به گزارش پایگاه خبری دانا، نگاه عمومی به درآمدهای نفتی به عنوان ثروت در ۴۰ سال گذشته و واریز مستقیم آن به بودجه کشور باعث ناکارآمدی آن شده است.
چنانچه اقتصاد کشور را همانند دوچرخه فرض کنیم که چرخ جلوی آن اقتصاد بنگاهی و چرخ عقب آن اقتصاد کلان باشد؛ باید هر دو با یکدیگر هماهنگ و پشتیبان کننده هم باشند، به طوری که هم در اقتصاد کلان، تورم و نقدینگی کنترل و قیمت ارز مدیریت شود و هم در اقتصاد بنگاهی؛ نوآوری، خلاقیت و بهره وری وجود داشته باشد؛ چرا که در غیر این صورت حرکت دوچرخه اقتصادی کند و یا متوقف می‌شود.
به منظور رقابت و مقاومت در مقابل غول‌های اقتصادی باید نوعی سکانداری با اقتدار هوشمندانه داشته باشیم که از سوئی مدیریت مؤثری بر بهره وری و بازاریابی و صادرات و سایر نیارهای بنگاهی داشته و بعلاوه درک بالایی از کنترل نقدینگی و چرخش پول در اقتصاد و بازارهای سرمایه داشته باشد.
باید ضمن مراقبت از تولید و فضای تولید، دغدغه ی نرخ رشد بالای اقتصادی را هم داشته باشیم، یعنی هم مراقب تولید باشیم و هم پاسدار توسعه.
اگر ارتباط درستی بین دو چرخ اقتصاد برقرار نشود؛ ممکن است نرخ رشد ۸ درصدی مدنظر در اقتصاد محقق نشود و همانطور که گفته شد، برای اینکه یک بنگاه اقتصادی سودآور بوده و نقش مؤثری در تولید ناخالص داخلی داشته باشد، مؤلفه های بسیاری باید در اقتصاد تحت نظر باشد.
در سیاست گذاری جدید صندوق توسعه ملی در جهت تحقق رشد اقتصادی بر تفاوت میان دو مفهوم ثروت و سرمایه تأکید شده است؛ به این معنا که درآمدهای نفتی ثروت نیست و باید نگاه به آن به عنوان سرمایه کشور تغییر یابد.
نگاه عمومی به درآمدهای نفتی به عنوان ثروت در ۴۰ سال گذشته و واریز مستقیم آن به بودجه کشور باعث ناکارآمدی آن شده است،صندوق پیشنهاد داده است که کل درآمد های نفت به صندوق واریز و از سود این سرمایه بودجه کشور تامین شود .
در گذشته نقش صندوق فقط ارایه تسهیلات بوده است ولی هم اکنون به دنبال سرمایه گذاری و روان سازی حرکت دوچرخه اقتصادی است.
چنانچه هر بنگاه اقتصادی بسرعت اقدام به بازپرداخت تسهیلات خود کند، امکان سرمایه گذاری جدید و راه اندازی بنگاههای جدید فراهم می شود در حالی که هم اکنون از زمان دریافت تسهیلات برخی بنگاهها بیش از ۱۰ تا ۱۶ سال می‌گذرد و این امر در عمل مانع توسعه‌ی سریع کشور است.
برخی توجه خود را معطوف به تولید در بنگاه کرده‌اند و از این همه رسوب منابع در دست تعدادی تولید کننده بیمناک نیستند؛ در حالیکه همزمان باید به تولید هم اندیشید، بواقع توسعه یعنی تکرار سریع فرایند سرمایه‌گذاری در تولید و نه فقط اندکی تولید کننده.
برای به حرکت درآوردن دوچرخه اقتصادی باید فرق بین (سرمایه و ثروت) در ذهن حکمرانان کشور و فرق بین (توسعه و تولید) در ذهن بنگاهداران کشور به طور دقیق تببین و روشن شود.
صندوق به عنوان شریک می تواند در طرحهای توسعه‌ای و ابر پروژه‌ها کشور وارد عمل شود. صندوق می تواند در قالب مشارکت، منابع خود را وارد طرحهای پتروشیمی، صنایع بالادست نفت،فولاد و .. کرده و پس از رسیدن به سود دهی طرح، بلافاصله منابع و سود حاصله خود را صرف پروژه جدید و توسعه کشور کند.
ترتیب و توالی (نفت، بودجه، صندوق) می تواند به توالی (نفت، صندوق، بودجه) تغییر کند؛ به این معنی که وجوه حاصل از فروش نفت و گاز به جای واریز به بودجه، به صندوق منتقل و از محل سود درآمدهای سرمایه گذاری‌های صندوق، نهایتا" بودجه‌ی کشور تأمین شود.
تولید امر مقدسی است ولی باید به سرعت وارد فاز توسعه و بهره وری شود تا امکان احداث و راه اندازی بنگاههای جدید فراهم و روند توسعه کشور سرعت یابد.
انتهای پیام/
