت دانش بنیان سازنده این محصول گفت: نانوربات سیستمی با محدوده قطر 10 تا 100 نانو متر است که برای انجام عملیات خاص و مشخصی برای دفعات مکرر به کار برده می‌شود.
وی با تاکید بر اینکه نانو ربات بر پایه نانوسیستم‌های پپتیدی در مقایسه با نانو لوله‌های پپتیدی دارای قدرت و توان بالاتری هستند، خاطرنشان کرد: از این نانو ربات‌ها برای دارو رسانی هدفمند استفاده می‌شود.
به گفته این محقق، نانو ربات طراحی شده قادر است داروهای مورد نظر را در موضع مورد نظر رهاسازی کند.
وی در این باره توضیح داد: برای آنکه بتوانیم چندین نوع دارو را بر روی یک حامل اعمال کنیم، به طوری که این حامل بتواند داروهای متصل شده را در زمان‌های مختلف به بافت‌های هدف تعیین شده بدن حمل کند، نیاز است تا با بهره‌گیری از تکنیک‌های خاص، نانو سیستم‌هایی طراحی کنیم تا نیازهای متنوع ما در حمل دارو را رفع کند.
بابازاده ادامه داد: محققان در این طرح به حامل‌هایی با ویژگی‌های نانو ربات‌های زیستی بر پایه نانو سیستم‌های پپتیدی دست یافتند که در آن حمل داروها به صورت هوشمند صورت می‌گیرد.
به گفته وی، استفاده از ویژگی‌های نانو ربات و نانوسیستم‌های مجتمع در یک سیستم واحد، موجب شده است که حامل چندین نوع دارو را حمل کند و داروها در زمان‌های مختلف در نقاط هدف رهاسازی شوند.
وی هزینه زیاد پیاده سازی نانو ربات‌ها را یکی از دلایل عمده صنعتی نشدن این فناوری ذکر کرد و افزود: در این مطالعات با استفاده از تکنیک منحصر به فرد در ساخت این نانو ربات، موفق شدیم زمان و هزینه ساخت را بسیار کاهش دهیم که این امر گامی بزرگ در جهت صنعتی شدن فرآورده‌های این تکنولوژی نوین خواهد بود.
بابازاده، نانو ذرات و نانو لوله‌های ساخته شده در حوزه نانو مدیسین را شامل نقاط کوانتومی، نانو پوسته‌ها، درخت سان‌ها، نانوذرات کروی و نانولوله‌های کربنی دانست و یادآور شد: هرکدام از این نانو ذرات قادر هستند تنها یک دارو را با خود حمل کند، از این رو هزینه‌ها و زمان ساخت داروهای هدفمند با استفاده از نانو ذرات بسیار زیاد است ضمن آنکه اکثر آنها برای بدن سمی هستند.
مدیرعامل این شرکت دانش بنیان با تاکید بر این که در ساختار این نانو حامل از واحدهای اسید آمینه و پپتیدها استفاده شده است، یادآور شد: استفاده از واحدهای پپتیدی در ساختمان این حامل موجب کاهش هزینه‌های ساخت و افزایش سرعت در ساخت این حامل شده است.
بابازاده ادامه داد: با توجه به اینکه اکثر داروها دارای ساختمان پروتئینی هستند؛ بنابراین استفاده از ساختارهای پپتیدی موجب اتصال آسان‌تر لیگاندها بر روی سطح حامل و افزایش قدرت اتصال لیگاند شده است.
به گفته این محقق، نوع اتصال بین لیگاند پروتینی و حامل پپتیدی در نانوربات ساخته شده از نوع پیوند پپتیدی است.
وی، حمل هدفمند داروها را از دیگر اهداف استفاده از نانوسیستم پپتیدی در ساخت نانوربات ذکر کرد و گفت: از این رو می‌توان انتظار داشت که پس از رساندن داروها به نقاط هدف، ماموریت حامل به اتمام خواهد رسید.
بابازاده در خصوص سرنوشت این نانو حامل پس از رهاسازی دارو گفت: به دلیل استفاده از واحدهای پپتیدی در ساختار این حامل، پس از اتمام ماموریت، خود حامل نیز به عنوان منبع انرژی برای سلول‌های بدن مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
وی با تاکید بر اینکه ساختار کلی این نانوحامل از واحدهای پپتیدی تشکیل شده و تمام اسید آمینه‌های تشکیل دهنده سیستم توسط پیوند پپتیدی به یکدیگر متصل شده‌اند، خاطرنشان کرد: نحوه ورود این نانوسیستم به بدن از طریق اسپری‌های دهانی است.
