فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سلامت ؛ اسکیزوتایپال ، نوعی اختلال شخصیتی است که با علائمی مشابه با اسکیزوفرنی اما خفیف تر از آن ظاهر می شود. افراد مبتلا به این اختلال ، دارای تفکر ، رفتار و ظاهری عجیب و غریب هستند و مشکلاتی در ارتباط با دیگران دارند. از طرفی بی نظمی های رفتاری زیادی در آنان به چشم می خورد که بر اسکیروتایپال بودن آن ها مهر تأیید می زند.
علائم
افراد مبتلا به این اختلال ، روابط بین فردی مخدوشی دارند و ممکن است اعمال نامناسبی از آن ها سر بزند.
معمولا منزوی اند و دوستان محدودی دارند.
فاقد مهارت های اجتماعی اند و از موقعیت های اجتماعی اجتناب می کنند.
نوع پوشش خاص و عجیبی دارند و از مد پیروی نمی کنند.
تکلم متمایز یا خاصی دارند که ممکن است فقط خودشان منظورشان را بفهمند .
آن ها ممکن است افکاری خرافی داشته باشند یا مدّعی غیب بینی و سایر قدرت های فکری باشند.
جهان درونی آن ها پر از تخیلات و ترس های کودکانه و رابطه با افرادی خیالی و تصوری باشد که آن ها را به وضوح می بینند.
بیماران اسکیزوتایپی اگر تحت فشار روانی واقع شوند ، ممکن است از حالت عادی خارج شوند و علائم روان پریشی پیدا کنند.
در حالت شدید تر نیز با علائمی چون فقدان لذت و افسردگی مواجه می شوند.
علل
اکثر محققان بر اجتماع مجموعه ای از فاکتور های روانی ، اجتماعی ، ژنتیکی و زیستی در ایجاد این اختلال توافق دارند. آن ها بر این باورند که هیچ عامل واحدی منجر به اختلال اسکیزوتایپال نمی شود و مجموعه ای از عوامل به صورت پیچیده و در کنار هم منجر به این اختلال خواهند شد.
عوارض
افسردگی
اضطراب
ابتلا به اختلالات شخصیتی دیگر
مصرف الکل یا مواد مخدر
اختلال در زندگی فردی و اجتماعی
تلاش برای خودکشی
درمان
با وجود اینکه اسکیزوتایپال ، عارضه ی مزمنی است و به درمان در تمام طول عمر نیاز دارد ، اما تشخیص به موقع و زودهنگام می تواند به بهبود شرایط بیمار و مقابله با بیماری کمک کند.
امروزه برای درمان این اختلال از ترکیبی از روان درمانی و دارو درمانی استفاده می شود.البته تاکنون هیچ داروی اختصاصی برای این بیماری در بازار ارائه نشده است و داروهایی چون داروهای ضد روانپریشی ، ضد افسردگی ، تثبیت کننده های خلق و خو و ضد اضطراب فقط به کاهش و کنترل علائم کمک می کنند. خانواده درمانی نیزدر کنار سایر روش های درمانی به آموزش تعامل درست با بیمار ، بهبود ارتباط با او و کاهش اضطراب در خانواده کمک خواهد کرد.
راه های مقابله با این اختلال
تجارب مثبت در زندگی می تواند برای مقابله با اختلال شخصیت اسکیزوتایپی مؤثر باشد.
ایجاد روابط حتی اگر انجام آن دشوار باشد ، نیز پریشانی ناشی از اختلال شخصیت اسکیزوتایپال را کاهش می دهد.
هم چنین ، احساس پیشرفت ، انجام کارهای داوطلبانه و مورد علاقه ، رفتن به مدرسه و مشغول بودن به فعالیت در اجتماع می تواند به مقابله با بیماری کمک کند.
