به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از پایگاه خبری نیو یوروپ، نرسی قربان، مدیر کمیسیون محیط زیست و انرژی اتاق بازرگانی بین المللی در ایران گفت، بعد از لغو تحریم ها، اروپا به ایران کمک کرده که صادرات انرژی خود را افزایش دهد.
این کارشناس انرژی افزود: «پس از آنکه تحریم ها علیه ایران لغو شد، صادرات نفت ایران روزانه یک میلیون بشکه افزایش داشت... اروپا یک فاکتور مهم در این افزایش بود. افزایش خرید توسط شرکت های انرژی و تجار اروپایی و آغاز شد و در طول زمان بیشتر شد تا این مسئله امکان پذیر شود.»
به گفته قربان، از سال 1975 یعنی زمانی که خط لوله ایگات (ایران گاز ترانکلاین) طراحی و برای صادرات سالانه 30 میلیارد متر مکعب گاز به اروپا ساخته شد، صدور گاز به اروپا یکی از اهداف ایران بوده است.
وی افزود: «انقلاب، جنگ با عراق و دیگر حوادث هدف این پروژه را به تامین نیاز داخلی تغییر داد. ایده ارسال گاز به اروپا از طریق ترکیه از مسیر سوریه (قبل از جنگ داخلی) مورد توجه بوده اما کاری در این باره صورت نگرفته است.» وی گفت، بخشی از این مسئله به دلیل کمبود گاز در داخل ایران در هنگام زمستان است.
«امروز تقاضای داخلی به اندازه توسعه صنعت گاز در حال افزایش نیست. در طی 5 سال آینده ایران سالانه حدود 50 میلیارد متر مکعب گاز برای صادرات خواهد داشت. حدود 9 میلیارد متر مکعب از آن به عراق خواهد رفت. پاکستان، هند و اروپا هم ممکن است در برنامه باشند و همچنین صادرات ال ان جی هم احتمالا مورد توجه قرار خواهد گرفت.»
وی خاطر نشان کرد، ایده صادرات برق به جای گاز موضوع بحث فراوانی در ایران قرار گرفته است. «این به دلیل تغییرات در قیمت نفت بوده که گاز هم بر اساس آن قیمت گذاری می شود. همچنین سرمایه گذاری سنگینی برای احداث خط لوله انتقال گاز به اروپا لازم است که با توجه به اتکا به ترکیه به عنوان یک مسیر ترانزیتی توجیه اقتصادی آن چندان مشخص نیست.»
«یک جایگزین دیگر، کنسرسیومی اروپایی است که در خط لوله انتقال گاز در ایران و ترکیه سرمایه گذاری کند و گاز را با قیمتی مشخص خریداری کند و مسئول انتقال و بازاریابی آن و مهمتر از همه امنیت این عملیات باشد. البته این سناریویی بسیار غیر محتمل است.»
این کارشناس انرژی افزود: «پس از آنکه تحریم ها علیه ایران لغو شد، صادرات نفت ایران روزانه یک میلیون بشکه افزایش داشت... اروپا یک فاکتور مهم در این افزایش بود. افزایش خرید توسط شرکت های انرژی و تجار اروپایی و آغاز شد و در طول زمان بیشتر شد تا این مسئله امکان پذیر شود.»
به گفته قربان، از سال 1975 یعنی زمانی که خط لوله ایگات (ایران گاز ترانکلاین) طراحی و برای صادرات سالانه 30 میلیارد متر مکعب گاز به اروپا ساخته شد، صدور گاز به اروپا یکی از اهداف ایران بوده است.
وی افزود: «انقلاب، جنگ با عراق و دیگر حوادث هدف این پروژه را به تامین نیاز داخلی تغییر داد. ایده ارسال گاز به اروپا از طریق ترکیه از مسیر سوریه (قبل از جنگ داخلی) مورد توجه بوده اما کاری در این باره صورت نگرفته است.» وی گفت، بخشی از این مسئله به دلیل کمبود گاز در داخل ایران در هنگام زمستان است.
«امروز تقاضای داخلی به اندازه توسعه صنعت گاز در حال افزایش نیست. در طی 5 سال آینده ایران سالانه حدود 50 میلیارد متر مکعب گاز برای صادرات خواهد داشت. حدود 9 میلیارد متر مکعب از آن به عراق خواهد رفت. پاکستان، هند و اروپا هم ممکن است در برنامه باشند و همچنین صادرات ال ان جی هم احتمالا مورد توجه قرار خواهد گرفت.»
وی خاطر نشان کرد، ایده صادرات برق به جای گاز موضوع بحث فراوانی در ایران قرار گرفته است. «این به دلیل تغییرات در قیمت نفت بوده که گاز هم بر اساس آن قیمت گذاری می شود. همچنین سرمایه گذاری سنگینی برای احداث خط لوله انتقال گاز به اروپا لازم است که با توجه به اتکا به ترکیه به عنوان یک مسیر ترانزیتی توجیه اقتصادی آن چندان مشخص نیست.»
«یک جایگزین دیگر، کنسرسیومی اروپایی است که در خط لوله انتقال گاز در ایران و ترکیه سرمایه گذاری کند و گاز را با قیمتی مشخص خریداری کند و مسئول انتقال و بازاریابی آن و مهمتر از همه امنیت این عملیات باشد. البته این سناریویی بسیار غیر محتمل است.»