محققان در یک آزمایش، نانوذراتی ابداع کردند که به صورت قطره وارد چشم موش ها شد و به آنها توانایی مشاهده نور مادون قرمز نزدیک را داد. به این ترتیب حیوان به قابلیت دید در شب دست یافتند.
به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از نیواطلس، محققان توانسته اند به طور موقت به موش ها توانایی مشاهده نور مادون قرمز نزدیک(near-infrared (NIR را می دهد و به این ترتیب حیوانات به قابلیت دید در شب دست یافتند.
پستانداران هم مانند انسان فقط می توانند نور را در طیف قابل مشاهده پردازش کنند. محققان در دانشکده پزشکی ماساچوست تحقیقاتی انجام دادند تا امکان گسترش این توانایی را بررسی کنند و به موش ها قابلیت ردیابی طیف امواج مادون قرمز را می دهد. اشیا در محیط های تاریک و روشن این امواج را از خود منتشر می کنند.
برای این منظور محققان ذرات نانویی از جنس پروتئین های لکتین را ابداع کردند که به وسیله قطره به چشم حیوانات منتقل شد. هنگامیکه این ذرات وارد چشم موش شدند، پروتئین ها آنها را به سلول های دریافت کننده نور در شبکیه چشم منتقل کردند. به این ترتیب ذرات به سلول های این قسمت از چشم چسبیدند.
درمرحله بعد نانوذرات به عنوان یک نانو آنتن عمل و به نورNIR واکنش نشان دادند. به عبارت دیگر نانو ذرات نورNIR را به نور سبز قابل مشاهده تبدیل و سلول های دریافت کننده نور آن را ردیابی کردند.
در تست های آزمایشگاهی موش ها توانستند به طور موفقیت آمیز بین الگوهای مختلف نورNIR تمایز قایل شوند و واکنش نشان دهند. این الگوهای نور توسط یک لامپ ایجاد می شد.
از سوی دیگر توانایی موش ها برای رصد نورهای قابل مشاهده تغییر نکرد. البته توانایی رصد نورNIR پس از دو هفته از بین رفت و هیچ گونه عوارض جانبی مشاهده نشد.
«گانگ هان» در این باره می گوید: این نانو آنتن ها به دانشمندان کمک می کند به سوالات مهم پاسخ دهند مانند آنکه مغز سیگنال های بصری را چگونه تعبیر می کند. علاوه برآن به درمان نابینایی نیز کمک می کند.
پستانداران هم مانند انسان فقط می توانند نور را در طیف قابل مشاهده پردازش کنند. محققان در دانشکده پزشکی ماساچوست تحقیقاتی انجام دادند تا امکان گسترش این توانایی را بررسی کنند و به موش ها قابلیت ردیابی طیف امواج مادون قرمز را می دهد. اشیا در محیط های تاریک و روشن این امواج را از خود منتشر می کنند.
برای این منظور محققان ذرات نانویی از جنس پروتئین های لکتین را ابداع کردند که به وسیله قطره به چشم حیوانات منتقل شد. هنگامیکه این ذرات وارد چشم موش شدند، پروتئین ها آنها را به سلول های دریافت کننده نور در شبکیه چشم منتقل کردند. به این ترتیب ذرات به سلول های این قسمت از چشم چسبیدند.
درمرحله بعد نانوذرات به عنوان یک نانو آنتن عمل و به نورNIR واکنش نشان دادند. به عبارت دیگر نانو ذرات نورNIR را به نور سبز قابل مشاهده تبدیل و سلول های دریافت کننده نور آن را ردیابی کردند.
در تست های آزمایشگاهی موش ها توانستند به طور موفقیت آمیز بین الگوهای مختلف نورNIR تمایز قایل شوند و واکنش نشان دهند. این الگوهای نور توسط یک لامپ ایجاد می شد.
از سوی دیگر توانایی موش ها برای رصد نورهای قابل مشاهده تغییر نکرد. البته توانایی رصد نورNIR پس از دو هفته از بین رفت و هیچ گونه عوارض جانبی مشاهده نشد.
«گانگ هان» در این باره می گوید: این نانو آنتن ها به دانشمندان کمک می کند به سوالات مهم پاسخ دهند مانند آنکه مغز سیگنال های بصری را چگونه تعبیر می کند. علاوه برآن به درمان نابینایی نیز کمک می کند.
