وجود، رفتار خودداری از رفتن به مدرسه می تواند در هر سنی روی دهد؛ واقعیت این است که توجه به مسئلهˈ مدرسه هراسیˈ بسیار با اهمیت است.
به گزارش خبرگزاری دانا،مجتبی کاشانی روان‌شناس و مشاور اظهار داشت: امتناع از رفتن به مدرسه در میان دختران و پسران دانش آموز به یک اندازه رایج است و معمولا کلاس اولی ها بیشتر با این مشکل روبرو می شوند.
وی در ادامه گفت: وجود، رفتار خودداری از رفتن به مدرسه می تواند در هر سنی روی دهد؛ واقعیت این است که توجه به مسئله ˈمدرسه هراسیˈ بسیار با اهمیت است و والدین نباید نسبت به آن بی تفاوت باشند.
این روان‌شناس و مشاور تأکید کرد: گفتن جملاتی نظیر "اگر گریه کنی دیگر مامان یا بابات نیستم"، "به همه می‌گم تا آبرویت برود و خجالت بکشی"، "اگر این کارو کنی می گویم که ناظم تنبیهت کند"، "تو مامان و بابا را دوست نداری وگرنه اینطور گریه نمی‌کردی"، "خانم معلم فقط بچه‌های خوب را که گریه نمی‌کنند دوست دارد"، نه تنها موجب آرامش کودک نمی‌شود بلکه باعث ایجاد تنش،استرس، تخریب اعتماد به نفس و بوجود آمدن احساس شرم از خود می‌شود.
وی اضافه کرد: این استرس ناشی از وابستگی کودک به والدین است که بهترین راهکار آشنایی او با محیط مدرسه قبل از آغاز سال تحصیلی است همچنین از دیگر مواردی که باعث کاهش ترس و ایجاد علاقه به مدرسه در کودک می شود، استقبال و منتظر ماندن در هنگام پایان ساعت مدرسه از سوی والدین است.
کاشانی تصریح کرد: آشنایی کودک با توانایی و مهارت هایش، جرئت دادن به او برای غلبه بر مشکلات، همراهی با وی بویژه در روزهای نخست سال تحصیلی، گوش دادن به حرف ها و احساسات وی و بیان مزایا و فواید باسواد شدن و درس خواندن و نیز گفتن این جمله که چون تو مورد علاقه و احترام ما هستی به همین دلیل می خواهیم که به مدرسه بروی، نقش مهمی در کاهش ترس دانش آموز از مدرسه دارد.
این روان‌شناس در پایان گفت: بیان خاطرات شیرین خود از دوران تحصیل برای فرزند و دادن این اطمینان به کودک که او هم با دوستانش می‌تواند لحظات خوشی را تجربه کند باعث دلگرمی وی می‌شود، همچنین والدین به یاد داشته باشند هرگز نباید مدرسه را وسیله ای برای زور و تنبیه دانش آموز قرار داد و بیش از توان کودک از او انتظار درس خواندن نداشته باشند و اجازه بازی کردن هم به او بدهند.
وی در ادامه گفت: وجود، رفتار خودداری از رفتن به مدرسه می تواند در هر سنی روی دهد؛ واقعیت این است که توجه به مسئله ˈمدرسه هراسیˈ بسیار با اهمیت است و والدین نباید نسبت به آن بی تفاوت باشند.
این روان‌شناس و مشاور تأکید کرد: گفتن جملاتی نظیر "اگر گریه کنی دیگر مامان یا بابات نیستم"، "به همه می‌گم تا آبرویت برود و خجالت بکشی"، "اگر این کارو کنی می گویم که ناظم تنبیهت کند"، "تو مامان و بابا را دوست نداری وگرنه اینطور گریه نمی‌کردی"، "خانم معلم فقط بچه‌های خوب را که گریه نمی‌کنند دوست دارد"، نه تنها موجب آرامش کودک نمی‌شود بلکه باعث ایجاد تنش،استرس، تخریب اعتماد به نفس و بوجود آمدن احساس شرم از خود می‌شود.
وی اضافه کرد: این استرس ناشی از وابستگی کودک به والدین است که بهترین راهکار آشنایی او با محیط مدرسه قبل از آغاز سال تحصیلی است همچنین از دیگر مواردی که باعث کاهش ترس و ایجاد علاقه به مدرسه در کودک می شود، استقبال و منتظر ماندن در هنگام پایان ساعت مدرسه از سوی والدین است.
کاشانی تصریح کرد: آشنایی کودک با توانایی و مهارت هایش، جرئت دادن به او برای غلبه بر مشکلات، همراهی با وی بویژه در روزهای نخست سال تحصیلی، گوش دادن به حرف ها و احساسات وی و بیان مزایا و فواید باسواد شدن و درس خواندن و نیز گفتن این جمله که چون تو مورد علاقه و احترام ما هستی به همین دلیل می خواهیم که به مدرسه بروی، نقش مهمی در کاهش ترس دانش آموز از مدرسه دارد.
این روان‌شناس در پایان گفت: بیان خاطرات شیرین خود از دوران تحصیل برای فرزند و دادن این اطمینان به کودک که او هم با دوستانش می‌تواند لحظات خوشی را تجربه کند باعث دلگرمی وی می‌شود، همچنین والدین به یاد داشته باشند هرگز نباید مدرسه را وسیله ای برای زور و تنبیه دانش آموز قرار داد و بیش از توان کودک از او انتظار درس خواندن نداشته باشند و اجازه بازی کردن هم به او بدهند.
