کسی که ولایت ورهبری را قبول دارد اما به بهانه هایی به نماز جمعه نمی رود، آیا این شیوه و رفتار، گول زدن شرعی و توهین به ولایت نیست؟

نماز جمعه

شركت در نماز جمعه گر چه بسيار خوب و داراي فضيلت و اجر زيادي است. اما در عصر غيبت نماز جمعه واجب عيني نيست، بلكه واجب تخييري است. پس كسي كه در نماز جمعه شركت نكرد، كار خلاف شرع مرتكب نشده، بلكه فضيلتي را از دست داده كه ممكن است با انجام عبادتي ديگر تا حدودي آن را جبران نمايد.

گفتار ولي فقيه به سه بخش تقسيم مي‏شود:

1. فتوا،

2. توصيه‏ها و بيانات ارشادي،

3. احكام حكومتي كه يا مستقيماً خود صادر مي‏كند و يا از مجاري قانوني (مانند مجلس شوراي اسلامي) صادر مي‏شود.

بخش اول، براي مقلدان او لازم‏الاجرا است و اظهار نظر و حتي انتقاد در آن به معناي مناظره علمي و فقهي است كه جايز و مطلوب مي‏باشد؛ ولي نيازمند تخصص لازم و قدرت اجتهاد است.

بخش دوم، الزامي نمي‏آورد و نقش عمده آن آگاهي بخشي، روشنگري و هدايت است. اظهار نظر و انتقاد، بحث و تحقيق درباره اين امور جايز است و حتي اگر شخصي، نظري مخالف با رهبري داشت، اطاعت از اين گونه توصيه‏هاي رهبري -تا جايي كه با قانوني مخالفت نكند الزامي نيست. در اين موارد او مي‏تواند؛ بلكه بنا به اهميت موضوع بايد آراي خود را به رهبر برساند و وظيفه مشاوره را در اين باب انجام دهد. البته آراي خود را در سطح جامعه، نبايد به گونه‏اي تبليغ كند كه باعث بي‏حرمتي و تضعيف رهبر و حكومت اسلامي شود.

بخش سوم، اطاعت از دستورات و احكام ولايي و حكومتي يا قوانين مدون جمهوري اسلامي -كه به يك اعتبار احكام ولي فقيه‏اند براي همگان(حتي غير مقلدان او) لازم و واجب است و تخلّف از آن به هيچ وجه جايز نيست.(حتي اگر شخصي آن قانون را خلاف مصلحت بداند)؛ زيرا روشن است در هر قانون و كشوري، اگر رعايت قوانين و دستورات الزامي، تابع سليقه‏هاي متنوع شود، آن كشور با هرج و مرج مواجه شده و قوانين آن ضمانت اجرايي نخواهد داشت.

براساس آموزه‏هاي اسلامي و منابع معتبر ديني، اطاعت از چنين دستوراتي واجب مي باشد.