گریز از ارتباط در کودک(1)

فاطمه ترکاشوند-کارشناس ارشد مشاوره؛ خبرگزاری دانا(گروه سبک زندگی)؛این صحنه حتما برای شما آشناست،کودکی که در احوالپرسی های معمول روزانه با دیگران ، پشت والدینش پنهان می شود و درجواب احوالپرسی آنها ساکت می ایستد؛ این قبیل بچه ها را به اصطلاح(خجالتی)می گویند. مشکلی که اغلب کودکان و حتی نوجوانان و بزرگسالان ممکن است با آن روبرو باشند. در اصل این یک ویژگی شخصیتی است که نباید باعث شرمندگی شود چون نیمی از بزرگسالان فکر می کنند خجالتی هستند و بیش از نیمی از آنها هم اذعان می کنند که در کودکی خجالتی بوده اند این مشکلی است که با تشویق و حمایت قابل اصلاح است. خبر خوب اینکه کودکان خجالتی می توانند کمرویی شان را مدیریت کنند . آنها فقط کمی به حمایت نیاز دارند. اما خجالتی بودن از چند بعد می تواند زندگی کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد.مثلاً: کودک نمی تواند مهارتهای اجتماعی و ارتباط برقرار کردن را در خود تقویت کند و همین امر باعث می شود در دایره ارتباط خود دوستان کمتری داشته باشد.و سطح اضطراب بالایی را تجربه کند و تنهایی و انزوا باعث پایین آمدن اعتماد به نفس کودک می شود.پس بهتر است راههای کمک به آنها را پیدا کنید. برخی از ویژگی های شخصیتی به افراد ارث می رسد بنابراین این ویژگی نیز می تواند در فرد ژنتیکی باشد. تحقیقات انجام شده در دانشگاه هاروارد در رابطه با نوزادان ، 15 تا 20% نوزادان تازه متولد شده در محیط جدید ساکت، هوشیار، و آرام هستند. با وجود این حدود25%از این نوزادان، نوجوانانی خجالتی ، کودکی پرشور و نشاطی داشتند.کودکان به دنبال تقلید مدلهای تاثیر گذار هستند و این مدلها می توانند والدین باشند. والدین خجالتی این حس را به کودکشان نیز می آموزند . مادری را تصور کنید که در مهمانی کنار کودک خود ساکت نشسته و هیچ گپ و گفتگویی با اطرافیان ندارد. و این   یک الگو برای فرزند دارای این مادر می شود. همین طور والدینی هستند که فکر می کنند کودکشان نابغه است و باید هر آنچه لازم است را زود یاد بگیرد. کودکانی که مدام بیشتر از ظرفیت شان از آنها توقع دارند زمانی که نمی توانند آن انتظار را درست برآورده کنند احساس بدی پیدا می کنند و این احساس بد تبدیل به ترس از شکست در آنها می شود و بالطبع آنها را به سمت شرمساری سوق می دهد.والدین می توانند به کودک خود راهبرهای موثر مقابله با کم رویی را آموزش دهند.