فرزانه فدوی/خبرگزاری دانا؛ با وجود گذشت حدود ٢٨ سال از تصويت قوانين اينگونه مدارس پدران و مادران بسياري با ورود فرزندشان به سن مدرسه با آينده نگري هايي كه ممكن است واهي هم باشد،به هرشكلي كه ممكن است تمايل دارندفرزندشان در يك مدرسه خاص كه طبيعتا هم كلاسي هاي كمتري هم خواهد داشت مشغول به تحصيل شود.
ناگفته نماند كه وضعيت اقتصادي خانواده هااگرچه در اين زمينه حرف اول را ميزند اماسيل عظيمي از آنها به هرطريقي كه مي توانند سعي ميكنند هزينه هاي نجومي و طاقت فرساي اين مدارس را بپردازند تا شايد دختر ويا پسر محصلشان در آينده به بهترين و بالاترين مراتب شغلي دست پيدا كند.
اما در كنار همه اين ها هميشه سوالاتي ذهن والدين را به خود مشغول ميكند كه از جمله آنها مي توان به مواردي همچون: بهترين مدرسه غيردولتي كجاست؟ و يا مدرسه غيردولتي مناسب با هزينه هاي مناسب هم وجود دارد؟
براي رسيدن به پاسخ اينگونه سوالات كه قطعا ضروري هم هستند؛ والدين در گام اول از نزديكان خود شروع به پرس و جو و تحقيق ميكنند تا حداقل قبل از شروع سال تحصيلي جديد، فرزندشان را با خيالي آسوده به دامن مدرسه اي بفرستندكه در نهايت آينده زندگي آنها را با همان شهريه هايي كه ميپردازند قرار است رقم بزند.
خدمات يا هزينه؟ ترازوي كدام سنگين تر است؟
در بازديدي كه از يكي از همين مدارس غيردولتي در منطقه مركزي تهران داشتيم متوجه شديم هرچند تعداد دانش آموزان محصل درهر كلاس فقط به اندازه شمارش انگشتان دست است ، اما شهريه هاي دريافتي در ازاي ارائه امكانات لازم براي دانش آموزان مشغول به تحصيل در اين مركز عادلانه نيست.چراكه حياط اين مدرسه فضايي در
حدود ٤٠ متر را به خود اختصاص داده بود و با يك حساب سرانگشتي شايد به هر دانش آموز اين مدرسه تنها يك متر مي رسيد!
اما نكته اي كه شايد براي هرفردي جدا از حوزه آموزشي بحث برانگيز باشد اين است كه دانش آموزان اين دبستان هرچند هم كه تعداد كمي هستند اما در اين فضاي كوچك آن هم با پرداخت شهريه هاي بالا چطور مي توانند ماندگار باشند
مدرسه است يا دانشگاه؟
خارج از بحث دبستان ها انگار تحصيل در يك دبيرستان سطح بالا و غيردولتي هم به يكي از دغدغه هاي اصلي والدين و همين طور دانش آموزان تبديل شده تا جايي كه خود آنها هم اصرار به ادامه تحصيل در همين مدارس را دارند.
مكان هايي كه نام مدرسه را دارند اما شهريه هاي كه دريافت مي كنند آنها را هم تراز با يك دانشگاه غيردولتي نمايش مي دهد.
اكثر والدين با اين ذهنيت كه " مي خواهم فرزندم در بهترين دانشگاه ها قبول شود" حاضر به تقبل كردن هزينه هاي نجومي اين مدارس مي شوند.
اما زيني وند كه مدتي پيش سمت مديركل مدارسغيردولتي را برعهده داشت گفته بود: شاخص هاي مختلفي مثل ساعت آموزشي،تعداد كلاس ها،تعداد دانش آموزان،نيروهاي مشغول به فعاليت،ميانگين حقوق و...به همراه ٧ سرفصل الگوي شهريه را براي مدارس غيردولتي تعيين ميكنند.
با همه اين ها نمي توان گفت اين مدارس براي همه دانش آموزان نتايج خوبي خواهند داشت يا خير، اما نكته جالب توجه اين است كه مدارس غيردولتي بي عدالتي هاي آموزشي را به همراه ندارند.
اما اينكه چقدر مي توانند در ارائه خدمات مطلوب و مناسب كه در ازاي دريافت شهريه هاي بالا موظف به انجام آن هستند موفق و توانمند باشند بستگي به نيروهايي دارد كه در اين گونه مدارس مشغول به فعاليت هستند.
