طبق طبقه‌بندی کنوانسیون جهانی حفاظت از تالاب‌ها (رامسر -۱۹۷۱) از ۴۲ نوع تالاب شناخته شده، ۱۲ نوع آن ساحلی دریایی، ۲۰ نوع داخل خشکی و ۱۰ نوع مصنوعی هستند. از بیش از ۱۴۰ تالاب که در فهرست آئین نامه اجرایی تبصره ماده یک قانون حفاظت، احیاء و مدیریت تالابهای کشور نام برده شده ۳۶ تالاب با مجموع مساحت بیش از۱.۴ میلیون هکتار در قالب ۲۵ عنوان در فهرست تالابهای با اهمیت جهانی کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده اند.
بر اساس اطلاعات سازمان حفاظت محیط زیست، تالابهای ایران در قالب تالابهای حوضه‌های آبریز خلیج فارس و دریای عمان، دریاچه ارومیه، دریای خزر، فلات مرکزی ایران، شرق (هامون) و قره قوم تقسیم می‌شوند.
تعدادی از تالابهای کشورمان هم در معرض خطر از بین رفتن هستند. تالابهای هامون، شادگان، بختگان، پریشان و خیلی تالابهای دیگر با کمبود آب و عدم تأمین نیاز آبی محیط زیستی خود مواجهند و همین وضعیت باعث شده است که کارکردهای تالاب از جمله خدمات اکوسیستمی از بین برود.
کمبود آب و عدم تأمین حق‌آبه‌ها ناشی از خشکسالی و بهره‌برداری‌های بی‌رویه از منابع آبی است. منابعی هم که وارد تالاب‌ها می‌شوند، آلودگی‌هایی به همراه دارند و تالاب‌ها را آلوده می‌کنند.
