سفیر هند در ایران اظهار داشت که مهم ترین دستاورد برجام، افزایش واردات نفت خام هند از ایران و امکان پرداخت پول نفت آن هم به ارز محلی است که پیش از این امکانپذیر نبود.
به گزارش خبرگزاری دانا، ایران و هند تاریخ، فرهنگ و روابط تجاری مشترک دراز مدتی دارند اما در ۱۰ سال گذشته به دلیل اعمال تحریم‌های مرتبط با برنامه هسته‌ای بر ایران، روابط تجاری این دو کشور به بخش انرژی و محصولات کشاورزی محدود شد.
در دوران سخت تحریم، هند از معدود کشورهایی بود که روابط اقتصادی و تجاری اش با ایران استمرار داشت، عامل اصلی‌اش فرهنگ بود و تکثر و تعمیق پیوندهای تمدنی.
در سیاست راهبردی و صحیح نگاه به شرق ایران، که در دوران پساتحریم نیز با قوت استمرار خواهد داشت، هند جایگاه ویژه و ممتازی دارد چرا که کشور هند چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است که همچنان با رشد اقتصادی ۷ درصدی، مسیر توسعه را شتابان طی میکند، ایران نیز بزرگترین اقتصاد منطقه و بیستمین اقتصاد بزرگ دنیاست و آنچه در این میان قابل توجه است، مکمل بودن اقتصاد دو کشور است. بنابراین؛ بزرگتر و بزرگتر شدن اقتصاد ایران و هند؛ نه تنها فضای پیرامونی آنها را تنگ نمی‌کند، بلکه بر سرعت رشد اقتصادی دو کشور افزوده و موجب جبران کاستی‌ها خواهد شد.
در این راستا خبرنگار مهر گفتگویی با «سائوراب کومار» سفیر هند در ایران انجام داده است که در ادامه از نظر می گذرد:
*زمینه های مشترک همکاری میان ایران و هند چیست؟
روابط قدیمی و تاریخی هند و ایران مثال زدنی است. دو کشور در بخش های مختلف از جمله اقتصاد، فرهنگ، موضوعات علمی، توریسم و همچنین انرژی همکاریهای دوجانبه خوبی دارند و همینطور پتانسیل های زیادی برای همکاریهای دوجانبه در آینده وجود دارد، در این باره می توان سفر سال گذشته «نارندرامودی» نخست وزیر کشورمان به ایران را مثال زد که طی این سفر ملاقات هایی با مقامات ایرانی داشتند و بر تقویت روابط دوجانبه تاکید کردند.
*بعد از برجام چه تغییری در حجم روابط اقتصادی میان دو کشور به وجود آمده است؟
مهم ترین نتیجه برجام افزایش خرید نفت خام از ایران و پرداخت مبلغ این نفت است. این مهم مخصوصا پرداخت پول نفت آن هم به ارز محلی قبل از برجام امکانپذیر نبود و این در واقع یک شرایط برد- برد را برای دو طرف یعنی هند و ایران در برداشته و نکته مهم اینکه قبل از برجام به دلیل محدودیت های قانونی و بانکی مقدار محدودی نفت می شد از ایران خرید ولی پس از برجام این محدودیت ها رفع شده و امکان خرید نفت بیشتری از ایران وجود دارد.
*ایران چه جایگاهی در تامین انرژی هند دارد؟ و آیا حجم واردات انرژی هند از ایران افزایش خواهد یافت؟
همانطور که قبلا هم گفتم همکاری در زمینه انرژی برای هند بسیار مهم است. قبل از برجام ایران دومین تامین کننده نفت هند خام بود ولی بعد از برجام تامین انرژی از ایران اضافه شده، ایران هنوز دومین تامین کننده نفت خام هند است و با توجه به دسترسی که من به اطلاعات و آمار وارقام دارم می توانم بگویم که هند در سال گذشته ۲۰ میلیون مترمکعب نفت از ایران خریده است به ارزش ۷ میلیارد دلار، نکته ای که در اینجا وجود دارد گذر از نقش تامین کننده و خریدار در روابط ایران و هند در بخش انرژی است چرا که هند تمایل دارد که روابط به صورت استراتژیک در حوزه انرژی با ایران پیگری شود.
*هند در سال ۲۰۱۳ از خط لوله گاز صلح جدا شد، بعد از این جدایی وزیر نفت هند اعلام کرد که ما هنوز برای پیوستن به خط لوله صلح راغب هستیم، موضع کنونی هند دراین باره چیست و در صورت عدم تمایل برای پیوستن به خط لوله صلح، جایگزین هند برای این پروژه چیست؟
من تمایلی به اشاره به تاریخ این خط لوله ندارم و آنچه در اینجا مهم است این است که این خط لوله در واقع یک گزینه است برای انتقال گاز و مواد پتروشیمی. طوری که ما به گزینه ها نگاه می کنیم، گزینه های مختلفی وجود دارد و انواع و اقسام خط لوله وجود دارد خط لوله هایی که موازی هستند و یا خط لوله هایی که روی هم قرار میگرند و... .
نکته ای که وجود دارد بررسی اقتصادی بودن این گزینه ها است که کدامیک از لحاظ اقتصادی برای دوطرف ایران و هند موثرتر خواهد بود و همانطور که عرض کردم تاکید بر اقتصادی بودن این خط لوله برای ما بسیار مهم است.
*هند از مشارکت در نشست احیای جاده ابریشم امتناع کرد و موضوع کشمیر را از دلایل آن دانست. با توجه به کنار کشیدن آمریکا از پیمان ترانس پاسیفیک و تلاش چین برای احیای جاده ابریشم، بلوک بندی اقتصادی هند در منطقه به چه صورتی خواهد بود؟ آیا در جاده ابریشم جدید نهایتا مشارکت خواهد کرد؟
موضع هند در مورد طرح جاده ابریشم نو (پروژه یک کمربند- یک جاده کاملا مشخص است. کریدور اقتصادی چین-پاکستان (سی پیک) از هند عبور می کند و از مناطقی است که هند و پاکستان بر سر آن منازعات دارند. عبور از این مسیر غیرقانونی است. کریدور اقتصادی چین و پاکستان در واقع یک از میسرهای بسیاری مهم برای پروژه جاده ابریشم نو به محسوب می شود و به همین خاطر انتظار می رود که دلایل و مشکلات هند هم در نظر گرفته شود.
از نقطه نظر اقتصادی هند مشتاق هست تا روابط اقتصادی خوبی با همه کشورها داشته باشد و به عنوان مثال هند در مذاکرات RCEP که با چین و سایر کشورهای آسیای میانه در حال برگزاری است، مشارکت فعال دارد. ما همچنین در حال مذاکره با اروپا برای ایجاد روابط اقتصادی بلندمدت با کشورهای این حوزه هستیم که در حال حاضر به نتیجه موفقیت آمیزی نرسیده ایم و همینطور مذاکره با آسیای میانه در خصوص فعالیت های اقتصادی و ادامه برنامه هند برای گسترش روابط اقتصادی با کشورهای مختلف و همینطور ادامه فعالیتهای مشترک با سازمان تجارت جهانی (WTO ) که بتوانند موضاعات مختلفی را پیش ببرند.
بنابراین من با نظر شما موافق نیستم که هند با برخی کشورها روابط نزدیکی دارد اما در مقابل روابط مناسبی با برخی کشورهای دیگر ندارد، هند تمایل دارد تا با تمام کشورهای دنیا روابط سالمی داشته باشد.
*اجلاس گروه تامین کنندگان هسته ای ماه آینده در سوئیس برگزار خواهد شد، هند بار دیگر درخواست خود برای عضویت در این گروه را مطرح خواهد کرد. با توجه به مخالفت مجدد چین برای عضویت هند در گروه تامین کنندگان هسته ای به خاطر امضا نکردن پیمان ان پی تی، و باتوجه به اینکه چین در شورای امنیت سازمان ملل حق وتو دارد، هند چه اقدامی در این زمینه خواهد کرد؟
سیاست ما روشن است، هند خواهان عضویت در گروه تامین کنندگان هسته ای است و در این راستا به رایزنی هایی با بعضی از اعضای این سازمان از جمله چین برای رسیدن به درخواست خود ادامه می دهد.
در دوران سخت تحریم، هند از معدود کشورهایی بود که روابط اقتصادی و تجاری اش با ایران استمرار داشت، عامل اصلی‌اش فرهنگ بود و تکثر و تعمیق پیوندهای تمدنی.
در سیاست راهبردی و صحیح نگاه به شرق ایران، که در دوران پساتحریم نیز با قوت استمرار خواهد داشت، هند جایگاه ویژه و ممتازی دارد چرا که کشور هند چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است که همچنان با رشد اقتصادی ۷ درصدی، مسیر توسعه را شتابان طی میکند، ایران نیز بزرگترین اقتصاد منطقه و بیستمین اقتصاد بزرگ دنیاست و آنچه در این میان قابل توجه است، مکمل بودن اقتصاد دو کشور است. بنابراین؛ بزرگتر و بزرگتر شدن اقتصاد ایران و هند؛ نه تنها فضای پیرامونی آنها را تنگ نمی‌کند، بلکه بر سرعت رشد اقتصادی دو کشور افزوده و موجب جبران کاستی‌ها خواهد شد.
در این راستا خبرنگار مهر گفتگویی با «سائوراب کومار» سفیر هند در ایران انجام داده است که در ادامه از نظر می گذرد:
*زمینه های مشترک همکاری میان ایران و هند چیست؟
روابط قدیمی و تاریخی هند و ایران مثال زدنی است. دو کشور در بخش های مختلف از جمله اقتصاد، فرهنگ، موضوعات علمی، توریسم و همچنین انرژی همکاریهای دوجانبه خوبی دارند و همینطور پتانسیل های زیادی برای همکاریهای دوجانبه در آینده وجود دارد، در این باره می توان سفر سال گذشته «نارندرامودی» نخست وزیر کشورمان به ایران را مثال زد که طی این سفر ملاقات هایی با مقامات ایرانی داشتند و بر تقویت روابط دوجانبه تاکید کردند.
*بعد از برجام چه تغییری در حجم روابط اقتصادی میان دو کشور به وجود آمده است؟
مهم ترین نتیجه برجام افزایش خرید نفت خام از ایران و پرداخت مبلغ این نفت است. این مهم مخصوصا پرداخت پول نفت آن هم به ارز محلی قبل از برجام امکانپذیر نبود و این در واقع یک شرایط برد- برد را برای دو طرف یعنی هند و ایران در برداشته و نکته مهم اینکه قبل از برجام به دلیل محدودیت های قانونی و بانکی مقدار محدودی نفت می شد از ایران خرید ولی پس از برجام این محدودیت ها رفع شده و امکان خرید نفت بیشتری از ایران وجود دارد.
*ایران چه جایگاهی در تامین انرژی هند دارد؟ و آیا حجم واردات انرژی هند از ایران افزایش خواهد یافت؟
همانطور که قبلا هم گفتم همکاری در زمینه انرژی برای هند بسیار مهم است. قبل از برجام ایران دومین تامین کننده نفت هند خام بود ولی بعد از برجام تامین انرژی از ایران اضافه شده، ایران هنوز دومین تامین کننده نفت خام هند است و با توجه به دسترسی که من به اطلاعات و آمار وارقام دارم می توانم بگویم که هند در سال گذشته ۲۰ میلیون مترمکعب نفت از ایران خریده است به ارزش ۷ میلیارد دلار، نکته ای که در اینجا وجود دارد گذر از نقش تامین کننده و خریدار در روابط ایران و هند در بخش انرژی است چرا که هند تمایل دارد که روابط به صورت استراتژیک در حوزه انرژی با ایران پیگری شود.
*هند در سال ۲۰۱۳ از خط لوله گاز صلح جدا شد، بعد از این جدایی وزیر نفت هند اعلام کرد که ما هنوز برای پیوستن به خط لوله صلح راغب هستیم، موضع کنونی هند دراین باره چیست و در صورت عدم تمایل برای پیوستن به خط لوله صلح، جایگزین هند برای این پروژه چیست؟
من تمایلی به اشاره به تاریخ این خط لوله ندارم و آنچه در اینجا مهم است این است که این خط لوله در واقع یک گزینه است برای انتقال گاز و مواد پتروشیمی. طوری که ما به گزینه ها نگاه می کنیم، گزینه های مختلفی وجود دارد و انواع و اقسام خط لوله وجود دارد خط لوله هایی که موازی هستند و یا خط لوله هایی که روی هم قرار میگرند و... .
نکته ای که وجود دارد بررسی اقتصادی بودن این گزینه ها است که کدامیک از لحاظ اقتصادی برای دوطرف ایران و هند موثرتر خواهد بود و همانطور که عرض کردم تاکید بر اقتصادی بودن این خط لوله برای ما بسیار مهم است.
*هند از مشارکت در نشست احیای جاده ابریشم امتناع کرد و موضوع کشمیر را از دلایل آن دانست. با توجه به کنار کشیدن آمریکا از پیمان ترانس پاسیفیک و تلاش چین برای احیای جاده ابریشم، بلوک بندی اقتصادی هند در منطقه به چه صورتی خواهد بود؟ آیا در جاده ابریشم جدید نهایتا مشارکت خواهد کرد؟
موضع هند در مورد طرح جاده ابریشم نو (پروژه یک کمربند- یک جاده کاملا مشخص است. کریدور اقتصادی چین-پاکستان (سی پیک) از هند عبور می کند و از مناطقی است که هند و پاکستان بر سر آن منازعات دارند. عبور از این مسیر غیرقانونی است. کریدور اقتصادی چین و پاکستان در واقع یک از میسرهای بسیاری مهم برای پروژه جاده ابریشم نو به محسوب می شود و به همین خاطر انتظار می رود که دلایل و مشکلات هند هم در نظر گرفته شود.
از نقطه نظر اقتصادی هند مشتاق هست تا روابط اقتصادی خوبی با همه کشورها داشته باشد و به عنوان مثال هند در مذاکرات RCEP که با چین و سایر کشورهای آسیای میانه در حال برگزاری است، مشارکت فعال دارد. ما همچنین در حال مذاکره با اروپا برای ایجاد روابط اقتصادی بلندمدت با کشورهای این حوزه هستیم که در حال حاضر به نتیجه موفقیت آمیزی نرسیده ایم و همینطور مذاکره با آسیای میانه در خصوص فعالیت های اقتصادی و ادامه برنامه هند برای گسترش روابط اقتصادی با کشورهای مختلف و همینطور ادامه فعالیتهای مشترک با سازمان تجارت جهانی (WTO ) که بتوانند موضاعات مختلفی را پیش ببرند.
بنابراین من با نظر شما موافق نیستم که هند با برخی کشورها روابط نزدیکی دارد اما در مقابل روابط مناسبی با برخی کشورهای دیگر ندارد، هند تمایل دارد تا با تمام کشورهای دنیا روابط سالمی داشته باشد.
*اجلاس گروه تامین کنندگان هسته ای ماه آینده در سوئیس برگزار خواهد شد، هند بار دیگر درخواست خود برای عضویت در این گروه را مطرح خواهد کرد. با توجه به مخالفت مجدد چین برای عضویت هند در گروه تامین کنندگان هسته ای به خاطر امضا نکردن پیمان ان پی تی، و باتوجه به اینکه چین در شورای امنیت سازمان ملل حق وتو دارد، هند چه اقدامی در این زمینه خواهد کرد؟
سیاست ما روشن است، هند خواهان عضویت در گروه تامین کنندگان هسته ای است و در این راستا به رایزنی هایی با بعضی از اعضای این سازمان از جمله چین برای رسیدن به درخواست خود ادامه می دهد.
