به گزارش پایگاه خبری دانا اصغر باقرزاده با بیان اینکه تربیت دانش‌آموزان کار همه ارکان مدرسه است، گفت: «تربیت، هدایت کردن افراد به سمت ارزش‌های والای انسانی است؛ این هدایت باید به‌گونه‌ای باشد که افراد این ارزش‌ها را پذیرفته و آن را در زندگی فردی و اجتماعی خود به کار ببندند. خانواده به عنوان مهم‌ترین نهاد اجتماعی باید زمینه‌های پذیرش این ارزش‌ها را در دانش‌آموزان ایجاد کند، پس از آن مدرسه وظیفه تربیت تمام ابعاد شخصیت دانش‌آموزان اعم از رشد اجتماعی، عاطفی، ذهنی و اخلاقی را برعهده دارد.»
وی با بیان اینکه هدایت‌گری، تنظیم‌گری و مدیریت از مهم‌ترین نقش‌های مربیان پرورشی در تربیت دانش‌آموزان است، خاطرنشان کرد: «بعد از خانواده، مدرسه به‌ویژه مربیان تربیتی و پرورشی، نقش مهمی در تربیت کودکان و شکل‌گیری شخصیت آنها دارند. نقش الگو بودن مربی، در تربیت دانش‌آموزان غیر قابل انکار است و بر هیچکس پوشیده نیست. ارتباط نزدیک مربیان با دانش‌آموزان و نفوذی که بر آنان دارند، نقش مهمی در سلامت فکری و روانی آنها ایفا می‌کند. این تأثیر و نفوذ ممکن است به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم صورت پذیرد و به شیوه‌های گوناگون مثل تقلید، الگوسازی و گاهی اوقات، همانندسازی بروز کند.»
معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش ادامه داد: «نقش امور تربیتی، تعریف و جایگاه آن متاسفانه در سال‌های گذشته کمرنگ شده است. مربی باید نقش تنظیم و هدایت‌گری در مدرسه داشته باشد، خانواده بیشترین نقش را دارد و مربیان تربیتی باید با تعامل خانواده‌ها، مشکلات تربیتی را مرتفع کنند؛ همچنین لازم است، وظایف مربیان تربیتی بازنگری و بازتعریف شود.»
وی در خصوص تقویت ارتباط موثر در تربیت دانش‌آموزان گفت: «از وظایف اصلی مربی پرورشی، ارتباط موثر با خانواده، دانش‌آموزان و مجموعه مدرسه است تا از این طریق متصدیان تربیت، با همکاری یکدیگر، دانش‌آموزان را مطابق با آرمان‌های انقلاب تربیت کنند. مربیان امور تربیتی، الگوی مجسمی هستند که با رفتار خویش می‌توانند مهربانی، رفاقت، ایثار، همدلی و بسیاری از معنویات اخلاقی را معنا بخشند و با هنرمندی به نوجوانان انتقال دهند، در این راستا تقویت ارتباط موثر برای مربیان پرورشی امری بسیار ضروری است.»
معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش در پایان درخصوص توانایی‌های مربی پرورشی در کار هنر گفت: «اولین انتظار از مربی پرورشی برای به‌کارگیری هنر در امر تربیت، آن است که هم با مسائل تربیتی و هم با هنرهایی که قصد واسطه قرار دادن آنها را دارد آشنا باشد. مربی نباید در حالی که خود در زمینه‌ای از هنرها، اطلاعات و مهارت لازم را ندارد، دانش‌آموزان را به انجام آنها وا دارد، زیرا بعد نمی‌تواند آنها را هدایت کند. بی‌تردید اگر کودکان در اولین تجارب خود با مربیانی متخصص و آگاه مواجه شوند، خلاقیت و اعتماد به نفس بیشتری پیدا خواهند کرد.»
