به گزارش پایگاه خبری دانا یکی از برهه‌های حساس در تاریخ انقلاب اسلامی، روز‌های شهریور ۱۳۶۰ است. در روز هشتم شهریور این سال در یک اقدام تروریستی محمد علی رجایی و مجمد جواد باهنر رئیس جمهور و نخست وزیر به شهادت رسیدند. اتفاقی که می‌توانست یک بحران سیاسی را در کشور ایجاد کند. پس از عزل بنی صدر در خرداد ۱۳۶۰، دومین انتخابات ریاست جمهوری در ۱۱ مرداد ۱۳۶۰ برگزار و محمد علی رجایی به ریاست جمهوری انتخاب شد. رجایی نیز محمد جواد باهنر را به عنوان نخست وزیر به مجلس معرفی کرد.
روز هشتم شهریور جلسه شورای امنیت در دفتر نخست وزیری با انفجار یک بمب که توسط نفوذی سازمان منافقین روز خونین خود را پشت سر گذاشت. آیت الله مهدوی کنی وزیر کشور وقت نیز که قرار بود در این جلسه حاضر باشد، در خاطرات خود چنین آورده است: «در وزارت کشور هر وقت خسته می‌شدم قدری استراحت می‌کردم. روز انفجار پس از ادای نماز ظهر و عصر و صرف ناهار در اتاق بالا کمی استراحت کردم. وقتی بلند شدم ساعت ۲.۲۵ بود جلسه شورای امنیت ملی قرار بود حدود ساعت ۲.۳۰ در محل نخست وزیری تشکیل شود، خیلی خسته بودم گفتم پنج دقیقه دیگر هم بخوابم و بعد بلند شوم. ساعت ۲.۳۵ دقیقه بود بلند شدم و آمدم پایین و سوار ماشین زرهی شدم که در آن بی‌سیم و تلفن و وسائل ارتباطی وجود داشت.
از خیابان بهشت که وزارت کشور قبلا در آنجا بود به طرف خیابان حافظ حرکت کردیم. همین که وارد خیابان حافظ شدیم، شنیدم بی سیم داد می‌زند: مرکز مرکز نخست وزیری انفجار، انفجار در نخست وزیری ... به وزارت کشور برگشتیم و به دفتر خودم آمدم که رو به روی نخست وزیری هم بود. دیدم اتفاقا از همان اتاق دارد آتش بالا می‌آید. بعد با کمیته تماس گرفتم گفتند بله آنجا انفجار رخ داده و آقایان را به بیمارستان بردند. نگفتند که این‌ها شهید شده‌اند. من توفیق نداشتم شهید بشوم پنج دقیقه خواب بنده سبب شد که از این شهادت بی‌نصیب بمانم.»
مطابق اصول ۱۳۰ و ۱۳۱ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، شورای موقت ریاست‌جمهوری به عضویت آیتالله هاشمی رفسنجانی، رئیس مجلس و آیتالله موسوی اردبیلی، رئیس دیوان عالی (قضایی) تشکیل و نهایتاً در ۱۰ شهریور آیتالله مهدوی کنی را که عهده‌دار سمت وزارت کشور در کابینه شهید باهنر بود به نخست‌وزیری برگزید.
نخست وزیر جدید روز ۱۳ شهریورماه راهی خانه ملت می شود تا از کابینه اش دفاع کند. کابینه ای که با ۱۷۰ رأی موافق، ۴ رأی مخالف و ۱۳ رأی ممتنع به تصویب رسید.
در مشروح مذاکرات آن روز مجلس آمده است که آیت الله مهدوی کنی در دفاع از کابینه خود گفته است: ما دو وزیر به کابینه اضافه کردیم. بقیه وزراء همان وزاری سابق هستند؛ بنابراین بود که کابینه تغییر نکند و روش کابینه سابق ادامه پیدا کند و ما فعلا نیازی به تغییر نمی‌بینیم.
او که خود وزیر کشور دولت رجایی بود، سید کمال الدین نیکروش را به عنوان جایگزین خود در کابینه برگزید که به گفته وی، «در استانداری کهکیلویه و بویر احمد، فرد موفقی بوده و در تصفیه دانشگاه به حدی که مورد طعن و لعن مخالفین قرار گرفت موفق بود و در شهرداری تهران نیز صرفه جویی کرده است». مهدویکنی همچنین هادی نژادحسینیان را به عنوان یک «مدیرقاطع» به جای مرحوم کلانتری به عنوان وزیر راه انتخاب کرد. کابینه با ۱۷۰ رأی موافق، ۱۳ رأی ممتنع و ۴ رأی مخالف رأی اعتماد گرفت.
اعضای کابینه:
سید کمال الدین نیک روش وزیر کشور
علی اکبر پرورش وزیر آموزش و پرورش
محمد غرضی وزیر نفت
حسن غفوری فرد وزیر نیرو
حبیب الله عسگری اولادی مسلمان وزیر بازرگانی
هادی منافی وزری بهداری
مرتضی نبوی وزیر پست و تلگراف و تلفن
معادیخواه وزیر ارشاد اسلامی
حسین نمازی وزیر اقتصادی و دارایی
میر حسین موسوی وزیر امور خارجه
سید محمد اصغری وزیر دادگستری
سید موسی نامجو وزیر دفاع
هادی نژاد حسینیان وزیر راه و ترابری
مصطفی هاشمی خراسگانی وزیر صنایع
محمد علی نجفی وزیر فرهنگ و آموزش عالی
محمد میر محمد صادقی وزیر کار و امور اجتماعی
سلامتی وزیر کشاورزی
شهاب گنابادی وزیر مسکن و شهرسازی
بهزاد نبوی وزیر مشاور در امور اجرایی
محمد تقی بانکی وزیر مشاور و سرپرست سازمان برنامه و بوجه
محمود روحانی وزیر مشاور و سرپرست سازمان بهزیستی
سید حسین موسویان وزیر مشاور و سرپرست شرکت ملی فولاد ایران
برنامه‌های آیت الله مهدوی، برنامه‌های مورد نظر امام
اعضای کابینه صبح روز دوشنبه ۱۶ شهریور ۱۳۶۰ در محل اقامت حضرت امام خمینی (س) در جماران به حضور ایشان رسیدند. در این دیدار نخست اعضای دولت معرفی شدند و سپس گزارشی به استحضار رسید.
امام امت در این دیدار فرمودند:
البته این برنامهای که جنابعالی (آیت الله مهدوی کنی) ذکر کردید، همین برنامه ای است که ما میخواهیم و من امیدوارم که موفق بشوید که برنامه در خارج تحقق پیدا بکند.
گفتنی است دولت موقت آیت الله مهدوی کنی پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب آیتالله سید علی خامنه‌ای به ریاست جمهوری در ۷ آبان ۱۳۶۰ به فعالیت خود خاتمه داد.
گزارش از امیر محمد کلانتری
