مطالعه جدید یک درمان ترکیبی موثر را برای درمان سلول های سرطان تخمدان شناسایی کرده است.
به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از پایگاه سلولهای بنیادی، سرطان تخمدان تقریبا سه درصد سرطان های شایع در بین خانم ها را تشکیل می دهد و در بین سرطان های مربوط به سایر اندام های تولید مثلی، بیش از همه موجب مرگ می شود. متاسفانه این سرطان تا پیش از متاستاز آن به بافت های شکمی و لگنی تشخیص داده نمی شود و زمانی این سرطان شناخته می شود که درمان آن مشکل شده و به شیمی درمانی و پرتودرمانی پاسخ نمی دهد. در غیاب داروهای هدفمند خاص، اغلب از داروهای پلاتینیومی برای درمان سرطان تخمدان استفاده می شود.
محققین در دانشگاه بوستون، کالپپتین(مهارکننده کالپین پروتئاز) را با یک مهار کننده اپی ژنتیکی(سدیم بوتیرات) و SAHAترکیب کردند. زمانی که این ترکیبات در دوز پایین تر از میزان بهینه و به صورت ترکیبی استفاده شدند، موجب مهار رشد سلول های سرطان تخمدان شده و مرگ سلولی را در آن ها القا کردند.
نکته جالب این مطالعه این بود که، کالپپتین به عنوان یک داروی اپی ژنتیکی نیز عمل می کند و تگ های متیل را از ژن ها بر می دارد و در نتیجه ممکن است نقش دوگانه ای را بازی کند: هم سلول های سرطانی را می کشد و هم به عنوان یک داروی اپی ژنتیکی عمل می کند.
به نظر می رسد که داروی اپی ژنتیکی بودن به تنهایی برای سرطان درمانی کافی نیست و به مهار کننده های هدفمند و داروهای اپی ژنتیکی نیاز است که بتوانند کارایی درمان را با مهار سلول های پیش ساز/بنیادی را با القای بیان ژن های سرکوب کننده توموری و بلوک کردن ژن های پیشبرنده سرطان بهبود ببخشند.
در مطالعات گذشته محققین نشان داده بودند که اپی ژنتیک نقش مهمی را در تشکیل سلول های پیش ساز سرطانی، پیشرفت سرطان، متاستاز و مقاومت به داروهای سرطانی بازی می کند. به نظر می رسد که داروهای اپی ژنتیکی، سلول های سرطان تخمدانی مقاوم به داروی پلاتینیوم را حساس کرده و سلول های بنیادی سرطانی را می کشند.
محققین در دانشگاه بوستون، کالپپتین(مهارکننده کالپین پروتئاز) را با یک مهار کننده اپی ژنتیکی(سدیم بوتیرات) و SAHAترکیب کردند. زمانی که این ترکیبات در دوز پایین تر از میزان بهینه و به صورت ترکیبی استفاده شدند، موجب مهار رشد سلول های سرطان تخمدان شده و مرگ سلولی را در آن ها القا کردند.
نکته جالب این مطالعه این بود که، کالپپتین به عنوان یک داروی اپی ژنتیکی نیز عمل می کند و تگ های متیل را از ژن ها بر می دارد و در نتیجه ممکن است نقش دوگانه ای را بازی کند: هم سلول های سرطانی را می کشد و هم به عنوان یک داروی اپی ژنتیکی عمل می کند.
به نظر می رسد که داروی اپی ژنتیکی بودن به تنهایی برای سرطان درمانی کافی نیست و به مهار کننده های هدفمند و داروهای اپی ژنتیکی نیاز است که بتوانند کارایی درمان را با مهار سلول های پیش ساز/بنیادی را با القای بیان ژن های سرکوب کننده توموری و بلوک کردن ژن های پیشبرنده سرطان بهبود ببخشند.
در مطالعات گذشته محققین نشان داده بودند که اپی ژنتیک نقش مهمی را در تشکیل سلول های پیش ساز سرطانی، پیشرفت سرطان، متاستاز و مقاومت به داروهای سرطانی بازی می کند. به نظر می رسد که داروهای اپی ژنتیکی، سلول های سرطان تخمدانی مقاوم به داروی پلاتینیوم را حساس کرده و سلول های بنیادی سرطانی را می کشند.
