در حال حاضر کن جزو منطقه پنج شهرداری تهران است. رودخانه کن -سولقان طولش ۳۳ کیلومتر است و از رشته‌‌کوه توچال سرچشمه می‌گیرد.
این دهستان از ۱۶ آبادی تشکیل شده‌است که
عبارتند از: امامزاده داود – مزراء (امامزاده عقیل) – باغ میر – جنگلک – رندان –
سنگان – سولقان – طالون – قلعه ارامنه- قلهک دره – حسن آباد- کشار سفلی – کشار
علیا – کن – کیگا – هریاس مرکز این دهستان، ده سولقان می‌باشد. سولقان به دو محله
نسبتا بزرگ تقسیم می‌شود که هر کدام از آنها دارای بخش‌هایی هستند: ۱ – محله ده،
که محله بالا نیز نامیده می‌شود، شامل محله‌های زیر است: پشته کوچک، حصار،پاچنار،
میان ده، پاجوزدار، کوچه پایین ۲ – محله پایین، که داروکورو نیز نامیده می‌شود،
شامل محله‌های زیر است: باغ شاه، محله قاضی، اُلُمبالا. امامزاده داوود نیز در
این منطقه است که با ۱۱ پشت به دومین امام شیعیان می‌رسد. بقعه‌اش در دوران صفویه
ساخته شده و توسعه‌یافتگی‌اش به دوران فتحعلی‌شاه می‌رسد.
طول جاده‌ای که از کن شروع شده، از سولقان
گذشته و در آخر به امامزاده داوود می‌رسد حدود ۲۵ کیلومتر است. مسیر دیگری که می‌توانید
به امامزاده دسترسی پیدا کنید، از کنار رودخانه فرحزاد است و طول مسیرش ۱۵ کیلومتر
است. این مسیر زیاد توصیه نمی‌شود، چون هنوز خاکی است، ولی به خاطر وجود رودخانه‌ای
زیبا و مناظری زیباتر بیشتر مورد توجه گردشگران قرار می‌گیرد.
در اطراف کن، کوه‌های بسیاری ست که بعض آن،
عبارتست از: باغ‌میر، بازارک و لیچه.در اطراف کن دره‌های بسیاری هست که دره حصارک
و دره زرنو کوچک از آن جمله‌اند. در پای همه کوه‌هایی که نام بردیم نهرهایی روان
است که آب آنها به کن می‌ریزد. بجز امامزاده داوود، امامزاده‌های دیگری هم در این
منطقه وجود دارد. امامزاده شعیب، امامزاده علی‌‌بن جعفر و امامزاده محمد (علیهم
السلام) از آن جمله‌اند.
دره خوش آب و هوای کن در شمال غربی تهران قرار
دارد. روستای کن در این منطقه یکی از قدیمی ترین روستاهای حاشیه تهران محسوب میشده
به نحوی که این روستا یکی از چند روستای ولایت ری قدیم بوده . اما امروز دیگر اثری
از قدمت تاریخی-باستانی این روستا برجای نمانده و سرعت توسعه شهر نشینی، تأثیر خود
را بر بسیاری از جوانب آن تحمیل نموده است.
دره کن واقع در شمال غربی تهران از جمله خوش آب
و هواترین مناطق ییلاقی اطراف شهر تهران محسوب می شود. رودخانه کن همانطورکه گفته
شد، سرمنشأ آن از کوه های البرز شمالی و رشته کوه توچال می باشد، در این دره
جاریست. این رود با طولی تقریبی ۳۳ کیلومتر، پر آب ترین رود تهران است. وجه تسمیه
این رودخانه، روستاو دره کن است که در لهجه تهرانی به معنای گودال و چاله می باشد.
قرارگرفتن کن درون دره سبب می شود تا از هیچ کجای تهران نتوان آن را دید. به همین
دلیل در قدیم نام کن را برای این منطقه انتخاب کردند. این منطقه علاوه بر
برخورداری از زیبایی های طبیعی، پوشیده از باغ های میوه می باشد.
امروزه در مسیر جاده کن سولقان، کافه رستوران
های زیادی به چشم می خورد. علاوه بر قدمت تاریخی کن، وجود آستان امامزاده داوود در
انتهای این جاده نیز سبب شهرت هرچه بیشتر منطقه شده است. حتی در نوشته ها و اسناد
تاریخی نیز همواره از کن به عنوان منطقه ای خوش آب و هوا و حاصلخیز یاد شده است.
علاوه بر این برخی آثاروصنایع دستی -باستانی بدست آمده در این منطقه همانند کوزه های طلای یافت شده در سال ۱۳۸۵ شمسی (در حین پروژه ساخت بزرگراه شهید همت)، نحکایت از قدمت حضور انسان از دست کم ۱۴۰۰ سال پیش در این منطقه می باشد. اما وجود رودخانه های متعدد در این منطقه از جمله رود کن، قدمت بسیار بیشتری می توان برای حضور انسان در این منطقه قائل شد. حتی اهالی منطقه لهجه خاص خود را داشته اند که به لهجه کنی معروف است. هنوز هم می توان ردپای بافت معماری قدیمی منطقه را در خانه های قدیمی و تکایای کن مشاهده کرد. اکنون ،کَن یکی از بخش های تهران بزرگ است.از جمله کوه های اطراف کن می توان به کوه کوهک، کبوتک، آسیابک، هزار دره پهنه حصار و … اشاره کرد. وجود کوه های متعدد طبیعتاً دره های متعددی را نیز در این منطقه بوجود می آورد. دره وسک، قلاچ، گرم دره، خرگوش دره، مالا و باغ میر نامی تعدادی از دره های منطقه کن می باشد. کشاورزی و دامداری هنوز هم عمده ترین مشاغل موجود در کن محسوب می شود. توتستان های کن از شهرت بسیاری در تهران برخوردارند.وسعت کلانشهر تهران و تأثیر زندگی شهرنشینی، چهره کن را نیز دستخوش تغییر نموده و علاوه بر تغییرات ایجاد شده در خانه ها و کوچه ها، سبب از بین رفتن بسیاری از باغات منطقه و کوچ اهالی به تهران گردیده است. کن دارای پنج محله قدیمی به نام های سرآسیاب، میانده، درقاضی، بالون یا بالان و اسماعیلیان یا اسمالون می باشد. محلات جدیدتری نظیر شهران، آریاشهر، شهر زیبا و دهکده المپیک نیز قبلاً جزء حومه این روستا محسوب می شده اند.
