دانشمندان آلمانی در تلاش برای ابداع نسل جدیدی از کلمات عبور هستند که در قالب روش های محافظت فیزیکی طبقه بندی نمی شوند و با استفاده از مواد شیمیایی راه دسترسی به اطلاعات را هموار می کنند.
به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از فیوچریسم، اگر چه کنار گذاشته شدن کلمات عبوری مانند password۱۲۳ کار ساده ای به نظر نمی رسد، اما ناامنی حاصل از استفاده از چنین کلمات عبوری تا بدان حد زیاد است که پژوهشگران را برای حفاظت از داده های بسیار حساس و طبقه بندی شده به فکر طراحی روش های جدید حفاظتی انداخته است.
رمزگذاری شیمیایی بر مبنای نتایج ترکیب برخی انواع خاص مولکول ها و بهره گیری از ساختار اتمی آنها یک روش خلاقانه و منحصر به فرد به نظر می رسد.
در این روش می توان برای باز کردن حصار یا قفل یک کیف از آغشتن سطح آن به برخی نمونه های مولکولی از طریق یک دستمال استفاده کرد. اگر چه چنین شیوه ای بی شباهت با داستان های جاسوسی به نظر نمی رسد، اما قرار است در عمل به واقعیت بپیوندد.
برای باز کردن قفل ها بدین شیوه افراد باید بدانند به چه شیوه ای می توانند کلید مولکولی رمزگشا را که ممکن است در یک محلول یا در یک دستمال کاغذی مخفی شده باشد، به دست آورند. همچنین می توان این کلیدها را به گونه ای طراحی کرد که خود حاوی اطلاعاتی خاص یا کلیدی دیجیتالی باشند که در قالب کلمه عبور برای رایانه ها، گوشی ها و ... به کار روند.
محققان آلمانی تا به حال ۵۰۰ هزار کلید مولکولی با ساختارهای متنوع طراحی کرده اند که می توانند به عنوان کلمات عبور به کار روند و به دشواری قابل حدس زدن هستند.
برای رمزگشایی از این قفل های شیمیایی، اسکن کردن مولکول های آنها باید با استفاده از همان تجهیزاتی صورت بگیرد که زیست شناسان از آنها برای تجزیه و تحلیل یافته هایشان بهره می گیرند. البته هنوز تا تجاری سازی این نوع کلمه های عبور راه درازی در پیش است.
رمزگذاری شیمیایی بر مبنای نتایج ترکیب برخی انواع خاص مولکول ها و بهره گیری از ساختار اتمی آنها یک روش خلاقانه و منحصر به فرد به نظر می رسد.
در این روش می توان برای باز کردن حصار یا قفل یک کیف از آغشتن سطح آن به برخی نمونه های مولکولی از طریق یک دستمال استفاده کرد. اگر چه چنین شیوه ای بی شباهت با داستان های جاسوسی به نظر نمی رسد، اما قرار است در عمل به واقعیت بپیوندد.
برای باز کردن قفل ها بدین شیوه افراد باید بدانند به چه شیوه ای می توانند کلید مولکولی رمزگشا را که ممکن است در یک محلول یا در یک دستمال کاغذی مخفی شده باشد، به دست آورند. همچنین می توان این کلیدها را به گونه ای طراحی کرد که خود حاوی اطلاعاتی خاص یا کلیدی دیجیتالی باشند که در قالب کلمه عبور برای رایانه ها، گوشی ها و ... به کار روند.
محققان آلمانی تا به حال ۵۰۰ هزار کلید مولکولی با ساختارهای متنوع طراحی کرده اند که می توانند به عنوان کلمات عبور به کار روند و به دشواری قابل حدس زدن هستند.
برای رمزگشایی از این قفل های شیمیایی، اسکن کردن مولکول های آنها باید با استفاده از همان تجهیزاتی صورت بگیرد که زیست شناسان از آنها برای تجزیه و تحلیل یافته هایشان بهره می گیرند. البته هنوز تا تجاری سازی این نوع کلمه های عبور راه درازی در پیش است.
