فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سلامت ؛ پارکینسون ، نوعی اختلال حرکتی عصبی است که بر توانایی فرد در کنترل حرکت تأثیر می گذارد و با علائمی چون لرزش ، کندی حرکت ، سفتی عضلات ، راه رفتن ناپایدار و اختلال در هماهنگی و تعادل ظاهر میشود. این بیماری معمولا به آرامی شروع میشود و با گذشت زمان شدت می یابد. با شدید شدن بیماری ، افراد مبتلا ممکن است در صحبت کردن ، خوابیدن ، فعالیت ذهنی و حافظه دچار مشکل شوند و تغییراتی را در رفتارشان تجربه کنند.
پارکینسون معمولا در افراد 60 سال به بالا دیده میشود ، با این حال 10% این بیماران قبل از 50 سالگی تشخیص داده میشوند.
علائم
بیماری پارکینسون چهار علامت اصلی دارد؛
لرزش دست ها ، بازوها ، فک یا سر
سفتی اندام ها و تنه
کندی حرکت
اختلال در تعادل و هماهنگی که گاهی منجر به زمین خوردن میشود.
علائم دیگر ممکن است شامل افسردگی ، سایر تغییرات خلقی ، اختلال در بلع ، جویدن و صحبت کردن ، مشکلات ادراری یا یبوست ، مشکلات پوستی و اختلالات خواب باشد.
علائم اولیه ی بیماری پارکینسون معمولا خفیف است و به تدریج ظاهر میشود. برای مثال ممکن است فرد لرزش خفیفی را احساس کند یا در بلند شدن از صندلی مشکل داشته باشد. یا ممکن است متوجه شود که خیلی آرام صحبت میکند یا اینکه دست خطش تغییر کرده است.
افراد مبتلا به پارکینسون اغلب دچار راه رفتن پارکینسونی میشوند. منظور از راه رفتن پارکینسونی ، تمایل به خم شدن به جلو ، برداشتن گام های سریع و کوچک و کاهش حرکت بازوهاست. هم چنین ممکن است فرد در شروع یا ادامه ی حرکت مشکل داشته باشد. علائم اغلب در یک طرف بدن یا حتی تنها در یک اندام شروع میشود که با پیشرفت بیماری ، در نهایت هر دو طرف را درگیر میکند. با این حال ، ممکن است علائم در یک طرف شدیدتر از طرف دیگر باشد.
درمان
اگرچه هیچ درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد ، اما داروها ، اعمال جراحی و سایر روش های درمانی اغلب می توانند برخی از علائم را تسکین دهند.
دارودرمانی
درمان اصلی پارکینسون لوودوپا است. معمولا لوودوپا در ترکیب با داروی دیگری به نام کاربی دوپا مصرف میشود. کاربی دو پا برخی از عوارض جانبی درمان با لوودوپا و نیز میزان لوودوپای مورد نیاز برای بهبود علائم را کاهش می دهد.
با توجه به ماهیت مزمن و پیشرونده پارکینسون ، تقریبا تمامی مبتلایان باید زیر نظر پزشک دارو مصرف کنند. البته افراد مبتلا به پارکینسون هرگز نباید بدون اطلاع پزشک مصرف داروهای تجویز شده را قطع کنند، چراکه قطع ناگهانی دارو ممکن است عوارض جانبی جدی مانند ناتوانی در حرکت یا مشکلات تنفسی به دنبال داشته باشد.
تحریک عمقی مغز
برای افراد مبتلا به پارکینسون که به خوبی به داروها پاسخ نمی دهند ، تحریک عمقی مغز ممکن است مناسب باشد. در این روش از طریق جراحی الکترودهای تحریک کننده در قسمتی از مغز کاشته میشوند. این الکترودها بدون ایجاد درد ، مغز را به گونه ای تحریک می کنند که بسیاری از علائم حرکتی مرتبط با پارکینسون مانند لرزش ، کندی حرکت و.سفتی بدن کنترل شود.
سایر روش های درمانی
ممکن است برای کمک به بهبود علائم بیماری پارکینسون از روش های درمانی دیگری شامل فیزیوتراپی ، کار درمانی و گفتار درمانی استفاده شود. این روش ها به بهبود اختلالات راه رفتن ، صدا ، لرزش اندام ها ، سفتی بدن و کاهش عملکرد ذهنی کمک می کند.
به علاوه با مشورت با پزشک ، می توان از سایر روش های درمان حمایتی شامل رژیم غذایی سالم و ورزش هایی برای تقویت عضلات و بهبود تعادل استفاده نمود.
