حسگر زیستی مذکور غیر سمی و بسیار باریک است و میتوان آن را در بدن هر فردی کار گذاشت تا فرایند بیماری را به طور دقیق زیر نظر گرفت. حسگرهای یادشده با باتری کار میکنند و تنها کافیست در زیر پوست کار گذاشته شوند تا واکنش بدن به درمانهای مختلف را نیز به اطلاع پزشکان برسانند.
یکی دیگر از کارکردهای این اختراع تازه بررسی سطح pH تومورهای سرطانی است.
بررسی این موضوع میزان تهاجمی بودن تومورهای سرطانی را مشخص میکند و تجویز داروی مناسب را ممکن میکند. قرار است در آینده تزریق اکسیژن به این حسگرهای زیستی ممکن شود تا با انتقال این اکسیژن به نقاط حیاتی بدن از تأثیرات مختلف انواع سکته کاسته شود.
این فناوری فعلاً بر روی موشها در حال آزمایش است و دانشمندان قصد دارند آن را به گونهای طراحی کنند که کنترل و کسب اطلاعات از حسگر زیستی با استفاده از گوشیهای هوشمند ممکن شود.