به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از ایندپندنت، دانشمندان مشغول کار روی استراتژی های مختلفی هستند تا از فوران یک ابرآتشفشان با تاثیر وحشتناک بر آب و هوای جهان جلوگیری کنند.
درهمین راستا محققان ناسا معتقدند حفاری در انتهای یکی از خطرناک ترین ابرآتشفشان های جهان واقع در پارک ملی یلو استون راه حل این مشکل است.
آنها قصد دارند پس از این مرحله، آب را با فشار وارد آتشفشان کنند و به این ترتیب گرمای مواد مذاب را کاسته و از انفجار آن جلوگیری می کند.
برایان ویلکاکس یکی از محققان مرکز تحقیقاتی JPL ناسا در دانشگاه فناوری کالیفرنیا می گوید: با این وجود حفاری در دل یک ابر آتشفشان خطرهای متعددی دارد. حفاری در بالای محفظه مواد مذاب ریسک های متعددی دارد.
به اعتقاد این محقق احتمال فوران یک ابرآتشفشان در جهان بسیار جدی تر و محتمل تر از برخورد یک شهاب سنگ با زمین است.
فوران آتشفشان تاثیرهای بلندمدتی بر زمین خواهد داشت؛ از جمله قحطی جهانی و انتشار وسیع دی اکسید سولفور در جو زمین. طبق تخمین سازمان مل ذخیره غذای جهانی در این وضعیت فقط برای ۷۴ روز کافی است. از سوی دیگر فوران مقدار زیاد مواد مذاب به ایجاد ابرهایی منجر می شود که خاکستر مواد سوخته را پراکنده می کنند.
فوران ابر آتشفشان ها هر ۱۰۰ هزار سال اتفاق می افتد.
درهمین راستا محققان ناسا معتقدند حفاری در انتهای یکی از خطرناک ترین ابرآتشفشان های جهان واقع در پارک ملی یلو استون راه حل این مشکل است.
آنها قصد دارند پس از این مرحله، آب را با فشار وارد آتشفشان کنند و به این ترتیب گرمای مواد مذاب را کاسته و از انفجار آن جلوگیری می کند.
برایان ویلکاکس یکی از محققان مرکز تحقیقاتی JPL ناسا در دانشگاه فناوری کالیفرنیا می گوید: با این وجود حفاری در دل یک ابر آتشفشان خطرهای متعددی دارد. حفاری در بالای محفظه مواد مذاب ریسک های متعددی دارد.
به اعتقاد این محقق احتمال فوران یک ابرآتشفشان در جهان بسیار جدی تر و محتمل تر از برخورد یک شهاب سنگ با زمین است.
فوران آتشفشان تاثیرهای بلندمدتی بر زمین خواهد داشت؛ از جمله قحطی جهانی و انتشار وسیع دی اکسید سولفور در جو زمین. طبق تخمین سازمان مل ذخیره غذای جهانی در این وضعیت فقط برای ۷۴ روز کافی است. از سوی دیگر فوران مقدار زیاد مواد مذاب به ایجاد ابرهایی منجر می شود که خاکستر مواد سوخته را پراکنده می کنند.
فوران ابر آتشفشان ها هر ۱۰۰ هزار سال اتفاق می افتد.