با وجود اینکه قارچ ها ، ویروس ها و باکتری ها همگی از علل بروز مننژیت محسوب می شوند ، اما در اغلب موارد این ویروس ها هستند که در ایجاد بیماری نقش دارند.
فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سلامت ؛ مننژیت ، نوعی بیماری عفونی است که عفونت و التهاب،اطراف مغز و نخاع را احاطه می کند.
با وجود اینکه قارچ ها ، ویروس ها و باکتری ها همگی از علل بروز مننژیت محسوب می شوند ، اما در اغلب موارد این ویروس ها هستند که در ایجاد بیماری نقش دارند.
نشانه ها
گرچه گاهی بروز این علائم تا دو روز طول می کشد ، اما گاهی اوقات بیماری یک سیر برق آسا و به شدت کشنده را پیدا می کند.
در بین انواع مننژیت ، مننژیت باکتریائی ، نوع خطرناکی از این بیماری است که تأخیر در درمان آن ، خطر را افزایش می دهد و فرد را به آسیب های جبران ناپذیری مبتلا می کند.
بنابراین در صورت مشاهده ی نشانه های زیر در بیمار ، باید فورا مراقبت های پزشکی را دنبال کرد.
تب ، سردرد شدید ، تهوع و استفراغ همراه با سردرد ، گیجی و تشنج ، بی خوابی یا سخت بیدار شدن از خواب ، سفتی و عدم تحرک گردن ، حساسیت به نور و کاهش اشتها از جمله نشانه های این بیماری به شمار می آیند.
عوامل خطرزا
سن
کودکان زیر 5 سال و جوانان میان 18 تا 24 سال و افراد سالمند بیش از سایر گروه های سنی در معرض ابتلا به مننژیت قرار دارند.
محیط های شلوغ پرازدحام
افرادی که در محیط های شلوغ رفت و آمد می کنند ، بیشتر از سایر افراد در معرض خطر ابتلا به بیماری قرار دارند، زیرا در مکان های شلوغ ، عفونت به سرعت در میان افراد پخش می شود.
بارداری
در فرد باردار احتمال ابتلا به عفونت های باکتریائی مننژیت وجود دارد.
تماس با حیوانات
کشاورزان ، دامپروران و افرادی که با حیوانات اهلی سروکار دارند نیز در معرض ابتلا به مننژیت باکتریایی قرار دارند.
ضعف سیستم ایمنی
مواردی چون ابتلا به بیماری های ایدز ، دیابت ، مصرف داروهای سرکوب کننده ی ایمنی و عمل جراحی برداشتن طحال می توانند احتمال ابتلا به مننژیت را افزایش دهند.
عوارض ناشی از بیماری
از دست دادن شنوایی و بینایی ، اختلال در گفتار ، اختلالات یادگیری ، تشنج ، هیدروسفالی ، شوک عفونی ، اختلال در کارکرد کلیه ها و غدد فوق کلیوی ، مشکلات رفتاری و فلج اندام ها از جمله عوارضی هستند که به دنبال این بیماری ایجاد می شوند.
پیشگیری
باتوجه به اینکه برخی گونه های مننژیت مسری است و باکتری از طریق عطسه ، سرفه ، استفاده از وسایل شخصی و زندگی یا کارکردن با بیمار می تواند خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد ، بنابراین بهترین راهکار ، دوری از ویروس های عامل مننژیت است که ریسک ابتلای به خطر را پایین می آورد.
هم چنین با رعایت موارد ساده و بهداشتی ، شست وشوی دقیق دست ها ، تغذیه ی مناسب واستراحت و ورزش کافی می توان سیستم ایمنی را تقویت و از ابتلا به مننژیت پیشگیری کرد.
درمان
استفاده از انتی بیوتیک های وریدی ، نخستین راهکار درمانی است که توسط آن می توان از عوارض ناگوار بیماری جلوگیری کرد.
افزون بر انتی بیوتیک ها ، برحسب موقعیت و شرایط بیمار می توان درمان هایی را برای تورم بافت مغز ، شوک ، تشنج یا کم آبی در نظر گرفت.
یکی دیگر از راه های درمان ، تخلیه شدن مایع میان بافت مغز و پرده های مغزی است که در صورت عفونی شدن سینوس ها یا استخوان پشت گوش باید انجام گیرد.
فراموش نکنید که در مننژیت ویروسی ، استفاده از انتی بیوتیک ها کاربرد ندارد و دراغلب موارد در حدود یک هفته بهبودی حاصل می شود.
در موارد خفیف تر مننژیت ویروسی هم با استراحت ، نوشیدن مایعات و داروهای ضددرد ، بیمار درمان می شود.
