به گزارش خبرگزاری دانا دکتر فرزاد پیرویان، معاون طرح و برنامه سازمان غذا و دارو و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، در حاشیه نخستین نشست تخصصی آکادمی اقتصاد سلامت گفت: یکی از اولویتهای ما در حوزه بیماریهای غیرواگیر در کشور اکنون بیماری دیابت است. ما یک شکاف ناشی از آگاهی بین بخش تخصصی و بخش سیاستگذاری نظام سلامت داریم و نگاههای متفاوتی نسبت به درآمدها و هزینههای آن از زاویه دید هر کدام وجود دارد. در دنیا برای اینکه اینها را به هم نزدیک کنند ابزارهایی بهکار میگیرند که قابل فهمتر باشد. یکی از این ابزارها بار بیماری و مطالعه هزینه ناشی از آن است. با این ابزارها، اولویتهای حوزه سلامت را تعیین میکنند و با بررسی اینکه کدام بیماری، عمر بیشتری را از مردم میگیرد سیاستگذار خارج از حوزه سلامت هم متوجه میشود که درحالحاضر بیشترین هزینه ناشی از بیماری در کدام زمینه بر جامعه و افراد تحمیل میشود و قاعدتا میتواند تخصیص بودجه و برنامهریزیهای مسائل مالی را بهتر انجام دهد.
وی درباره کوششها برای مدیریت هزینه دیابت در کشور اظهار کرد: اکنون در زمینه مطالعات بار بیماری کشوری اقداماتی انجام شدهاست و مورد استانهای آن را آماده کردهاند و روی نمونههای شهرستان کار میکنند و امیدواریم که در ادامه این کوششها بتوانیم عدد دقیق هزینهها را هم داشتهباشیم.
دکتر پیرویان ادامه داد: دیابت، یک بیماری پیشرونده است و درحالحاضر چهار و نیم میلیون فرد درگیر این بیماری در کشور داریم و تعداد زیادی هم هستند که شاید نمیدانند مبتلا هستند و شناخته نشدهاند یا اگر شناخته شدهاند دارو نمیگیرند. تنها خود بیماری دیابت نیست که هزینه دارد و هزینههای دیگری نیز هستند که ناشی از عوارض دیابت است، مانند زخم پا، مشکل کلیوی، مشکل چشم و غیره. این موارد، هزینههای ریالی و میزان مرگومیر را افزایش میدهد. اینها عوارض ناشی از عدم کنترل دیابت است. به لحاظ پراکندگی جغرافیایی نیز استانهای ما به دلیل سبک زندگی و شرایط اقلیمی متفاوت از شرایط یکسانی در زمینه آمار ابتلا به دیابت برخوردار نیستند. اکنون ما به عنوان یکی از اولویتهای حوزه سلامت، چهار حوزه اصلی را داریم که بیماریهای شایع در کشور را شامل میشوند و یکی از این چهار مورد دیابت است که سند ملی آن نیز تدوین شدهاست و اجرای آن جزو اولویتهای ما محسوب میشود.
وی درباره نقش سازمانهای ذیربط در کنترل و مدیریت هزینههای دیابت گفت: مبحثی وجود دارد تحت عنوان عوامل تعیینکننده اجتماعی که میگوید علیرغم داشتن بهترین بیمارستانها، مجربترین متخصصها و خدمات رایگان باز هم 70 درصد این موضوع بر میگردد به عواملی خارج از این حوزه، مثل سطح سواد و آگاهی جامعه درباره دانستن تغذیه مناسب، ورزش کردن و پرهیز از رفتارهای پرخطر که اینها ربطی به حوزه سلامت ندارند و به سطح فرهنگی جامعه بازمیگردد و اینجاست که ارکان دیگر جامعه اعم از آموزشوپرورش، رسانهها و حتی مساجد تاثیرگذار میشوند و در این راستا همه دستگاهها حتی خارج از حوزه سلامت به هم ارتباط پیدا میکنند. پس بدون تعامل همه سازمانها و نهادهای مختلف، این امر پیش نمیرود و از همین رو طبق سند ملی پیشگیری دیابت، وظایف و رسالتهای هر بخشی تعیین و تبیین شدهاست و یک حوزهای تحت عنوان معاونت اجتماعی داریم که وظیفه هدایت همین موضوع را در قالب تفاهمنامههایی که تدوین شده و میشوند برعهده دارد و اگر در مسیر تحقق این سند پیش برویم قطعا پیشرفتهای خوبی در کنترل بیماری دیابت و هزینههای ناشی از آن خواهیمداشت.
وی درباره کوششها برای مدیریت هزینه دیابت در کشور اظهار کرد: اکنون در زمینه مطالعات بار بیماری کشوری اقداماتی انجام شدهاست و مورد استانهای آن را آماده کردهاند و روی نمونههای شهرستان کار میکنند و امیدواریم که در ادامه این کوششها بتوانیم عدد دقیق هزینهها را هم داشتهباشیم.
دکتر پیرویان ادامه داد: دیابت، یک بیماری پیشرونده است و درحالحاضر چهار و نیم میلیون فرد درگیر این بیماری در کشور داریم و تعداد زیادی هم هستند که شاید نمیدانند مبتلا هستند و شناخته نشدهاند یا اگر شناخته شدهاند دارو نمیگیرند. تنها خود بیماری دیابت نیست که هزینه دارد و هزینههای دیگری نیز هستند که ناشی از عوارض دیابت است، مانند زخم پا، مشکل کلیوی، مشکل چشم و غیره. این موارد، هزینههای ریالی و میزان مرگومیر را افزایش میدهد. اینها عوارض ناشی از عدم کنترل دیابت است. به لحاظ پراکندگی جغرافیایی نیز استانهای ما به دلیل سبک زندگی و شرایط اقلیمی متفاوت از شرایط یکسانی در زمینه آمار ابتلا به دیابت برخوردار نیستند. اکنون ما به عنوان یکی از اولویتهای حوزه سلامت، چهار حوزه اصلی را داریم که بیماریهای شایع در کشور را شامل میشوند و یکی از این چهار مورد دیابت است که سند ملی آن نیز تدوین شدهاست و اجرای آن جزو اولویتهای ما محسوب میشود.
وی درباره نقش سازمانهای ذیربط در کنترل و مدیریت هزینههای دیابت گفت: مبحثی وجود دارد تحت عنوان عوامل تعیینکننده اجتماعی که میگوید علیرغم داشتن بهترین بیمارستانها، مجربترین متخصصها و خدمات رایگان باز هم 70 درصد این موضوع بر میگردد به عواملی خارج از این حوزه، مثل سطح سواد و آگاهی جامعه درباره دانستن تغذیه مناسب، ورزش کردن و پرهیز از رفتارهای پرخطر که اینها ربطی به حوزه سلامت ندارند و به سطح فرهنگی جامعه بازمیگردد و اینجاست که ارکان دیگر جامعه اعم از آموزشوپرورش، رسانهها و حتی مساجد تاثیرگذار میشوند و در این راستا همه دستگاهها حتی خارج از حوزه سلامت به هم ارتباط پیدا میکنند. پس بدون تعامل همه سازمانها و نهادهای مختلف، این امر پیش نمیرود و از همین رو طبق سند ملی پیشگیری دیابت، وظایف و رسالتهای هر بخشی تعیین و تبیین شدهاست و یک حوزهای تحت عنوان معاونت اجتماعی داریم که وظیفه هدایت همین موضوع را در قالب تفاهمنامههایی که تدوین شده و میشوند برعهده دارد و اگر در مسیر تحقق این سند پیش برویم قطعا پیشرفتهای خوبی در کنترل بیماری دیابت و هزینههای ناشی از آن خواهیمداشت.