فاطمه ترکاشوند- کارشناس ارشد مشاوره ؛ خبرگزاری دانا؛ رفتار والدین ستون اصلی تربیت کودکان است،کودک از پدر و مادر خود به عنوان الگو استفاده می کند و نحوه برخورد والدین با کودکان ارتباط مستقیمی با تربیت کودک دارد. کودک در برهه ای از زندگی خود سعی می کند تا از لحاظ شناختی و رفتاری شبیه پدر و مادر شود. قطعاً همه ما این رفتار ها را در کودک خود به کرات دیده ایم. گاهی اوقات ما والدین بنا به دلایل مختلف، از جمله بی حوصلگی، ناآگاهی و کلافگی و... نمی توانیم به روشی درست با کودک خود تعامل داشته باشیم و به جای آن از راه ساده تر ولی مخرب برای کنترل او استفاده می کنیم و آن شرمنده کردن کودک است . این شرمندگی انواع مختلف دارد مثلاً شرمندگی سنی:" دختر بزرگ که گریه نمی کند"، شرمندگی اخلاقی:"پسرای خوب اینجوری رفتار نمی کنند"شرمندگی تخریبی:"چه بچه نق نقویی"، شرندگی مقایسه ای: "فلان بچه رو ببین چقدر خوبه"، شرمندگی مهارتی:"عجب دست وپا چلفتی هستی"، شرمندگی جنسیتی:"مثل دخترا لوسی" در این تربیت نادرست(شرمنده کردن کودک)که به ظاهر راه ساده تری برای ساکت کردن اوست باعث می شود بعدها کمتر این رفتار را نشان دهد ولی این کار را به قیمت زخمی کردن روان او انجام می دهیم ، زخمی که زندگی او را تحت تاثیر قرار می دهد و نتایجی به همراه دارد که میزان آسیب آن نه تنها متوجه کودک بلکه گریبان خود ما را نیز می گیرد. در واقع پدر و مادرها بايد در رفع رفتارهاى نادرست قدم بردارند تا کودکان آن را مورد سرمشق قرار ندهند. شاید بیشتر والدین از پیام‌های نامحسوسی که به فرزندشان ارسال می‌کنند خبر ندارند به عنوان مثال پدر و مادر مضطرب، کودکانی مضطرب و والدین مثبت،کودکانی با اعتماد به نفس بالا تربیت می‌کنند .والدين هنگامى سرمشق و الگوى بدى براى فرزند خود هستند كه به طور مثال نمى توانند خشم خود را کنترل كنند ولى از کودک خود چنين انتظارى دارند و یا هنگامی که والدین دروغی را می گویند ولی از کودک انتظار دروغ را به هیچ عنوان ندارند!!! هنگامى كه پيام زبانى والدين با رفتار آنان هماهنگى ندارد، كودكان بيشتر تحت تأثير رفتار آنها قرار می گیرند.در اینجا این سوال پیش می آید که چه چيزى باعث مى شود كه الگوى سازنده اى براى کودک خود باشیم ؟ مسلماً عملكرد و نگرش والدین می تواند به عنوان الگوی ممتازی برای کودک باشد و والدین باید شیوه تربیتی را انتخاب کنند که با آن ارتباط بهتری برقرار کرده اند، واکنشی که همراه با تعادل در رفتار و پذیرش کودک باشد که این امر باعث می شود تا والدین به نتیجه دلخواه خود در تربیت کودک برسند.
در شیوه تربیتی مناسب که شما به عنوان الگو و سرمشق برای او هستید باید در استفاده از روش های تربیتی صبور باشید و احترام به شخصیت کودک را در سرلوحه کار مقدس تربیتی خود قرار دهید، و در آخر برای رسیدن به نتیجه بهتر به دنبال ریشه بعضی رفتارها در کودکانتان باشید.
کلام آخر: کودکان دوست ندارند نصیحت بشنوند پس لازم است با آنان به شیوه درستی رفتار کنید. الگوپذیری کودکان از ما، مهمترین عامل در شکل‌گیری رفتارشان می‌باشد. این تقليد امرى انتخابى نيست، چون ماهيت و سرشت آنها به گونه اى است كه به طور طبيعى به اين سو کشیده می شوند، پس تلاش کنیم قهرمانان خوبی برای این موجودات دوست داشتنی باشیم..
