به گزارش خبرگزاری دانا، محققان دانشگاه ایالتی اوهایو در این مطالعه به مقایسه ۱۵ کودک مبتلا به اوتیسم با رده سنی ۱۸ ماه تا ۷ سال پرداختند و گروه کنترل هم متشکل از ۱۵ کودک فاقد این اختلال رشدی بودند.
مجموعه تست های انجام شده نشان داد هر دو گروه از کودکان به شدت متکی بر تکنیک مشابه در یادگیری کلمات جدید هستند؛ آنها نگاه معلم را به هنگام نام بردن اسم اشیاء دنبال می کنند.
یافته های این مطالعه نشان داد کودکان مبتلا به اوتیسم ۷۵ درصد مواقع قادر به دنبال کردن حرکت چشم معلم بودند، در حالیکه در گروه کنترل این رقم تنها ۷۸ درصد بود.
اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط چشمی با سایر افراد تحت شرایط مشخص مشکل دارند، از اینرو درمانگرها سعی دارند آنها را به داشتن ارتباط چشمی ترغیب کنند.
آلیسون بن الاوادی، عضو تیم پژوهش، در این باره می گوید: «ما دریافتیم اگر از نگاه خیره چشم به شیوه ای معنادار و با الگوی ثابت استفاده شود، کودکان مبتلا به اوتیسم خودشان آن نگاه را دنبال کرده و کلمات جدید را خواهند آموخت.»
