به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، یک گروه تحقیقاتی با استفاده از امواج فراصوت موفق به شکست نانوذرات حاوی داروی بیهوشی شدند تا این دارو وارد کورتکس مغز موش شود.
این دارو بعد از رسیدن به سایت هدف مانع از ایجاد پتانسیلهای تحریککننده در مغز میشود. محققان قصد دارند این روش ایمن و غیرتهاجمی را روی حیوانات بزرگتر آزمایش کنند. این روش دارای پتانسیل استفاده کلینیکی برای درمان بیماریهایی نظیر صرع است.
پژوهشگران دانشگاه استنفورد برای شکستن نانوذرات پلیمری، از امواج صوتی با فرکانس بالا استفاده کردند. آنها از قبل نانوذرات حاوی داروی بیهوشی را بهمنظور ورود به جریان خون، به موش تزریق کردند. امواج صوتی موجب شلشدن ساختار نانوذرات شده و در نهایت با باز شدن ساختار نانوذره، دارو وارد بخش مورد نظر مغز میشود.
آریان از محققان این پروژه نسبت به فناوری رهاسازی دارو علاقهمند و سپس با موضوع اپتوژنتیک آشنا شد که در آن از ژنتیک و روشهای اپتیکی برای درمان استفاده میشود. با این حال او به دنبال روشی غیرتهاجمی برای درمان بیماریهای مرتبط با مغز بود.
از اینرو به سراغ ایده ایجاد قفس زیستسازگار بهمنظور ایجاد نانوذرات زیستتخریبپذیر رفت که بتوان با امواج فراصوت آنها را شکست تا دارو رهاسازی شود. این گروه از داروی رایج پروپوفول که یک داروی بیهوشی است، برای پرکردن نانوذرات استفاده کردند. از این دارو در جراحیها استفاده میشود که موجب خاموششدن بخشی از مغز میشود.
محققان پوستهای از جنس پلیمر را با هستهای از جنس یک سیال برای ایجاد نانوذرات انتخاب کردند. این ساختار به امواج فراصوت حساس است. در مقالهای که محققان این پروژه منتشر کردند، نشان دادند که نانوذرات میتوانند بدون اثرات جانبی باشند. آنها با استفاده از این نانوذرات موفق به خاموشکردن بخش کورتکس مغز شدند. محققان به دنبال بررسی اثربخشی و ایمنی این روش روی حیوانات بزرگتر هستند و امیدوارند که این روش را بتوانند روی انسان آزمایش کنند.
نتایج این پروژه در قالب مقالهای در نشریهی Neuron به چاپ رسیدهاست.
این دارو بعد از رسیدن به سایت هدف مانع از ایجاد پتانسیلهای تحریککننده در مغز میشود. محققان قصد دارند این روش ایمن و غیرتهاجمی را روی حیوانات بزرگتر آزمایش کنند. این روش دارای پتانسیل استفاده کلینیکی برای درمان بیماریهایی نظیر صرع است.
پژوهشگران دانشگاه استنفورد برای شکستن نانوذرات پلیمری، از امواج صوتی با فرکانس بالا استفاده کردند. آنها از قبل نانوذرات حاوی داروی بیهوشی را بهمنظور ورود به جریان خون، به موش تزریق کردند. امواج صوتی موجب شلشدن ساختار نانوذرات شده و در نهایت با باز شدن ساختار نانوذره، دارو وارد بخش مورد نظر مغز میشود.
آریان از محققان این پروژه نسبت به فناوری رهاسازی دارو علاقهمند و سپس با موضوع اپتوژنتیک آشنا شد که در آن از ژنتیک و روشهای اپتیکی برای درمان استفاده میشود. با این حال او به دنبال روشی غیرتهاجمی برای درمان بیماریهای مرتبط با مغز بود.
از اینرو به سراغ ایده ایجاد قفس زیستسازگار بهمنظور ایجاد نانوذرات زیستتخریبپذیر رفت که بتوان با امواج فراصوت آنها را شکست تا دارو رهاسازی شود. این گروه از داروی رایج پروپوفول که یک داروی بیهوشی است، برای پرکردن نانوذرات استفاده کردند. از این دارو در جراحیها استفاده میشود که موجب خاموششدن بخشی از مغز میشود.
محققان پوستهای از جنس پلیمر را با هستهای از جنس یک سیال برای ایجاد نانوذرات انتخاب کردند. این ساختار به امواج فراصوت حساس است. در مقالهای که محققان این پروژه منتشر کردند، نشان دادند که نانوذرات میتوانند بدون اثرات جانبی باشند. آنها با استفاده از این نانوذرات موفق به خاموشکردن بخش کورتکس مغز شدند. محققان به دنبال بررسی اثربخشی و ایمنی این روش روی حیوانات بزرگتر هستند و امیدوارند که این روش را بتوانند روی انسان آزمایش کنند.
نتایج این پروژه در قالب مقالهای در نشریهی Neuron به چاپ رسیدهاست.