به گزارش پایگاه خبری دانا، همه چیز را گردن خشکسالی نیندازیم، درواقع بخشی هم به کمبود اقتصادی آب مربوط است، بعبارت دیگر اگر مشکل کمبود منابع مالی وجود داشته باشد و راهکار‌های پیش‌بینی شده اجرا نشود این رویه ادامه دارد. کمبود فیزیکی آب هم این قضیه را تشدید میکند.
کمیابی آب فقط فیزیکی نیست بلکه باید کمیابی اقتصادی هم در این طبقه‌بندی قرار گیرد. مسئله این است که به هر دلیلی از خشکسالی تا عدم مدیریت باعث شده آب کم باشد، اما کم‌آبی اقتصادی زمانی حادث می‌شود که منابع آب داریم، می‌دانیم و می‌دانیم یک منطقه‌ای بی‌آب است، اما پول آبرسانی را نداریم، یعنی منابع مالی در دسترس نیست.
مسئله ما در ایران مدیریت بخش آب و منابع مالی است هر زمان این دو روی هم اثر می‌کنند مسئله‌ای مانند همدان رخ می‌دهد و این می‌تواند برای هر منطقه دیگر غیر از همدان هم پیش بیاید، ممکن است آب وجود داشته باشد، اما پول نداشته باشیم آب را انتقال دهیم. پس درواقع در داستان خشکسالی باید برای کمبود آب فیزیکی فکر کنیم، اما کم‌آبی اقتصادی به منابع مالی ربط دارد، در مورد همدان طرح‌های مختلف انتقال آب وجود داشته است. از سال گذشته بروز مشکل کنونی امسال مشخص بود و طرح‌هایی که قرار بود آب را به این استان برساند، از جمله طرح انتقال آب از سد بیجار و یا طرح بین حوضه‌ای، اما تماما به علت کمبود منابع مالی تاخیر دارند. مانند همین موضوع را در طرح غدیر هم می‌بینیم، غدیر هم طرح خوبی بوده و قرار است آب را به خوزستان برساند، اما مشکلات مالی باعث می‌شود پروژه پیش نرود.
پس همه چیز را گردن خشکسالی نیندازیم، درواقع بخشی هم به کمبود اقتصادی آب مربوط است، بعبارت دیگر اگر مشکل کمبود منابع مالی وجود داشته باشد و راهکار‌های پیش‌بینی شده اجرا نشود این رویه ادامه دارد. کمبود فیزیکی آب هم این قضیه را تشدید میکند.
فارغ از اینکه اصلا این طرح‌های انتقال آب درست باشد یا خیر، موضوع این است که ما هر چه جمعیت را زیادتر کنیم باید آب بیشتری منتقل کنیم و طبیعتا اگر قرار باشد جمعیت را با همین الگوی مصرف تامین کنیم به مشکل برمی‌خوریم قطعا منابع آب باید مدیریت بازنگری شود، بعبارت دیگر کمبود فیزیکی و اقتصادی آب باید باهم دیده شوند.
مثلا کمبود اقتصادی آب را به وضوح در مازندران می‌بینیم، منبع آب از سد البرز تامین بود، اما تصفیه‌خانه‌ای که در شهر بابل وجود داشت و خطی که قرار بود آب را منتقل کند، اجرا نشد و آب به مقصد نمی‌رسید و ما به این نتیجه می‌رسیم که بحران آب وجود دارد در حالی که واقعیت این است که کمبود منابع مالی ما را به این سمت سوق داده است.
منبع آب برای تامین شرب خیلی نگران‌کننده نیست، نهایتا می‌توان از آب‌شیرین‌کن استفاده کرد بیشتر مسئله کمبود اقتصادی و عدم اجرای به موقع طرح‌های آب شرب است که کشور را دچار چالش کرده است. مثلا در تهران نمی‌توانیم بگوییم اوضاع آبی روزی بحرانی می‌شود. اگر آب کم باشد روزی ۲۳۰ لیتر آب مصرف نمی‌کنیم، ۳۰ درصد نشت آب شبکه نداریم. مشکل تامین منابع آب حتما وجود دارد، به طوری که همه سد‌های اطراف تهران کاهش و افت داشته‌اند، اما بخشی هم به این دلیل جمعیتی است که به سمت استان گسیل داده شده است. بعبارت دیگر همه داستان به کمبود فیزیکی ربط ندارد ما کمبود اقتصادی هم داریم.
انتهای پیام/
